هدف: اخیراً نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) به‌عنوان یکی از نیروهای محرکه رشد اقتصادی موردتوجه اقتصاددانان قرار گرفته است. لذا هدف از این مقاله، بررسی تأثیر شاخص‌های ICT بر تولید ناخالص داخلی در دو نمونه ایران و کشورهای حوزه خلیج ‌فارس است.روش: این تحقیق با استفاده از رویکرد خود توضیح با وقفه‌های گسترده (ARDL) برای نمونه ایران و گشتاورهای تعمیم‌یافته (GMM) برای نمونه کشورهای حاشیه خلیج‌فارس انجام شد.یافته‌ها: نتایج نشان می‌دهد تأثیر واردات و صادرات کالا و خدمات ICT در کشورهای حاشیه خلیج‌فارس در کوتاه‌مدت و بلندمدت مثبت و معنادار است. تأثیر این شاخص برای ایران در کوتاه‌مدت بی‌معنا به دست آمد. شاخص‌های دولت الکترونیک و تعداد کاربران اینترنت در هر دو نمونه تحقیق هم در کوتاه‌مدت و هم در بلندمدت مثبت و معنادار به دست آمد. همچنین تأثیر سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و دولتی در ICT در کوتاه‌مدت و بلندمدت بر تولید ناخالص داخلی در ایران تأثیرگذار به دست آمد؛ اما این تأثیر در کوتاه‌مدت در نمونه کشورهای حاشیه خلیج‌فارس بی‌معنا شد. تأثیر سیاست‌های اقتصاد مقاومتی در ایران هم در کوتاه‌مدت و هم در بلندمدت مثبت و معنادار به دست آمد.نتیجه‌گیری: شاخص‌های ICT در بلندمدت منجر به تولید ناخالص داخلی می‌شود و اقتصاد مقاومتی عاملی اثرگذار بر تولید ناخالص داخلی در حوزه ICT است. پرونده مقاله

این پژوهش به‌بررسی چالش‌ها و ارائه راهبردهای عملیات‌سازی اثرات فناوری اطلاعات و ارتباطات و الزامات نهادی و تحقق آن در ایران پرداخته است. برای این منظور، چارچوبی شامل چهار بعد اصلی: زمینه‌ای (رژیم نهادی و ساختار اقتصادی)، سرمایه انسانی، فناوری اطلاعات و ارتباطات و بعد نوآوری و کارآفرینی انتخاب شده است. روش تحقیق، مطالعات کتابخانه‌ای، اسنادی و تکنیک تحلیل محتوا بود. بررسی وضعیت موجود، نشان می‌دهد که با وجود قوانین و مقررات مختلف در برنامه‌های توسعه، هنوز تا یک چارچوب جامع و منسجم حقوقی برای حرکت به سمت اقتصاد دانش‌بنیان فاصله وجود دارد. توسعه سرمایه انسانی و فناوری اطلاعات و ارتباطات در مقایسه با دو رکن قبلی از وضعیت قابل قبول‌تری در چارچوب حقوقی و قانونی فعلی برخوردار هستند. همچنین با استفاده از روش رقابت‌پذیری مجمع جهانی اقتصادی اصلاحات ساختاری برای استقرار اقتصاد دانش‌بنیان اولویت‌بندی شده است. بر مبنای نتایج، مشخص شد که اولأ ایران در زیرساخت‌ها، سلامت و آموزش مقدماتی و نیز تحصیلات عالیه، وضعیت مساعدی دارد (شکاف ساختاری مثبت) و در سایر شاخص‌ها، شکاف ساختاری ملاحظه می‌شود. در ثانی بدترین شاخص ایران در ناحیه شاخص‌های مبتنی بر عوامل، وضعیت نهادها است. پرونده مقاله