با توجه به گذر جوامع از عصر صنعت به عصر اطلاعات، اهمیت دارایی های نامشهود نیز در دنیای تجارت بیشتر شده است. موج حرکت شرکت ها به سوی سرمایه گذاری در دارایی های نامشهود و تشکیل، تشویق و تمایل به ایجاد شرکت های دانش بنیان و تکنولوژی محور نشان از تغییر مدل های تجاری، استراتژی ها و حرکت به سوی اقتصاد توسعه یافته است. با این حال، به نظر می رسد استانداردهای حسابداری مربوط به دارایی های نامشهود از این حرکت جا مانده و مورد غفلت واقع شده اند. هدف این پژوهش طراحی الگویی برای بهبود گزارشگری مالی دارایی های نامشهود بر اساس نظرات کاربران اصلی این گزارش ها است. این پژوهش از نوع پژوهش های کیفی بوده که با استفاده از رویکرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد انجام شده است. جامعه آماری شامل حسابرسان، کارشناسان رسمی دادگستری، مسئول اعتبارات بانک ها، مدیران شرکت های سرمایه گذاری و مدیران شرکت های دانش محور بوده که با استفاده از رویکرد نمونه گیری هدفمند در مجموع تعداد 15 نفر به عنوان مشارکت کنندگان پژوهش انتخاب شدند. داده ها به روش مصاحبه و بصورت نیمه ساختاریافته گردآوری شد و سپس با استفاده از تحلیل مضمون، مضامین اصلی شناسایی و با استفاده از نرم افزار NVIVO شبکه آنها رسم گردید. مقوله های علی، محوری، راهبردی و پیامد معرفی شدند و در این میان گزارشگری مالی به عنوان متغیر مداخله گر شناسایی شد، مولفه ای که رد آن در تمام مقوله ها قابل مشاهده بود سودمندی اطلاعات برای تصمیم گیری در مورد دارایی های نامشهود بود که به عنوان مقوله محوری معرفی گردید. پرونده مقاله