مقدمه و هدف پژوهش: هدف از انجام این مقاله، بررسی میزان تاب آوری (مقاومت و انعطاف پذیری) در بحران های احتمالی و هم چنین بهره مندی مدارس ناحیه دو آموزشی کلانشهر اصفهان از شاخص های مدیریتی تأثیرگذار در برنامه ریزی و مدیریت بحران و عملیات تخلیه اضطراری جمعیت است. روش پژوهش: روش تحقیق در پژوهش حاضر، کاربردی، پیمایشی- تحلیلی است. بعد از مطالعه کامل جامعه آماری و جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی در طی پنج ماه؛ طبقه بندی، محاسبه و ترسیم نمودار در نرم افزار SPSS و فرمول های ریاضی انجام گرفت و در نهایت تحلیل ها مکتوب شد. نقشه ها نیز با استفاده از GIS ترسیم شده اند. یافته ها: مدارس مورد مطالعه در بخش شاخص های بنیادین دارای وضعیت مناسبی نیستند و آسیب پذیری آنها در سوانح و بحرانهای احتمالی بالاست. در میان ده شاخص های بنیادین، فقط وضعیت توزیع جمعیت و سیستم گرمایشی مناسب است و هشت شاخص دیگر نامناسب می باشد. از میان 142 مدرسه ناحیه دو، تنها 33 مدرسه دارای استاندارد مدیریتی بوده و 109 مدرسه هیچگونه استانداردی ندارند. وضعیت برخورداری همان 33 مدرسه نیز مناسب نیست و در ده شاخص مدیریتی، میزان بهره مندی در هفت شاخص متوسط به پایین، نامناسب و بسیار نامناسب است. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان می دهد که میزان تاب آوری مدارس ناحیه دو آموزشی اصفهان با توجه به شاخص های بنیادین پایین می باشد. از سوی دیگر، میزان بهره مندی مدارس از شاخص های مدیریتی نیز ضعیف بوده و این ضعف آنها را در بحرانهای احتمالی به شدت آسیب پذیر کرده است. وضعیت مدارس مورد مطالعه در حوادث احتمالی با در نظر گرفتن یکپارچه شاخص ها (مجموع شاخص های بنیادین و مدیریتی) نامناسب، آسیب پذیر و بحرانی است. پرونده مقاله

ارزیابی میزان تاب آوری کاربری های شهری و هم چنین بررسی وضعیت آسیب پذیری آنها در بحران‌های احتمالی در برنامه های مدیریت بحران شهری بسیار برجسته بوده و ضرورتی خاص دارد. علاوه بر این، در میان کاربری های شهری، کاربری آموزشی به دلیل اینکه مرکز تجمع نیروهای انسانی بالقوه متخصص در آینده بوده و در اولویت اول امداد و نجات می باشد، اهمیتی فوق العاده دارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان آسیب پذیری در بحران های احتمالی و هم چنین بهره مندی مدارس ناحیه دو آموزشی کلانشهر اصفهان از شاخص های مدیریتی تأثیرگذار در برنامه ریزی بحران و عملیات تخلیه اضطراری جمعیت است. جامعه آماری پژوهش، تمامی مدارس ناحیه دو آموزشی کلانشهر اصفهان است که این ناحیه در دو منطقه شهری سه و چهار قرار دارند. تعداد مدارس مورد نظر 142 مورد بود که در پنج گروه ابتدایی، راهنمایی، دبیرستان، هنرستان و استثنایی مطالعه شدند. روش تحقیق در پژوهش حاضر، کاربردی، پیمایشی- تحلیلی است. مدارس موجود در منطقه مورد مطالعه با به کارگیری دو گروه شاخص ویژه با عنوان شاخص های بنیادین و شاخص های مدیریتی ارزیابی و بررسی شده اند. شاخص های مذکور به صورت ترکیبی و نوین بوده و ماحصلی از آخرین متدهای کاربردی توسط پژوهشگران و مؤسسات تحقیقی در حوزه مدیریت بحران است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که مدارس ناحیه دو آموزشی اصفهان از لحاظ ساختارهای بنیادین ضعیف بوده و میزان تاب آوری آنها در بحران‌های احتمالی مانند زلزله اندک است. از سوی دیگر، وضعیت مدیریت بحران در این مدارس با استناد به امتیازات و درصدهای بهره مندی در شاخص های مدیریتی نامطلوب بوده و به عبارت بهتر، این مدارس در مدیریت بحران و تخلیه نیز به شدت ضعیف هستند. به طور کلی، وضعیت مدارس مورد مطالعه در حوادث احتمالی با در نظر گرفتن یکپارچه شاخص ها (مجموع شاخص های بنیادین و مدیریتی) نامناسب، آسیب پذیر و بحرانی بوده و نیازمند تقویت زیرساخت ها و رویکردهای مدیریتی است. پرونده مقاله