مقدمه: مطالعه حاضر با هدف مقایسه عزت‌نفس و مشکلات بین‌فردی دانشجویان پزشکی مبتلا به اختلال خودشیفته ناسازگار، خودشیفته سازگار و عادی انجام گرفت. روش کار: روش پژوهش علّی- مقایسه‌ای بود. از جامعه دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه‌ آزاد اسلامی شهر تهران، 210 فرد به روش نمونه‌گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب و بر مبنای ارزیابی دو پرسشنامه سیاهه خودشیفتگی آسیب‌شناختی (PNI) و مقیاس شخصیت خودشیفتگی (NPI) در سه گروه 70 نفره خودشیفتگی سازگار، خودشیفتگی ناسازگار و فاقد خودشیفتگی قرار گرفتند. جهت سنجش متغیرهای موردنظر از پرسشنامه‌های مقیاس عزت‌نفس روزنبرگ (RSES) و مقیاس مشکلات بین‌فردی 32 سؤالی (IIP-32) استفاده و در نهایت تجزیه و تحلیل داده‌ها به روش تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد عزت‌نفس در هر سه گروه تفاوت معنی‌داری با یکدیگر نشان دادند (05/0p <) و عزت‌نفس در گروه خودشیفته سازگار بیشتر از دو گروه دیگر گزارش شده است. همچنین تمامی ابعادهای مشکلات بین‌فردی در هر سه گروه تفاوت معنی‌داری با یکدیگر نشان دادند (05/0p <). نتیجه‌گیری: خودشیفتگی ناسازگار می‌تواند بر عزت‌نفس و مشکلات بین‌فردی دانشجویان علوم پزشکی تأثیر منفی بگذارد. ویژگی‌هایی همچون عدم اعتماد به دیگران، عدم بیان مستقیم احساسات، عدم همدلی و نادید گرفتن احساسات دیگران در افراد خودشیفته ناسازگار با کم بودن میزان حمایت‌گری و مشارکت همخوانی دارد. افراد با ویژگیهای خودشیفتگی ناسازگار از حضور در جمع فقط به عنوان ابزاری برای ایجاد احساس برتری و تسلط در خود استفاده می‌نمایند، در تصمیمات مهم زندگی تابع دیگران نبوده و بدون توجه به تأثیری که بر دیگران بر جای میگذارند خود را ابراز می‌نمایند. در اصل وجود رگه‌های خودشیفتگی در حد سازگار و ناسازگار باعث ایجاد مشکلات بین‌فردی در مقیاس حمایت‌گری و مشارکت می‌شود. چرا که احساس استحقاق و برتری، فقدان همدلی، ناتوانی در ایجاد و حفظ پیوندهای گرم و عاطفی با دیگران و عدم جهت‌گیری اشتراکی نسبت به روابط موجب می‌شود تا پیش‌نیازهای برقراری روابط سالم بین‌فردی در این افراد دچار آسیب گردد. پرونده مقاله

هدف این پژوهش اثربخشی آموزش غنی سازی زندگی زناشویی مبتنی بر رویکرد هیجان محور بر سلامت اجتماعی و کاهش تعارضات زناشویی زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بوشهر در شش ماهه اول سال 1399 بوده است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و جامعه آماری پژوهش حاضر 1464 نفر (732 زوج) متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بوشهر بودند. حجم نمونه پژوهش 30 زوج بود که به روش داوطلبانه جایگزینی تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. پس از اجرای پیش آزمون گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای (هر هفته یک جلسه) در معرض آموزش غنی سازی زندگی زناشویی مبتنی بر رویکرد هیجان محور قرار گرفتند. ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه‌های سلامت اجتماعی کیز و شاپیرو و تعارضات زناشویی براتی و ثنایی بود. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم‌افزار 23 SPSS مورد تحلیل قرار گفتند. یافته‌ها نشان داد که آموزش غنی سازی زندگی زناشویی مبتنی بر رویکرد هیجان محور باعث بهبود مولفه‌های سلامت اجتماعی یعنی انسجام اجتماعی، انطباق اجتماعی، مشارکت اجتماعی، شکوفایی اجتماعی و پذیرش اجتماعی در آزمودنی‌های گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه گردید. هم‌چنین آموزش غنی سازی زندگی زناشویی مبتنی بر رویکرد هیجان محور باعث افزایش جلب حمایت فرزند و اثر منفی بر کاهش همکاری، کاهش رابطه جنسی، واکنش‌های هیجانی، کاهش رابطه خانوادگی با خویشاوندان همسر و جدا کردن امور مالی از یکدیگر در آزمودنی‌های گروه آزمایش نسبت به گروه گواه دارد. پرونده مقاله