زمینه و هدف: در این مقاله، به تنویر و بررسی بیوراکتورهای غشایی (MBR) مورد استفاده در مراکز دفن پسماندهای شهری پرداخته شده است. از آن جا که امروزه میزان تولید سرانه زباله در حال افزایش بوده و به علت عدم توازن بین حجم زباله های تولیدی و بازیافتی در اکثر مناطق جهان، نحوه مدیریت و جمع آوری پسماندها چالش برانگیز بوده، لذا روش دفن بهداشتی زباله های تولیدی، بهترین روش کاربردی در اکثر کشورها می باشد. در این راستا، کنترل و مدیریت شیرابه های تولیدی در مراکز دفن پسماند به جهت جلوگیری از آب های زیرزمینی و خاک امری لازم و ضروری است. روش بررسی: در این تحقیق، به بررسی مطالعات صورت گرفته بر روی تعدادی از جدیدترین بیوراکتورهای غشایی کاربردی در مراکز دفن پسماند شهری بزرگ، مزایا و معایب هریک از این روش ها و موارد کاربرد آن ها پرداخته شده است. به همین منظور، مقالات و پژوهش های اخیر در حوزه تجزیه بیولوژیکی شیرابه ها مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. یافته ها: از میان روش های مختلف تصفیه بیولوژیکی، سیستم مرکب به عنوان یکی از موثرترین و توان مندترین روش تصفیه و تجزیه بیولوژیکی پساب ها مورد ارزیابی قرار می گیرد و در انتها نیز دو مدل پایلوت هوازی به منظور جلوگیری از رسوب گذاری غشاها جهت نمایش عملکرد کربن دانه ای فعال مقایسه شده است. هم چنین، میزان پاک سازی پارامترهای مهم آلاینده پساب ها نظیر COD و NH3-N در حضور کربن دانه ای فعال بررسی شدند. بحث و نتیجه گیری: به منظور تصفیه شیرابه های مراکز دفن پسماند شهری، روش های مختلفی استفاده می گردد که هریک دارای نقاط قوت و ضعف هستند. با بررسی و امکان سنجی سایت دفن زباله های شهری، می توان بهینه ترین و موثرترین روش را از نظر عملکرد و هزینه را براساس نیاز انتخاب نمود. پرونده مقاله

گوگرد و مواد آلی نقش قابل توجهی در بهبود خواص فیزیکی و شیمیایی خاک ها، به خصوص خاک های آهکی دارند؛ این پژوهش، بر آن شد تا با انتخاب نسبت های مختلف گوگرد و کمپوست پسماند شهری، نسبت اختلاط بهینه و نیز میزان جذب عناصر ریز مغذی در ذرت علوفه ای را با افزودن این مواد به خاک تعیین نماید. در این تحقیق، از طرح آماری کاملاً تصادفی با سه تکرار و با دو فاکتور M و T - که به ترتیب مقدار کل کود کمپوست و گوگرد اضافه شده به گیاه و نسبت گوگرد به کمپوست در کود مصرفی بود- استفاده شد. فاکتور M در چهار مقدار صفر، 5/0، 1 و 2 % وزن خاک هر گلدان و برای فاکتور T چهار نسبت گوگرد به کمپوست 1:1، 1:2، 1:3 و 1:4 در نظر گرفته شد. نتایج این تحقیق نشان داد که تمام تیمارها (واحدهای آزمایشی) در سطح یک درصد سبب کاهش معنی دار pH نسبت به شاهد شدند. تیمار T2M4 ( با 2 % گوگرد به کمپوست و با نسبت 1:2) بیشترین کاهش pH خاک را داشت. میزان غلظت و روی جذب شده توسط گیاه نیز در اغلب تیمارها، با تفاوت معنی داری در سطح 5 % نسبت به شاهد مشاهده شد. غلظت و میزان آهن جذب شده توسط گیاه نسبت به شاهد افزایش نشان داد ولی از لحاظ آماری در سطح 5 %، معنی دار نبود. پرونده مقاله