It is vitally important to recognize the differences in abilities among learners and then adapt training programs to their characteristics in team design training (TDT). According to this background, the present study aims to identify and predict students' team design ability and its dimensions, content, and process, using their learning preferences (LPs) within the modes of receiving/perceiving information, viz., abstract conceptualization/concrete experience (AC/CE) and processing/internalizing it, namely, active experimentation/reflective observation (AE/RO) in Kolb's Experiential Learning Theory (KELT). In this respect, the self-and-peer assessment (S&PA) outcomes in the design teams indicate a significant correlation between the students' bipolar LPs (BLPs) and their team design ability along with its dimensions, implying that their team design ability can be well predicted from their LPs. It is thus expected that learners who prefer to exploit AC in receiving/perceiving information and AE in processing/internalizing it and those correspondingly choosing CE and AE for the same purposes will have better ability in the content and process dimensions of team design, respectively. Considering the impact of both dimensions and their effectiveness ratio on the overall team design ability, it is concluded that learners who wish to process/internalize information by AE will exhibit higher team design ability. پرونده مقاله

عمده‌ترین هدف آموزش معماری، آماده‌سازی فراگیران جهت انجام فعالیت‌های حرفه‌ای است. یافتن شیوه مناسب آموزش معماری برای حضور در عرصه حرفه‌ای، مهم‌ترین موفقیت سیستم آموزشی به‌شمار خواهد آمد. یکی از چالش‌های اساسی در حوزه معماری فقدان تناسب میان آموزش با فرآیند جذب و بکارگیری فارغ‌التحصیلان این رشته در بازارکار می‌باشد. کمبودهای آموزش در اولین تجربه کاری فارغ‌التحصیلان معماری بیش از پیش مشهود می‌گردد. با توجه به اهمیت آموزش و نقش آن در شایستگی حرفه‌ای فارغ‌التحصیلان معماری و مشاهده وضع موجود آموزش معماری در ایران، مشخص می‌شود که کشور ایران در این عرصه تا رسیدن به وضعیت قابل‌قبول فاصله معناداری دارد. بنابراین این سوال پیش خواهد آمد که چه راهبردهایی را می‌توان با هدف بهبود کیفیت آموزش معماری در راستای ارتقا شایستگی حرفه‌ای فارغ‌التحصیلان معماری در ایران تعیین نمود؟ در همین راستا این پژوهش با یک رویکرد کیفی و مصاحبه با 23 نفر از خبرگان معماری، اعضای هیات علمی دانشگاه‌های تراز اول کشور و برخی از فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های مادر و دانشجویان معماری و تحلیل آنها با تکنیک تحلیل محتوا، سعی در شناسایی راهبردهای مورد نظر داشته است. نتایج پژوهش در قالب راهبردها شامل اصلاحات در نحوه ورود به رشته معماری و هدفمند کردن دانشجویان، کاستی‌های آموزش و اصلاح سرفصل‌های دانشگاهی، انطباق آموزش و اجرا، پررنگ کردن آموزش بخش‌های اجرایی معماری، بهبود شرایط زمینه‌ای و ارتقای کیفیت دانشگاه‌ها، بازآفرینی نقش اساتید معماری، اصلاحات بزرگ مقیاس در کاستی‌های آموزش و کیفیت بیشتر آموزش معماری، ارتقا مهارت‌های فنی‌و‌حرفه‌ای و آموزش‌های مکمل دانشجویان معماری و اتصال به بازار کار که اجرای آن‌ها نیازمند هماهنگی در تمام سطوح درگیر در آموزش معماری است. پژوهشگران امیدوارند که این پیشنهادات، با همکاری صنعت و دانشگاه‌ها، بتوانند به پیشرفت و بهبود مستمر حوزه معماری و تأمین نیازهای روزافزون جامعه و صنعت معماری کمک کرده و توسعه آموزش معماری و ارتقاء شایستگی فارغ التحصیلان معماری به سطح جدیدی ارتقا یابد.

پرونده مقاله