زمینه و هدف: توسعه صنعتی- اقتصادی در کشورهای در حال توسعه نیاز مضاعفی در دسترسی بیشتر به حامل‌های انرژی در مقایسه با کشورهای توسعه یافته ایجاد کرده است. علاوه بر آن ارتقاء استانداردهای زندگی در جوامع در حال توسعه، در دهه‌های اخیر باعث افزایش تقاضای حامل‌های انرژی در جهت دسترسی به امکانات و رفاه بیشتر را به دنبال داشته است. در این مطالعه تاثیر اعمال سیاست‌های مختلف به منظور کاهش انتشار آلاینده های هوا (دی اکسید کربن) و صرفه‌جوئی انرژی در صنایع ایران توسط مدل برنامه‌ریزی انرژی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. روش بررسی: ابتدا مقادیر ورودی منابع انرژی مختلف همچون گاز، برق و سوخت فسیلی در فرآیند تولید صنایع مورد بررسی قرار گرفت ،سپس عوامل موثر در تولید گازهای گلخانه‌ای در صنایع شناسائی گردید، پس از آن روند گذشته و وضعیت فعلی صنایع ایران و سیاست‌های دولت برای کاهش انتشار دی‌اکسیدکربن در این برنامه ریزی لحاظ شد و همچنین توسعه فناوری‌های جدید بهره‌ وری انرژی در صنایع به منظور برآورد کاهش تقاضای انرژی مورد مطالعه قرار گرفت. در راستای این هدف، میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای در یک سناریوی پایه منطبق بر ادامه روند موجود در صنایع کنونی و همچنین تعیین تقاضای فعلی و آینده صنایع ایران در طی سال‌های 2019 تا 2035 مورد بررسی قرار گرفت.. یافته ها: با در نظر گرفتن تولیدات فعلی و آینده در صنایع کشور میزان انرژی و انتشار دی‌اکسیدکربن در صنایع کشور توسط مدل Leap در سناریوی پایه تعیین گردید. سپس چهار سناریوی جایگزین فناوری های صرفه‌جوئی انرژی و کاهش انتشار دی‌اکسیدکربن شامل توسعه صنایع و ظرفیت سازی، افزایش احتمالی قیمت سوخت و برق، اجرای استانداردهای مصرف سوخت و بهره گیری از فناوری های CHP برای یک دوره 15 ساله مورد بررسی قرار گرفت .یافته ها حاکی از آن بود که اعمال توام این سیاست ها منجر به کاهش بیشتری در انتشار گاز co2 معادل خواهد شد. بحث و نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان داد که میزان انتشار کل co2 در شهر صنعتی لیا قزوین در سال مطالعه(1399) معادل صنعت از 61 میلیون تن درسناریوی پایه، به 53 میلیون تن( معادل 15 درصد کاهش) در سناریوی کاهش انتشار در سال 2035 می‌رسد. در صورتی که در اثر اعمال سیاست تغییر سوخت، میزان انتشار دی‌اکسیدکربن معادل کل به 58 میلیون تن کاهش یافته (معادل 5 درصد کاهش) و اعمال سیاست بهره‌وری انرژی منجر به انتشار 55 میلیون تن (معادل 9/10درصد کاهش) co2 معادل تا سال 2035 می‌گردد. پرونده مقاله

زمینه و هدف: ارتقای استانداردهای زندگی در جوامع در حال توسعه، در دهه‌های اخیر باعث افزایش تقاضای حامل‌های انرژی (گاز و برق) در جهت دسترسی به امکانات و رفاه بیشتر را به دنبال داشته است. این مطالعه با هدف برنامه ریزی بلند مدت انرژی در شهرک های صنعتی جهت استقرار پروژه هایCHP، کاهش مصرف انرژی، استفاده از گرمای حاصل از مصرف انرژی در قسمتهای مختلف تولید و تاثیر سیاست‌های مختلف به منظور کاهش دی اکسید کربن انجام گرفته است روش بررسی: در راستای اجرای مطالعه، ابتدا مقادیر ورودی سوختهای مختلف در صنایع بررسی و عوامل موثر در مصرف و نیاز حرارت در صنایع بر اساس سناریو مرجع شناسائی، پس از آن برنامه های صنایع و سیاست‌های دولت جهت کاهش مصرف سوخت و استفاده از حرارت تولید شده مورد بررسی قرار گرفته درراستای این هدف، میزان سوخت مصرفی در یک سناریوی پایه4(BAU) در صنایع موجود در شهرک صنعتی لیا (استان قزوین) در طی سال‌های 1396 الی 1399 مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: تولیدات فعلی و آینده در صنایع کشور و بررسی مصرف انرژی و ایجاد حرارت قابل مصرف در هنگام استفاده از سوخت در صنایع کشور توسط مدل 5LEAP در سناریوی پایه تعیین گردید. سپس روشهای جایگزین صرفه‌جوئی انرژی و استفاده از حرارت تولید شده وبهره گیری از فناوری های6 CHP برای یک دوره 15 ساله مورد بررسی قرار گرفته که در 15 سال آینده، استفاده از سیستم های CHP جایگزین سیستم های گرمایشی قدیمی شده و به گونه ای انجام شد که در سال 1414 حدود 30 درصد برق و حرارت مصرفی، توسط CHP تامین می شود. با توجه به جایگزینی سیستم هایCHP، میزان مصرف گاز طبیعی در بخش صنعت 3 درصد افزایش می یابد و نرخ نفت خام و فرآورده های نفتی مصرفی کاهش خواهد یافت. بحث و نتیجه گیری: نتیجه شبیه سازی در بهره برداری از سناریو استفاده از منابع سیستم CHP برای15 سال آینده (1414)، توسط نرم افزار LEAP نشان می دهد که کل حامل های انرژی اولیه در شهرک صنعتی لیا به حالت مرجع خواهد رسید و در سال 1414 با کاهش حدودا 30 درصدی داخلی مصرف برق از شبکه برق عمومی و تولید آن توسط سیستم های CHPخواهد بود. پرونده مقاله