To decrease adverse effects of water deficit is foliar application with chemical agents such as silicon. However, there is low information on the influence of silicon on alfalfa under drought stress conditions. Thus, the current study was conducted to assessment the effect of different silicon concentrations (0, 1 and 2 mili Molar concentration) on alfalfa growth trend and biochemical traits, which grown under five level of irrigation regimes (100% as control, 85%, 70%, 55% and 40% field capacity; FC) according factorial experiment based on completely randomized design with four replication. The results showed that plant height, dry weight, chlorophyll a and b were reduced in response to water deficit; while water deficit increased chlorophyll a to b ratio as well as activity of superoxide dismutase and catalase in alfalfa crop. Also, water deficit up to 55% FC increased leaf silicon concentration, free proline, total soluble protein and peroxidase; however, severe water stress reduced them. Despite negative impact of water deficit, silicon application increased plant height, dry weight, soluble protein and three antioxidant enzymes as well as leaf silicon concentration. The positive effect of silicon on the most of the measured traits was greater at 2 mM than 1mM concentration, which might be due to higher silicon absorption at higher concentration. Alleviation ability of silicon was greater under severe water deficit compared to no or light water stress conditions. Our results suggested that although water deficit reduced growth and caused some changes in biochemical traits; silicon application, especially at 2mM concentration can be advised to alleviate some of the negative impact of water deficit. پرونده مقاله

تنش آبی یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد اختلال در مراحل رشدی گیاه به‌ویژه مرحله جوانه‌زنی است. به منظور ارزیابی اثر تنش آبی بر شاخص‌های جوانه‌زنی گیاهچه سورگوم، آزمایشی در سال 1394 در آزمایشگاه غلات دانشکده‌ کشاورزی دانشگاه شیراز، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل سطوح تنش آبی (0، 08/1- بار و 32/4- بار) و 43 رقم و لاین سورگوم بودند. نتایج نشان داد اثر رقم، تنش آبی و اثر متقابل دو عامل بر کلیه شاخص‌های مورد بررسی معنی‌دار بود. همچنین نتایج بیانگر تنوع گسترده‌ ارقام و لاین‌ها از نظر بنیه بذر بود. ارزیابی تحمل به تنش نشان داد شاخص STIدارای همبستگی مثبت و معنی‌داری با شاخص بنیه بذر در شرایط عدم تنش و تنش شدید بود. بر اساس تجزیه به مؤلفه‌های اصلی سورگوم شیرین، قلمی هرات، اسپیدفید مغان، اسپیدفید و پگاه و لاین شماره 19 (KDFGS19) به‌عنوان ژنوتیپ‌های متحمل شناخته شدند. از ویژگی‌های این ژنوتیپ‌ها داشتن بنیه برتر بود.به‌نظر می‌رسد روش تجزیه به مؤلفه‌های اصلی و کاربرد شاخص‌های تحمل نیز بتواند در شناسایی ژنوتیپ‌های متحمل در مرحله جوانه‌زنی مورد استفاده قرار گیرد. پرونده مقاله

تنش آبی یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد اختلال در مراحل رشدی گیاه به‌ویژه مرحله جوانه‌زنی است. به منظور ارزیابی اثر تنش آبی بر شاخص‌های جوانه‌زنی گیاهچه سورگوم، آزمایشی در سال 1394 در آزمایشگاه غلات دانشکده‌ کشاورزی دانشگاه شیراز، به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل سطوح تنش آبی (0، 08/1- بار و 32/4- بار) و 43 رقم و لاین سورگوم بودند. نتایج نشان داد اثر رقم، تنش آبی و اثر متقابل دو عامل بر کلیه شاخص‌های مورد بررسی معنی‌دار بود. همچنین نتایج بیانگر تنوع گسترده‌ ارقام و لاین‌ها از نظر بنیه بذر بود. ارزیابی تحمل به تنش نشان داد شاخص STIدارای همبستگی مثبت و معنی‌داری با شاخص بنیه بذر در شرایط عدم تنش و تنش شدید بود. بر اساس تجزیه به مؤلفه‌های اصلی سورگوم شیرین، قلمی هرات، اسپیدفید مغان، اسپیدفید و پگاه و لاین شماره 19 (KDFGS19) به‌عنوان ژنوتیپ‌های متحمل شناخته شدند. از ویژگی‌های این ژنوتیپ‌ها داشتن بنیه برتر بود.به‌نظر می‌رسد روش تجزیه به مؤلفه‌های اصلی و کاربرد شاخص‌های تحمل نیز بتواند در شناسایی ژنوتیپ‌های متحمل در مرحله جوانه‌زنی مورد استفاده قرار گیرد. پرونده مقاله

به منظور بررسی پاسخ عملکرد غلات در مخلوط با لگوم‌ها در شرایط رقابت با علف‌های هرز، آزمایشی در سال زراعی 94-1393 اجرا شد. در این آزمایش16 تیمار کاشت (10 تیمار تک کشتی گندم، جو، تریتیکاله، نخود و باقلا بدون و با حضور علف هرز و 6 تیمار کشت مخلوط به صورت جایگزینی شامل گندم+ نخود، گندم+ باقلا، جو+ نخود، جو+ باقلا، تریتیکاله+ نخود و تریتیکاله+ باقلا با علف هرز) در سه تکرار در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت غلات در بیشتر تیمارهای کشت مخلوط مشابه با تیمارهای تک کشتی با حضور علف هرز و حتی در برخی موارد نسبت به تک کشتی بدون علف هرز بود. عملکرد دانه جو در تیمارهای کشت مخلوط جو + نخود (6241 کیلوگرم در هکتار) و جو + باقلا (5333 کیلوگرم در هکتار) اختلاف معنی‌داری با تک کشتی‌های جو با علف هرز (7313 کیلوگرم در هکتار) و جو بدون علف هرز (7621 کیلوگرم در هکتار) نداشت. نسبت برابری زمین (LER) جزئی غلات در تیمارهای کشت مخلوط به جز گندم + باقلا (39/0) براساس با تک کشتی‌های با علف هرز بیشتر از نیم بود و به جز تیمارهای کشت مخلوط تریتیکاله + نخود (31/0) و گندم + باقلا (41/0)، براساس تک کشتی‌های بدون علف هرز نیز بیشتر از نیم بود. در هر الگوی کاشت، بیشترین عملکرد اقتصادی و عملکرد بیولوژیک مربوط به گیاه جو بود که به علت قدرت رقابتی بیشتر این گیاه در مقابل علف‌های هرز بود. پرونده مقاله

اگرچه به‌خوبی مشخص شده است که اسیدسالیسیلیک‌ می‌تواند موجب افزایش تحمل شوری در جو گردد، اما هنوز اتفاق نظر کلی در مورد بهترین روش و مرحله اعمال آن وجود ندارد. بدین منظور یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در شرایط کنترل شده در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال 1393 انجام شد. در این پژوهش تاثیر کاربرد اسیدسالیسیلیک در پنج سطح شاهد، پیش‌تیمار بذر، محلول‌پاشی در مراحل استقرار کامل، برجستگی دوگانه و گلدهی بر عملکرد دانه، غلظت سدیم و پتاسیم شاخساره و ریشه و همچنین فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان جو رقم ریحان تحت سه سطح تنش شوری شاهد، 6 و 12 دسی‌زیمنس برمتر بررسی شد. نتایج نشان داد که تنش شوری، بسته به شدت پرونده مقاله

به منظور بررسی صفات کمی و کیفی دانه گندم، این پژوهش به صورت دو آزمایش فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو منطقه ایلام و بوشهر در سال زراعی 93-1392 اجرا گردید.فاکتورهای آزمایشی شامل کاربرد دوسطح سایکوسل (صفر و 2/5 گرم درلیتر)، سولفات‌روی در 3 سطح (0، 25 و 50 کیلوگرم در هکتار) و نیتروکسین در 2سطح (تلقیح و عدم تلقیح بذر) بودند. نتایج نشان داد که کاربرد سایکوسل در هردو منطقه اثر معنی‌داری بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه در سطح احتمال یک درصد داشت. محلول‌پاشی سایکوسل در مقایسه با شاهد سبب افزایش تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله، عملکرد دانه به‌ترتیب به‌میزان 14/6، 19/1، 28/5 درصد شد. بیشترین میزان پروتئین‌ دانه (13/8درصد)، گلوتن(36/1درصد)، گلیادین(35/6درصد) و گلوتنین (31/8درصد) از تیمارمحلول‌پاشی 2/5گرم درلیتر سایکوسل، کاربرد50 کیلوگرم درهکتارسولفات‌روی وتلقیح بذر با نیتروکسین بدست آمد. بالاترین عملکرد دانه (1710 کیلوگرم درهکتار)، میزان اسیدهای آمینه لیزین، متیونین و ترئونین به‌ترتیب به‌میزان 510، 545 و 772 میلی‌گرم در100 گرم پروتئین از برهمکنش تیمارهای محلول‌پاشی سایکوسل در غلظت 2/5 گرم در لیتر، 50 کیلوگرم در هکتارسولفات‌روی و تلقیح بذر با نیتروکسین حاصل شد. به طور کلی می‌توان دریافت که در شرایط دیم، کاربرد سایکوسل درغلظت 2/5 گرم درلیتر، 50 کیلوگرم درهکتار سولفات‌روی به صورت آمیخته با خاک و تیمار بذر با مصرف 1/5لیتر در هکتار نیتروکسین، در بهبود و افزایش عملکرد دانه گندم می‌تواند مؤثر واقع شود. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثرات تاریخ‌های مختلف کاشت بر عملکرد دانه و برخی ویژگی‌های زراعی و فیزیولوژیکی سه رقم سورگوم دانه‌ای آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان یزد واقع در شهرستان مروست و در دو سال‌ زراعی 1391 و 1392 اجرا گردید. تاریخ‌های مختلف کاشت به عنوان عامل اصلی در پنج سطح شامل30 فروردین، 15 اردیبهشت ،30 اردیبهشت، 15خرداد و 30 خرداد و کرت‌های فرعی شامل ارقام سورگوم دانه‌ای به نام‌های پیام، سپیده و کیمیا بودند. به طور کلی رقم سپیده در تاریخ کاشت اول (30 فروردین) و دوم (15 اردیبهشت) در تمامی صفات مورد بررسی بیشترین مقدار ویژگی‌ها را به خود اختصاص داد. بیشترین مقدار عملکرد دانه به میزان 8424 کیلو‌گرم در هکتار نیز از همین رقم در تاریخ کاشت اول به دست آمد. بر طبق یافته‌های پژوهش حاضر به نظر می‌رسد در شرایط آب وهوایی مشابه منطقه مورد پژوهش کاشت زودتر سورگوم در بهار نتایج بهتری بدنبال داشته باشد. پرونده مقاله

در یک پژوهش دو ساله مزرعه‌ای، روند رشد و عملکرد گندم تحت تاثیر کاربرد مقادیر نیتروژن در شرایط متفاوت آبیاری در دانشگاه شیراز در دو سال زراعی 94-1392 بررسی شد. نتایج نشان داد که در هر دو سال آزمایش در مراحل گلدهی و رسیدگی در همه تیمارهای آبیاری به‌جز شرایط دیم، تیمار 300 کیلوگرم نیتروژن درهکتار بیشترین ارتفاع بوته را داشت، درحالی‌که بیشترین ارتفاع بوته در شرایط دیم در همه مراحل رشدی از تیمار 225 کیلوگرم نیتروژن درهکتار به‌دست آمد. در همه تیمارهای آبیاری به‌جز شرایط دیم، کرت‌های با سطوح بالاتر نیتروژن دارای شاخص سطح برگ بیشتری در همه مراحل بودند. با اعمال تنش خشکی و تشدید آن، مقدار نیتروژن کمتری برای رسیدن به بیشینه وزن خشک در هر زمان نیاز بود، به‌طوری‌که بیشترین وزن خشک نهایی در شرایط مطلوب، قطع آبیاری در مراحل پرشدن دانه، ظهور سنبله و تیمار دیم در هر دو سال به‌ترتیب مربوط به سطوح 225، 225، 150 و 75 کیلوگرم نیتروژن درهکتار به‌ترتیب برابر با 1/1195، 2/1115، 1/931 و 6/517 کیلوگرم درهکتار در سال اول و برابر با 8/1015، 9/957، 5/791 و 9/389 کیلوگرم درهکتار در سال دوم بود. در هر دو سال بیشترین شاخص سبزینگی در شرایط دیم و کاربرد 375 کیلوگرم درهکتار و بیشترین عملکرد دانه در تیمار آبیاری مطلوب با کاربرد 150 کیلوگرم نیتروژن درهکتار برابر با 1/568 و 5/454 کیلوگرم در هکتار به‌ترتیب در سال‌های اول و دوم مشاهده شد. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر تراکم کاشت و کلرمکوات کلراید (ccc) بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم (رقم کراس آزادی) آزمایشی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان، در سال زراعی89- 1388 به اجرا در آمد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی اجرا شد. تیمار ها شامل تراکم در چهار سطح (100، 250، 400 و 550 بوته در مترمربع) و 2 میزان کلرمکوات کلراید با غلظت 3425 قسمت در میلیون (صفر و 5/2 لیتر مادۀ مؤثر در هکتار) بودند. نتایج نشان داد کاربرد کلرمکوات کلراید تعداد سنبله در مترمربع، دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و شاخص برداشت را به طور معنی داری نسبت به شاهد افزایش داد. کاربرد کلرمکوات کلراید ارتفاع بوته و مرگ و میر پنجه ها را به طور معنی داری نسبت به شاهد کاهش داد. با افزایش تراکم از 100 به 550 بوته در مترمربع، تعداد سنبله در مترمربع، عملکرد بیولوژیک، مرگ و میر پنجه ها، ارتفاع بوته، عملکرد دانه و شاخص برداشت بطور معنی دار افزایش یافت. بیشترین عملکرد دانه مربوط به تراکم 550 بوته در مترمربع با کاربرد کلرمکوات کلراید و کمترین عملکرد دانه مربوط به تراکم 100 بوته در مترمربع بدون کاربرد کلرمکوات کلراید بود. برای بدست آوردن بهترین عملکرد، تراکم 550 بوته در مترمربع با کاربرد سایکوسل توصیه می شود. پرونده مقاله