اهمیت باورها و الگوهای ارتباطی در شکل دادن و تعیین کیفیت روابط زوجین غیر قابل انکار است. این باورها نیز مانند هر متغیر دیگری نشأت گرفته از عوامل بسیاری نظیر فرآیندهای درونی و ویژگی شخصیتی هر فرد و نیز عوامل محیطی و بافت اجتماعی است. از این رو هدف پژوهش حاضر، نقش عملکرد خانواده­ی اصلی و روان‌رنجورخویی در باورهای ارتباطی زوجین متقاضی طلاق می­باشد. در مطالعه­ی حاضر که از نوع همبستگی می­باشد، از بین زوج­های متقاضی طلاق شهر اردبیل، 200 نفر با استفاده از روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده عبارت بودند از: خرده مقیاس روان‌رنجورخویی از پرسش­نامه­ی شخصیتی NEO-FFI (McCrae & Costa, 1985)، مقیاس خانواده­ی اصلی (Hovestadt et al, 1985) و پرسش­نامه­ی باورهای ارتباطی (Eidelson and Epstein, 1982). داده­ها با استفاده از روش­های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که باورهای ارتباطی زوجین با روان رنجورخویی، رابطه­ی مثبت و معنی داری دارد. از بین مؤلفه­های عملکرد خانواده­ی اصلی، مؤلفه­ی صراحت بیان، احترام و حل تعارض با باورهای ارتباطی زوجین رابطه­ی منفی و معنی­داری دارند. نتایج روش رگرسیون نیز نشان داد که روان رنجورخویی و مؤلفه­های صراحت بیان و اعتماد، بهترین پیش­بینی کننده­ی باورهای ارتباطی زوجین بوده­اند. البته در این میان، روان رنجورخویی سهم بیشتری در تبیین تغییرات باورهای ارتباطی زوجین نسبت به مؤلفه­های عملکرد خانواده­ی اصلی دارد. نتایج این پژوهش نشان داد که سطح پایین روان رنجور خویی و کارکرد بهنجار خانواده‌ی اصلی قادر به پیش بینی باورهای کارآمد ارتباطی می­باشد که نتیجه­ی این امر، کاهش تعارضات زناشویی می­باشد. پرونده مقاله