برآورد میزان آسیبپذیری و تابآوری کاربری‌های شهری در شرایط بحران و تخلیه اضطراری مورد: مدارس ناحیه دو آموزشی اصفهان
محورهای موضوعی : آمایش محیط
مسعود تقوایی
1
(
(استاد گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه اصفهان)
)
علی جوزی خمسلویی
2
(
(دانشجوی دکتری گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه اصفهان)
)
کلید واژه: بحران, مدارس, تاب آوری, آسیبپذیری, ناحیه دو آموزشی اصفهان,
چکیده مقاله :
ارزیابی میزان تاب آوری کاربری های شهری و هم چنین بررسی وضعیت آسیب پذیری آنها در بحران‌های احتمالی در برنامه های مدیریت بحران شهری بسیار برجسته بوده و ضرورتی خاص دارد. علاوه بر این، در میان کاربری های شهری، کاربری آموزشی به دلیل اینکه مرکز تجمع نیروهای انسانی بالقوه متخصص در آینده بوده و در اولویت اول امداد و نجات می باشد، اهمیتی فوق العاده دارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان آسیب پذیری در بحران های احتمالی و هم چنین بهره مندی مدارس ناحیه دو آموزشی کلانشهر اصفهان از شاخص های مدیریتی تأثیرگذار در برنامه ریزی بحران و عملیات تخلیه اضطراری جمعیت است. جامعه آماری پژوهش، تمامی مدارس ناحیه دو آموزشی کلانشهر اصفهان است که این ناحیه در دو منطقه شهری سه و چهار قرار دارند. تعداد مدارس مورد نظر 142 مورد بود که در پنج گروه ابتدایی، راهنمایی، دبیرستان، هنرستان و استثنایی مطالعه شدند. روش تحقیق در پژوهش حاضر، کاربردی، پیمایشی- تحلیلی است. مدارس موجود در منطقه مورد مطالعه با به کارگیری دو گروه شاخص ویژه با عنوان شاخص های بنیادین و شاخص های مدیریتی ارزیابی و بررسی شده اند. شاخص های مذکور به صورت ترکیبی و نوین بوده و ماحصلی از آخرین متدهای کاربردی توسط پژوهشگران و مؤسسات تحقیقی در حوزه مدیریت بحران است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که مدارس ناحیه دو آموزشی اصفهان از لحاظ ساختارهای بنیادین ضعیف بوده و میزان تاب آوری آنها در بحران‌های احتمالی مانند زلزله اندک است. از سوی دیگر، وضعیت مدیریت بحران در این مدارس با استناد به امتیازات و درصدهای بهره مندی در شاخص های مدیریتی نامطلوب بوده و به عبارت بهتر، این مدارس در مدیریت بحران و تخلیه نیز به شدت ضعیف هستند. به طور کلی، وضعیت مدارس مورد مطالعه در حوادث احتمالی با در نظر گرفتن یکپارچه شاخص ها (مجموع شاخص های بنیادین و مدیریتی) نامناسب، آسیب پذیر و بحرانی بوده و نیازمند تقویت زیرساخت ها و رویکردهای مدیریتی است.
Assessment of resilience rate in urban land uses and survey of their vulnerability situation in probable disasters is very prominent and has a special necessity in urban crisis management plans. Moreover, among urban land uses, educational land use has a singular significance because of the concentration of potential human resources in the future and the priority of rescue. The aim of this study is an assessment of the vulnerability rate in probable crises and also the availability of main management indicators in crisis planning and emergency evacuation of the population in the second education district of Isfahan. The case of this study is all schools in the secondary education district of Isfahan which is located in the third and fourth urban districts. The 142 participants of the study were selected from among the primary, secondary, high school, technical, and centers of special needs. The research method in this study is applied and descriptive. The schools in the study area have been evaluated and reviewed using two special indicator groups: basic and management indicators. The indicators are combined and new and are the latest ones in applied methods used by researchers and research institutes in the field of crisis management. The results show that schools in the secondary education district of Isfahan are weak in terms of fundamental structures and their resilience in probable crises such as earthquakes. On the other hand, the crisis management situation in these schools is undesirable based on their advantages. Therefore, these schools are extremely weak in crisis management and evacuation. In general, the situation of the schools studied in probable events is considered unsuitable, vulnerable, and critical, taking into account integrated indicators and requires strengthening of infrastructure and management approaches.
_||_
