پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ کارکرد توجه در دو گروه رانندگان حادثه‌ساز و غیرحادثه‌ساز در سال 1390 انجام شد. جامعۀ آماری پژوهش تمام رانندگان مرد خودروهای سواری در تهران بود. به روش تصادفی ساده 50 رانندۀ حادثه‌ساز که خودرو یا گواهینامۀ آنان ضبط شده بود، انتخاب شدند. در گروه گواه نیز 50 رانندۀ مرد که هیچ‌گونه تخلفی تا زمان پژوهش در سوابق آنها درج نشده بود، به شکل تصادفی ساده انتخاب شدند. کارکرد توجه با آزمون عملکرد پیوسته رازولد (1956)، اندازه‌گیری شد. یافته‌های حاصل از آزمون تحلیل کواریانس نشان داد بین کارکرد توجه رانندگان حادثه‌ساز و غیرحادثه‌ساز تفاوت معناداری وجود دارد. در خطای ارائۀ پاسخ، خطای حذف و زمان واکنش، رانندگان حادثه‌ساز نمرات بالاتری نسبت به رانندگان غیرحادثه‌ساز کسب کردند (01/0 P < ) و در جست‌وجوی صحیح رانندگان غیرحادثه‌ساز نمرۀ بالاتری کسب کردند (01/0 P < ). پرونده مقاله