آرکی‌تایپ و شعر هر دو از ناخودآگاه انسان می‌آیند و ریشه در رویا دارند. بدین جهت بررسی ضمیر ناخودآگاه جمعی در اشعار شاعران به مخاطب کمک می‌کند تا مفاهیم موجود در اشعار را با ژرفای بیشتری درک و دریافت کنند. نیما یوشیج پدر شعر نوین فارسی یکی از شاعرانی‌ست که در شعر‌هایش رویکردی اسطوره‌مدارانه داشته است.در این پژوهش برخی از اشعار نیما که در آن‌ها آرکی‌تایپ‌ها نقشی محوری داشته بررسی شده. از جمله داروگ، خروس، ققنوس و پی دارو چوپان. ابتدا تعریفی از اسطوره ارائه شد و سپس ارتباط آرکی تایپ و شعر و بعد از آن مظاهر ناخودآگاه جمعی در شعرهای نیما و در نهایت نمونه مثال‌هایی از شعر نیما تبیین شد. در این مقاله از اشعار تبری نیما (مجموعه روجا) و مجموعه‌ی کامل اشعار فارسی این شاعر بسیار کمک گرفته شده و تلاش شده است با روشی تحلیلی توصیفی و با استفاده از ابزار‌های کتابخانه‌ای جهت درک تاریخچه و مشاهده تحقیقات پیشین و تحلیل محتوا استفاده شود. پرونده مقاله

در ادب فارسی ترانه همواره اصطلاحی عام بوده است که بر انواع قالب‌های شعریِ ملحون یا همراه موسیقی به ویژه فهلویات، دوبیتی، رباعی، و بیت اطلاق می‌شده است. فهلویات, خسروانی, گلبانگ, تصنیف و .... در گذرگاه تاریخ نام‌های دیگر این صورت شعری بوده‌اند (بهار: 1344،60). همچنین عده‌ای ترانه (ترانک، ترنگه، ترنگ، رنگ) را از ماده‌ی تر در لغت به معنای خرد، تر و تازه و جوان، خوش از ریشه‌ی اوستایی تئورونه گرفته‌اند(داد،1375،68) این اصطلاح، امروزه در میان اهل ادب به‌خصوص مترادف با دوبیتی و در اصطلاح‌ موسیقی نیز معمولاً مترادف با تصنیف، آواز، سرود و نغمه و به‌طور کلی اشعار ملحون به‌کار می‌رود. موسیقی و اولین سند مکتوب در ترانه‌ به نظر کدکنی به سرودی از باربد، شاعر و موسیقی‌دان دربار خسرو پرویز ساسانی باز می‌گردد ترانه بعد از گذر از تحولات تاریخی دوران اسلامی، جنگ ها و صلح ها، آرامش ها و جنبش ها به انقلاب اسلامی ایران پیوند خورد و به آنچه امروز شاهد آن هستیم تبدیل شد. زبان ترانه ی امروز صمیمی و همه فهم‌تر شده است که ناشی از تحولات اجتماعی و فرهنگی جامعه اسلامی ست. در این پژوهش تلاش بر آن است که تحولات ترانه‌سرایی با رویکردی جریانشناسانه مورد کنکاش قرار گیرد. پرونده مقاله