بودند که از بین آنها 20 مادر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند (هر گروه 10 نفر). ابزارهای پژوهش شامل سیاهه رفتاری کودکان (آخنباخ، 1991)، پرسشنامه‌های استرس والدگری (آبیدین و سولیس، 1991) بود. آموزش فرزندپروری ذهن‌آگاهانه به شیوۀ گروهی در 8 جلسۀ 90 دقیقه‌ای، هفته‌ای یک بار بر گروه آزمایش اجرا شد. گروه گواه در طی این مدت هیچ آموزشی دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره، حاکی از کاهش میانگین نمرات مشکلات درونی، بیرونی کودک و استرس والدگری در قلمرو والد و کودک در مرحلۀ پس‌آزمون و پایداری این اثر در مرحلۀ پیگیری بود (05/0P<<span lang="FA" style="line-height: 107%; font-family:;" dir="RTL" new="" b="" roman";"="" "times="" roman";="" fa;="" en-us;="" minor-latin;="" calibri;="" 12pt;="" zar";="">). یافته‌های این پژوهش از کاربرد روش آموزشی فرزندپروری ذهن‌آگاهانه در کنار درمان‌های دارویی به‌منظور کاهش مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه ـ بیش‌فعالی و استرس والدگری مادران آنها حمایت می‌کند. پرونده مقاله