هدف: هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی ارتقاء مسئولیت پذیری دانش آموزان مدارس دوره ابتدایی بود. روش: این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری کلیه مدیران، معلمان و کارشناسان دوره ابتدایی که بر اساس جدول کرجسی و مورگان (1970) به تعداد480 نفر به روش تصادفی مرحله ای انتخاب شدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه 77 سؤالی محقق ساخته بود. گویه های پرسشنامه از مصاحبه با متخصصان استخراج گردیه است. برای بررسی روایی گویه ها از دو معیار روایی همگرا و روایی افتراقی و برای پایایی ابزارها از دو معیار آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی (CR) استفاده گردید. برای معنادار بودن ابعاد مختلف مسئولیت پذیری و برای بررسی اعتبار مدل اندازه گیری از روش تحلیل عاملی تأییدی مرتبه دوم استفاده گردید. یافته ها: با توجه به کدگذاری ها و مضامین به دست آمده، شش بعد اصلاحات در برنامه درسی دوره ابتدایی، اصلاحات ساختاری در مدرسه، آموزش و تقویت نظام خانواده، توانمندسازی دانش آموز، مدیریت کار با فضای مجازی، عوامل فرهنگی تربیتی به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان می دهد که این الگو می تواند به عنوان یک الگوی مؤثر درارتقای مسئولیت پذیری اجتماعی به کار گرفته شود و موجب بهبود سطح مسئولیت پذیری اجتماعی دانش آموزان گردد. پرونده مقاله

هدف از پژوهش حاضر، آسیب‌شناسی مسئولیت‌پذیری دانش‌آموزان مدارس دوره ابتدایی بود. روش پژوهش به شیوه کیفی و با استفاده از تحلیل محتوای کیفی مصاحبه‌ها انجام شد. داده‌ها با استفاده از تکنیک مصاحبه نیمه‌ساختاریافته و معیار اشباع نظری در بین 13 نفر از متخصصان آموزش ابتدایی و اساتید روان شناسی حوزه کودک و نوجوان انجام شد. و ضمن تحلیل محتوا و مضامین نسبت به استخراج مؤلفه‌ها و عناصر آسیب شناسی مسئولیت‌پذیری دانش‌آموزان اقدام شده است. جامعه آماری کلیه مدیران، معلمان و کارشناسان دوره ابتدایی در استان‌های تهران، اصفهان و یزد بودند که از بین آن‌ها به صورت تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم تعداد 480 نفر انتخاب گردید. یافته‌های به‌دست آمده شامل 98 کد مفهومی بود که در 6 مفهوم اصلی با مفاهیم فرعی متفاوت دسته‌بندی گردید. مفهوم اصلی شامل آسیب‌های مربوط به نظام آموزشی با 2مفهوم فرعی و 12 کد مفهومی، آسیب‌های مربوط به آموزشگاه با 2 مفهوم فرعی و 16 کد مفهومی، آسیب‌های مربوط به خانواده با 4 مفهوم فرعی و 33 کد مفهومی، آسیب‌های مربوط به دانش‌آموز با 2 مفهوم فرعی و 18 کد مفهومی، آسیب‌های مربوط به فضای مجازی با 2 مفهوم فرعی و 9 کد مفهومی، و عوامل فرهنگی و تربیتی با 2 مفهوم فرعی و 10 کد مفهومی به دست آمد. بنابراین، نتیجه‌گیری می‌شود که آسیب‌شناسی وضعیت موجود مسئولیت‌پذیری در مدارس نظام آموزش و پرورش کشور، ضرورتی اجتناب-ناپذیر است؛ چرا که بهبود فرآیندهای یاددهی و یادگیری و در نتیجه موفقیت دانش‌آموزان به میزان مسئولیت-پذیری و پذیرش تعهد در جنبه‌های مختلف آموزشی و اجتماعی وابسته است. پرونده مقاله

هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی ارتقاء مسئولیت پذیری دانش آموزان مدارس دوره ابتدایی براساس آسیب شناسی وضعیت موجود بود. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی است و در دو بخش کیفی و کمی انجام شده است. در بخش کیفی از روش تحلیل محتوای کیفی و در بخش کمی از روش پیمایشی استفاده شده است. مشارکت کنندگان بخش کیفی، متخصصان آموزش ابتدایی و روان‌شناسان آموزش و پرورش بودند که به شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. مصاحبه با مشارکت کنندگان به روش مصاحبه نیمه ساختار یافته انجام گرفت و تا رسیدن به اشباع داده‌ها به تعداد 15 نفر ادامه یافت. جامعه آماری در بخش کمی کلیه مدیران، معلمان و کارشناسان دوره ابتدایی کشور بودند که از بین آنها به صورت تصادفی چند مرحله ای تعداد 480 نفر انتخاب گردید. ابتدا با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته و روش تحلیل محتوای کیفی، آسیب‌ها در زمینه مسئولیت پذیری دانش‌آموزان ابتدایی شناسایی و پس از تأیید روایی محتوایی لاوشه، پرسشنامه 77 گویه‌ای برمبنای آن طراحی و با روش پیمایشی و استفاده از تحلیل عامل تأییدی الگوی مسئولیت پذیری دانش آموزان دوره ابتدایی اعتباریابی گردید. جهت روایی گویه‌های پرسشنامه از دو معیار روایی همگرا و روایی افتراقی و برای پایایی ابزارها از دو معیار آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده گردید. تجزیه و تحلیل یافته‌ها با استفاده از تحلیل عامل تاییدی و ‌نرم‌افزار‌Smart PLS استفاده ‌شده ‌است با توجه به کدگذاری یافته‌های حاصل از مصاحبه با اساتید و صاحب‌نظران، مسئولیت پذیری دانش‌آموزان دوره ابتدایی در شش بعد شناسایی شد. شاخص‌های الگو از برازش مطلوبی برخوردار بودند. پرونده مقاله