هدف: ژن های a-actinin3 ،pgc-1α در تغییرات عضلانی مرتبط با مشکلات استخوانی نقش دارند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر سه روش درمانی، تمرین، اوزون و سلول های بنیادی بر عوامل تنظیمی و مهاری مؤثر بر تعاملات بین بافت عضله و متابولیسم استخوان در مدل موش های آرتروزی بود.روش : 63 سر موش نر (میانگین سنی 10 هفته و میانگین وزنی 250 تا 300 گرم) به 9 گروه؛ کنترل-سالم، کنترل-بیمار ، بیمار-سالین، بیمار-تمرین، بیمار-ازون، بیمار-سلول ، بیمار-سلول -ازون، بیمار-تمرین-ازون و بیمار-تمرین-سلول تقسیم شدند. استئوآرتریت با روش جراحی به موش ها القاء شد. برنامه تمرینی شامل 30 دقیقه دویدن روی ترمیل بدون شیب و سرعت 16 متر در دقیقه بود. 106×1 سلول بر کیلوگرم به موش ها تزریق شد. ازون در خط مفصلی تیپوفمورال زانو و با غلظت 20µg/ml تزریق شد. سنجش بیان ژنa-actinin3 ،pgc-1α به روش Real time PCR انجام شد.یافته ها: گروه های سلول+تمرین، تمرین+ازون و سلول+ازون موجب یک افزایش معنی دار در بیان ژن های a-actinin3 ،pgc-1α عضله رانی در مقایسه با گروه های سلول، تمرین و ازون شدند(05/0P<). در گروه تمرین+سلول این تغییرات مشهودتر بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که ترکیبی از تمرین و سلول با افزایش در بیان ژن های a-actinin3 ،pgc-1α عضله رانی احتمالا می تواند اثرات مفیدی بر تعاملات بین عضله و استخوان در مدل موش های آرتروزی داشته و در نتیجه خطرات تحلیل و ضعف عضلات ناشی از عوارض آرتروز را کاهش دهد. پرونده مقاله