ارزیابی پتانسیل ضدمیکروبی عصاره گونه‌های Capsicum annuum و Capsicum frutescens (فلفل قرمز)، علیه سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم

محورهای موضوعی : ژنتیک

امیر شریعتی ¹ (باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان)
حمیدرضا پردلی ² (گروه میکروبیولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان)
آی ناز خادمیان ³ (باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان)
مرجانه آیدانی ⁴ (گروه زیست شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان)

تاریخ دریافت : 1388/05/11 تاریخ پذیرش : 1388/09/26 تاریخ انتشار : 1389/03/25

کلید واژه: فلفل قرمز, استافیلوکوکوس اورئوس, مقاومت چند دارویی, اثر ضدباکتریایی,

چکیده مقاله :

عفونت‌های ناشی از سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم در پوست و بافت‌های سطحی عمدتاً منشأ بیمارستانی داشته که شیوع آن در بسیاری از کشورهای جهان درحال افزایش است و با ایجاد کورک، دمل و آبسه‌های پوستی، آسیب‌های جدی را سبب می‌شوند. از این رو تلاش‌ زیادی جهت یافتن ترکیبات جدید و مؤثر در مقابله با این پاتوژن صورت گرفته است. گونه‌های مختلف گیاه دارویی فلفل علاوه بر استفاده در غذاها به عنوان طعم دهنده، در طب سنتی نیز مصارف دارویی بسیار داشته اند. در این تحقیق اثر ضد باکتریال عصاره الکلی دو گونه از فلفل قرمز (Capsicum annuum و Capsicum frutescens)، علیه سویه‌های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم، مورد بررسی قرار گرفت. طی این بررسی 56 سویه استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه‌های بالینی جدا و پس از انجام تست آنتی‌بیوگرام به روش کربی- بائر و بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها، 14 سویه مقاوم چند دارویی جهت تعیین حساسیت آنها به عصاره‌های تهیه شده، گزینش شدند. ارزیابی عملکرد عصاره‌ها بر اساس اندازه‌گیری قطر هاله‌های عدم رشد به روش دیسک ـ دیفیوژن صورت گرفت. یافته‌ها نشان داد که عصاره هر دو گونه علیه رشد میکروارگانیسم‌های مورد بررسی تأثیر چندانی ندارند. همچنین عصاره‌ها نسبت تقریباً یکسانی در قدرت بازدارندگی از خود نشان دادند. این در حالی است که بالاترین قطر ممانعت از رشد مربوط به عصاره فلفل قرمز تند (C. frutescens) با قطر هاله عدم رشد 12 میلی‌متر علیه سویه S. aureus دارای مقاومت چندگانه نسبت به آنتی بیوتیک‌های متی سیلین، اگزاسیلین، تتراسایکلین و سفیکسیم بود. نتایج بدست آمده از این بررسی حاکی از آن است که اکثر باکتری‌های مورد مطالعه نسبت به عصاره‌ها در روش دیسک مقاومت نسبی، نشان دادند که این مسئله با توجه به مقاومت شدید سویه‌ها نسبت به آنتی بیوتیک‌ها قابل درک است. علی رغم مقاومت شدید سویه‌ها نتایج حاصل از این مطالعه می‌تواند جالب توجه باشد اما پیشنهاد می‌گردد در تحقیقات بعدی نسبت به تهیه غلظت‌های مختلف عصاره در بررسی اثر ضد باکتریال و نیز به کارگیری متد‌های استاندارد دیگر از جمله روش چاهک و نیز تعیین MIC و از همه مهمتر بررسی اثرات آنها در شرایط in vivo اقداماتی صورت گیرد.

چکیده انگلیسی:

Resistant strains of Staphylococcus aureus have now been described globally, as significant pathogens, particularly associated with skin and soft tissue infections, including abscesses, cellulitis and furunculosis. Novel antimicrobial products and new methods to combat this problem are urgently needed. Pepper has been used since ancient times not only for increasing the flavor of foods, but for its preservation and medical properties. This study was designed to assess the antibacterial activity of ethanolic extract of two pepper species, Capsicum annuum and Capsicum frutescens, against clinical strains of antibiotic-resistant Staphylococcus aureus. After the isolation of 56 strains of S. aureus from nosopharyngial of hospitalized patients, antibiotical resistance of them was determined by Kirby-Bauer method. Then fourteen multidrug-resistant strains were selected and antibacterial effects of the ethanolic extracts of two Capsicum species were evaluated by disc-diffusion method. Results showed that both extracts were effective on most of the bacteria, but Capsicum frutescens extract had approximately higher inhibition than Capsicum annuum extract, with maximum inhibition zone 12mm against strain of S. aureus that was resistant to four antibiotics including Cefixime, Tetracycline, Methicillin and Oxacillin. This study shows that peppers, like antibiotics or even better than them, have an antibacterial activity against the tested microorganisms. Also the results obtained from this study support the idea of proposing the use of Capsicum extracts as a natural antibacterial agent in the treatment of infected diseases and other diseases that are insensitive to drugs.

منابع و مأخذ:

حاجی آخوندی، ع. و بلیغ، ن. (1381). راهنمای کاربردی گیاهان دارویی. مرکز انتشارات علمی دانشگاه آزاد اسلامی تهران، چاپ اول، صفحه 40.

میرحیدر، ح. (1374). معارف گیاهی (کاربرد گیاهان در پیشگیری و درمان بیماری ها). دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ دوم، صفحات 177-187.