هدف: ارتباط والدین و فرزندان یک رابطه‌ی مهم و حیاتی برای ایجاد عشق و امنیت شناخته شده است. این ارتباط نخستین تجربه ارتباطی برای فرزندان است و از طریق آن احساس عشق، صمیمیت و امنیت در کودک ایجاد می‌شود. سبک‌های دلبستگی تاثیری مهم بر سایر روابط فرد دارد و این تاثیر به خصوص در دوران نوجوانی که روابط فرد با همسالانش گسترش بیشتری می‌یابد از اهمیت بسیاری برخوردار می‌شود. هدف این پژوهش، تدوین مدل ساختاری اثر دلبستگی به والدین بر دلبستگی به همسالان با میانجی‌گری سرمایه روانشناختی بر تیپ شخصیتی D بود. روش: این پژوهش یک پژوهش توصیفی از نوع مدل‌یابی است. 200 دانش‌آموز مقطع متوسطه شهر اهواز با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس از دبیرستان‌های اهواز انتخاب و از نظر دلبستگی به والدین، دلبستگی به همسالان، سرمایه روانشناختی و تیپ شخصیتی D مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج مدلسازی معادلات ساختاری بر مبنای ماتریس کواریانس یا همبستگی بین متغیرها نشان داد که 6/96 درصد از متغیر سرمایه روانشناختی توسط دلبستگی به پدر و مادر و تیپ شخصیتی D و 10 درصد از متغیر دلبستگی به همسالان توسط سه متغیر دلبستگی به پدر و مادر و سرمایه روانشناختی تبیین می‌شود. یافته‌ها: نشان داد که دلبستگی به پدر بیشترین تاثیر را بر دلبستگی به همسالان دارد و پس از آن دلبستگی به مادر قرار دارد. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش از معنادار بودن مسیر بین تیپ شخصیتی D و سرمایه روانشناختی و مسیر بین دلبستگی به پدر و دلبستگی به همسالان حمایت می‌کند. پرونده مقاله

اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه یکی از شایع‌ترین مشکلات کودکان و نوجوانان است. رفتار این کودکان پیچیده و پر‌تعارض است. این اختلال سبب تخریب زندگی فرد می‌شود. هزینه‌های اجتماعی این اختلال نیز بسیار بالاست. بنابراین اقدام به‌موقع جهت رفتار این مبتلایان امری ضروری است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر بازی‌درمانی کوتاه‌مدت بر کاهش نشانه‌های هیجانی، رفتاری و اجتماعی در کودکان دارای اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه بود. برای این منظور طی یک پژوهش تک آزمودنی و به شیوه تک خط‌پایه، شش کودک 7 تا 10 ساله که دارای نشانه‌های بیش‌فعالی و نقص‌توجه بودند به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. بازی‌درمانی کوتاه‌مدت به مدت 10 جلسه با شرکت‌کنندگان اجرا شد. آزمودنی ها در فرایند مداخله و مرحله پیگیری از نظر مشکلات رفتاری مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از تحلیل درون‌موقعیتی و بین‌موقعیتی تحلیل شدند. نتایج نشان داد بازی‌درمانی کوتاه‌مدت در کاهش نشانه‌های هیجانی، رفتاری و اجتماعی کودکان دارای اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه موثر است. بنابراین، می‌توان بازی‌درمانی کوتاه‌مدت را به عنوان مداخله‌ای مناسب در کاهش نشانه‌های هیجانی، رفتاری و اجتماعی در کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه به‌کار‌برد. پرونده مقاله

اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه یکی از شناخته شده‌ترین اختلالاتی است که در کودکان تشخیص داده می‌شود. به‌طوریکه این اختلال شایع‌ترین اختلال روانی تشخیص داده شده در کودکان به شمار می‌آید. درصورتیکه این اختلال مورد درمان قرار نگیرد مشکلات قابل‌توجهی برای فرد در دوران کودکی و بزرگسالی ایجاد می‌کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه‌تاثیر برنامه بازی‌درمانی اکوسیستمیک بر کاهش نشانه‌های اختلال نقص‌توجه- بیش‌فعالی کودکان انجام شد. برای این منظور طی یک پژوهش از نوع تک آزمودنی و به شیوه‌ی خط‌پایه، از جامعه‌ی کودکان مبتلا به اختلال نقص‌توجه- بیش‌فعالی در شهر تهران، 6 کودک 7 تا 10 ساله که دارای نشانه‌های نقص‌توجه- بیش‌فعالی بودند با شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و در ابتدا و انتهای مداخله و سه ماه بعد از اتمام آخرین جلسه‌ی مداخله، با سیاهه رفتاری کودک مورد ارزیابی قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان به مدت 10 جلسه برنامه‌‌ی بازی‌درمانی اکوسیستمیک را دریافت کردند. تحلیل درون‌موقعیتی و بین‌موقعیتی نشان داد بازی درمانی اکوسیستمیک در کاهش نشانه‌های بیش‌فعالی و نقص توجه موثر است. مطابق با نتایج پژوهش بازی‌درمانی اکوسیستمیک می‌تواند به‌عنوان مداخله‌ای مناسب در کاهش نشانه‌های اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه بکار رود. پرونده مقاله