پیچیدگی های روز افزون و کاهش توان مدیریت برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری از مهمترین مباحث مربوط به توسعه و مدیریت برنامه ریزی گردشگری تمرکز زدایی و خود مدیریتی و منطقه مداری می باشد. چنان که شاهدیم در سال های اخیر پژوهش های فراوانی در این حوزه صورت گرفته و رابطه ای متقابل میان سه متغیر علم سیاست و مدیریت‌برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری به جهت برنامه ریزی برای توسعه برقرار شده است. لیکن جهت توسعه و مدیریت برنامه ریزی گردشگری دو روش وجود دارد؛ روش نخست حکومتی دولت مرکزی تمام امور را بر عهده دارد در واقع سیستم به صورت متمرکز مدیریت و برنامه ریزی می شود، در روش دوم که حکومت داری نام دارد مدیریت و برنامه ریزی محلی میان چهار ستون اصلی حکومت داری محلی یعنی شهرداری ها، شوراهای محلی، سازمان های مردم نهاد و بخش خصوصی تقسیم می شود هریک از این ستون ها منابعی را جهت توسعه و مدیریت فراهم می نمایند. مقاله سعی دارد پاسخی به این پرسش دهد چگونه ستون های اصلی دولت محلی با فراهم آوردن منابع لازم و پتانسیل خود می توانند مدیریت و برنامه ریزی گردشگری را صورت داده و روند برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری و توسعه را نیز تسریع نمایند؟ به نظر می رسد که ستون های اصلی با رابطه مشترک خود و فراهم آوردن منابعی روند مدیریت و توسعه را تسریع نموده، شهرداری منابع و امکانات فنی را فراهم نموده، شوراهای محلی منبع جامعه مدنی(شامل دارایی های اجتماعی و فرهنگی) بوده، بخش خصوصی منابع مدیریتی و روش های بهره وری کارآمد را فراهم نموده و سازمان های مردم نهاد، نهادهای برخاسته از مردم که منبع توانمند سازی شهروندان برای مسئولیت پذیری محلی می باشند. پرونده مقاله

شهرک‌های صنعتی با هدف استقرار سازماندهی شده صنایع کوچک و متوسط زودبازده و حتی بزرگ مبتنی بر مکان یابی بهینه فعالیت های صنعتی و هماهنگی صنایع با شرایط بومی و فرهنگی و هر استان استفاده بهینه از ظرفیتهای تولیدی موجود، کارایی نظام اقتصادی را افزایش می دهد؛ در این راستا، استان خوزستان یکی از قطبهای اصلی صنعت و خدمات کشور محسوب می گردد و مسئولین کشور از این استان در زمینه توسعه کشور، همیشه بعنوان یک استان استراتژیک یاد کرده‌اند اگر به وضعیت صنعت و خدمات در کشور و به خصوص استان خوزستان به عنوان یکی از قطبهای اصلی صنعت کشور نگاهی بیندازیم. بنابراین برای بررسی چگونگی عملکرد اجرای طرح مذکور، این پژوهش کوشیده که به آسیب‌شناسی موفقیت و شکست طرح سیاست‌های اشتغالزایی بنگاه های زودبازده در استان خوزستان بپردازد؛ دراین‌راستا این پرسش مطرح که موفقیت و شکست سیاست‌های اشتغالزایی بنگاه زودبازده چگونه رتبه بندی و آسیب شناسی شده است؟ در حقیقت عدم برنامه ریزی سیستمی و سیاستگذاری منطبق با نیازهای استان، ضعف و ناکارآمدی سیستم نظارت در حوزه اجرایی سبب شده که در یک نگاه کلان متغیر‌اجرایی_سازمانی، متغیر اجرایی_محیطی، متغیر اجرایی_عملیاتی و متغیر اجرایی_روانشناختی بر موفقیت و شکست طرح بنگاه های زودبازده در حوزه اجرایی (استان‌خوزستان) تأثیر معناداری داشته باشد. ولی این معناداری اینگونه باید تفسیر شود که کدامیک در اولویت قرار دارد؛ بنابراین به جهت آسیب شناسی اجتماعی و برنامه‌ریزی هدف و ضرورت پژوهش بیش از پیش توجیه ‌می‌شود؛ برهمین‌مبنا نتایج پژوهش نشان می‌دهد که هر چهار عامل با اولویت‌بندی محیطی، روانشناختی، سازمانی و عملیاتی تأثیری معنادار دارند. همچنین نتیجه فوق باروش تجزیه‌وتحلیل داده¬ها و بااستفاده از آمار توصیفی و استنباطی کسب شده است؛ و به جهت تعیین توزیع داده¬ها در جامعه آماری از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف بهره برده و جهت تائید یا رد فرضیات نیز از آزمون¬های آماری مناسب در محیط نرم¬افزار SPSS و LISLER استفاده پرونده مقاله

کیومرث چراغی[1]- علیرضا سلطانی[2] تاریخ دریافت: 20/712/1397- تاریخ پذیرش: 22/1/1399 چکیده: در دهه های هشتاد و نود و با موج افزایش آمار دانشجویان و همچنین تعداد دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی، دانشگاه ها با مشکلات عدیده ای در حوزه تامین منابع مالی مواجه شده اند. در این مقاله هدف ما پاسخگویی به این سوال می باشد: عوامل اصلی آسیب زا در سیاستگذاری اقتصادی در حوزه خدمات رفاهی دانشجویی چیست؟ با توجه به این سوال فرضیه ما این است که افزایش موج تحریم های اقتصادی و کاهش فروش نفت و از طرفی موج افزایشی تورم منجر به ضعف دانشگاهها در تامین نیازهای معیشتی و رفاهی دانشجویان شده است. هدف اصلی ما در این مقاله این است تا با بررسی، تحلیل و آسیب شناسی سیاست های اقتصادی، نحوه برون رفت از موانع و مشکلات موجود مورد بررسی قرار گرفته و پنج آسیب و چالش جدی سیاستگذاری اقتصادی در حوزه خدمات رفاهی شناسایی و راه های حل این موانع و اصلاحات لازم در زمینه سیاستهای اقتصادی را ارائه نمایم. [1]- دانشجوی دکتری، علوم سیاسی (سیاست های عمومی)، دانشکده علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران kioocheraghi@gmail.com [2]- استادیار و عضو هیئت علمی، روابط بین الملل، گروه روابط بین الملل، دانشکده علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران: نویسنده مسئول Soltani12@gmail.com پرونده مقاله

ایران و چین به عنوان دو کشور مهم و تاثیر گذار در نظام بین الملل ، منافع و اهداف مشترکی برای گسترش همکاری‌ها در حوزه‌های مختلف دارند. قابلیت‌های گوناگون چین به ویژه در حوزه های سیاسی و اقتصادی، این کشور را به کنشگری مهم در عرصه سیاست بین الملل تبدیل نموده است. امضای سند همکاری جامع 25 ساله ایران و چین در فروردین ماه سال1400 با انبوهی از نظرات موافق و مخالف مواجه گردیده است. با توجه به تحولات منطقه‌ای اخیر ، مناقشه چین و آمریکا، ابتکار کمربند ـ جاده BRI، پذیرش عضویت رسمی ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای ،آثار و پیامدهای شیوع کرونا و تغییرات شکل گرفته در زنجیره‌های ارزش جهانی و سمت و سوی سرمایه‌گذاری‌ها، ساختار قدرت در نظام بین‌الملل ظرف چند سال آتی به احتمال زیاد دگرگون خواهد شد و در این راستا، اتخاذ یک راهبرد مناسب در روابط با چین، یکی از مهمترین اهداف و اولویت‌های سیاست خارجی ج.ا.ایران به حساب می‌آید.در واقع در عصر وابستگی متقابل پیچیده، چین از ظرفیت و توانمندی بالایی برای تقویت روند توسعه‌ جاری در ایران داشته و بنابراین در مقاله پیش رو در صدد هستیم تا زمینه‌ها و الزامات تحقق اهداف سند جامع 25 ساله همکاری ایران و چین از منظرسیاسی، اقتصادی، اجرایی و توسعه محور در چارچوب تئوری وابستگی متقابل پیچیده را مورد بررسی و امکان‌سنجی قرار دهیم. پرونده مقاله