مواجهه با اثر ادبی، مستلزم کنش‌های متعدد آگاهی است. آثار ادبی، به ویژه شعر، معمولا دارای ساختار پیچیده و چند لایه می باشد و این امر، موجب می شود برای درک یک متن ادبی، سطوح مختلف ادراکی با یکدیگر وارد تعامل شوند. یکی از این جنبه ها، بررسی مفاهیم برجسته در آثار ادبی است. در این مطالعه به بررسی مفاهیم انسان، زندگی و مرگ در شعر شاملو از منظر هستی شناسی پرداخته شده است. بر اساس یافته های مطالعه حاضر، می توان چنین ادعا کرد که انسان پایه و اساس شعر شاملو است و سایر مفاهیم شعری در سروده های وی، حول مفهوم انسان می چرخند. شاملو خود را در برابر انسان مسئول می داند و نمی تواند رنج او را نادیده بگیرد. همچنین بر اساس یافته های حاضر، زندگی در شعر شاملو سرشار از امید است. وی معتقد است که زندگی در همه جا جریان دارد و در همه شرایط باید امید و دلخوشی انسان حفظ شود. در این پژوهش، مرگ به عنوان آخرین مفهوم، مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس یافته های پژوهش، مرگ در شعر شاملو، تنها به معنای پایان یافتن زندگی مادی نیست، بلکه ناامیدی و تن دادن به ظلم و بسیاری موارد دیگر می توانند مصداق مرگ باشند.در نهایت چنین نتیجه‌گیری می شود که انسان در شعر شاملو نقش محوری دارد و از آنجا که زندگی در نزد وی بسیار بااهمیت تر و لذت بخش تر از مرگ است معتقد است که برای دست یافتن به یک زندگی شرافتمندانه و آرمانی باید تلاش کرد. پرونده مقاله