مقدمه و هدف پژوهش: پیاده‌راه‌های گردشگری پیوند دهنده فضاهای پویای شهری و گردشگران هستند و می توانند علاوه بر نقش اقتصادی و اجتماعی، عامل اصلی توسعه گردشگری و حضور فعال گردشگران در فضاهای شهری محسوب شوند. شهر همدان به ویژه تپه هگمتانه علی رغم دارا بودن ظرفیت‌های گسترده، به امکانات رفاهی بیشتری برای گردشگری شهری نیاز دارد. هدف اصلی این پژوهش بررسی تجارب موفق بین‌المللی و مقایسه پیاده‌راه‌های شهری و شناسایی این قابلیت‌ها در فضای کالبدی پیاده راه‌های محوطه هگمتانه می باشد. روش پژوهش: این پژوهش به تجزیه و تحلیل کیفی این پیاده راه‌ها می پردازد تا ببیند چه اندازه توانسته است زمینه ساز ارتقای کیفیت زندگی شهری و جذب گردشگر در این منطقه باشد و از سوی دیگر زمینه استفاده از تجارب مثبت خود در سایر مناطق مشابه پیاده راهی را فراهم سازد. یافته‌ها: برگزاری انواع مراسم، آیین‌ها و جشنوار ه‌های متناسب با محوطه و میراث فرهنگی در مجموعه می تواند به جذب مخاطب و ارتباط دادن محوطه با شهر کمک شایانی نماید. از لحاظ زمان حضور گردشگران در مجموعه تفاوت معنی‌داری بین گردشگران داخلی و خارجی وجود دارد، به نحوی که گردشگران داخلی بیشتر از همه در تعطیلات نوروز و پس از آن در تابستان، به ترتیب در ماه‌های شهریور، مرداد و تعداد کمتری در تیرماه از این محوطه بازدید می کنند. پس از آن، مجموعه در ماه‌های فروردین، اردیبهشت و آبان به ترتیب بیش از سایر ماه‌ها میزبان گردشگران خارجی بوده است. نتیجه گیری: تجارب موفق جهانی نشان داده اند که برنامه‌ریزی و طراحی فضاهای پیاده راه ها‌، زمانی موفق خواهند بود که علاوه بر درنظر گرفتن عوامل کالبدی، شرایط اجتماعی فرهنگی، اقلیمی‌، الگوهای روانی رفتاری مردم، به نیازهای و سلایق مردم محلی توجه شود. بنابراین در برنامه‌ریزی و ساماندهی پیاده راه‌ها لازم است روابط متقابل نظام حرکتی افراد پیاده با دیگر جنبه‌های پایداری محوطه همگام با توازن و تعادل زندگی انسان‌ها موردشناسایی و تحلیل ساختاری و کیفی قرار گیرد. از این رو باید برای ساماندهی پیاده راه‌ها، نگرشی جامع و اصولی مانند کوتاه کردن دسترسی‌ها، پوشش کامل امنیتی و بهداشتی معابر پیاده، رعایت الزامات اسایشی و تنوع در مسیر، بدنه سازی و ایجاد مناظر (چشم اندازهای) مطلوب تامین تجهیزات لازم برای حرکت در شبانه روز و فراهم کردن زمینه‌های اجتماعی مشارکت پایدار محلی به کار گرفته شود. پرونده مقاله

سیستم های شهری شامل بسیاری از اجزای نزدیک به هم هستند که به دلیل حسگرها ی جدید، جمع آوری داده ها و روش های تحلیل مکانی-زمانی قابل اندازه گیر ی تر از قبل گشته اند. تبدیل این داده ها به دانش برای تسهیل تلاش های برنامه ریزی در پرداختن به چالش های کنونی سیستم های پیچیده شهری، نیازمند روش های تحلیل بین رشته ای پیشرفته، مانند انفورماتیک شهری یا علوم داده شهری است. با این حال، با اعمال یک رویکرد صرفا مبتنی بر داده، گمشدن در "جنگل" داده ها، و از دست دادن "درخت" شهر های موفق و قابل زندگی که هدف نهایی برنامه ریزی شهر ی هستند، بسیار آسان است. این مقاله بیان می کند که چگونه داده های جغرافیایی وتحلیل شهری، با استفاده از روش های ترکیبی، می تواند به درک بهتر پویایی شهری و رفتار انسانی کمک کند، و چگونه می تواند تلاش های برنامه ریزی برای بهبود زیست پذیری را ارتقاء دهد. بر اساس بررسی جدیدترین تحقیقات، این مقاله یک گام فراتر می رود و همچنین به پتانسیل و همچنین محدودیت های منابع داده جدید درتجزیه وتحلیل شهری می پردازد تا دید کلی بهتری از کل "جنگل" این منابع داده جدید داشته باشد. کار حاضرمروری کیفی بر اساس پژوهش های صورت گرفته با روش های تجزیه وتحلیل حول قابلیت اطمینان استفاده از داده های بزرگ از پلتفرم ها یا حس گرهای رسانه ها ی اجتماعی، و چگونگی استخراج اطلاعات از مقادیر انبوه داده از طریق روش های تحلیل جدید، مانند یادگیری ماشین، برای تصمیم گیری آگاهانه تر با هدف بهبود زیست پذیری شهری است. هدف این مقاله مطالعه ی مروری پیرامون برخی از هم افزایی ها و چالش های رویکرد بین رشته ای (تجزیه وتحلیل شهری مبتنی بر GISدر بهبود زیست پذیری شهرها، با بررسی یافته های کلیدی وسوالات به دست آمده از ادبیات پیشرفته) است. پرونده مقاله