نمادهای شادی و امید به مثابۀ دو نشانۀ به هم پیوسته ای که همواره برصورت و معنای زندگی و منش آدمیان اثر می‌گذارد، در تمام فرهنگ ه ای بشری موضوعی درخور تأمل بوده است. مولانا بنابرآن چه از آثارش، به ویژه غزلیات شمس به‌دست می آید، انسانی شاد و امیدوار است. در این مقاله، دو نشانۀ شادی و امید، نه تنها به مثابۀ دال هایی که بر مدلول هایی قراردادی و مشخصی دلالت دارند؛ بلکه به مثابۀ مرکز طیفی از نشانه های متعددی که به نوعی با شادی در پیوند بوده اند و از عوامل ایجاد آن به شمار می آیند، بررسی و تحلیل شده است. مسألۀ اصلی این نوشته نشان دادن گستره و طیف‌های معنایی شادی و امید است. این مسأله با توجه به این فرض شکل گرفته است که فراوانی اوزان رقصان و لحن طرب‌انگیز و شادمانگی عشق، در غزل‌های مولوی، احتمالاً بیانگر معنایی فراتر از چیزی است که از دو نشانۀ شادی و امید دریافت می‌شود. بدین ترتیب بازنمود این طیف‌ها و هاله‎های معنایی ناشی از آن‌ها ضرورت می‌یابد و هدف نویسندگان بازنمود گسترۀ اندیشه و عمق عاطفۀ مولانا در باب این نشانه‌‌هاست. داده های پژوهش که با روش کیفی تحلیل و توصیف شده است، نشان می دهد که مولانا تقریباً در تمام لحظه های زندگی و در هر شرایط روحی و در هر برخورد با پدیده های محیطی، روحیۀ شاد خود را حفظ کرده و نگذاشته است گرد ناامیدی بر چهرۀ زندگی او بنشیند. پرونده مقاله

طنز و شوخ‌طبعی در ادب فارسی سابقه‌ای طولانی دارد و نمونه‌های آن را نه تنها در متون کهن که در آثار معاصر فارسی نیز می‌توان دید. طنزپرداز برای برانگیختن عواطف مخاطب و تأثیرگذاری بر ذهن و روان او باید جهان پیرامون خود را برخلاف آن گونه که هست دگرگون و غیرواقعی جلوه دهد. به همین سبب، سعی در بیان مفاهیم ذهنی خود به طور غیرمستقیم دارد تا پیام اصلی خود ناگفته، گفته آید و ناشنوده، شنفته شود. کاریکلماتور نوشته‌ای طنزگونه و کوتاه است که به پدیده‌های پیرامون و روابط میان اشیاء و موجودات نگاهی تازه و متفاوت دارد، لذا در این پژوهش زبان طنز و مطایبه در کاریکلماتورهای دهه 90 شمسی بررسی و تحلیل می‌شود. نتیجه این جستار که به روش توصیفی و تحلیلی انجام شده است، نشان می‌دهد که زبان طنز کاریکلماتورهای دهه 90 زبانی خلاق و هنرمندانه است و نویسندگان آثار این دهه با بکارگیری، ایجاز، انواع بازی‌های زبانی، هنجارگریزی و به کاربردن زبان شاعرانه توانسته‌اند واقعیات جامعه را به تصویر بکشند. پرونده مقاله