ارزیابی ظرفیت ژئومورفوتوریسم منطقه ویژه پارس جنوبی با روش پریرا

محورهای موضوعی : جغرافیای طبیعی

سمیه خالقی ¹ (گروه آموزشی جغرافیای طبیعی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران)
محمدمهدی حسین زاده ² (گروه آموزشی جغرافیای طبیعی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران)

تاریخ دریافت : 1397/03/22 تاریخ پذیرش : 1397/08/20 تاریخ انتشار : 1397/12/15

کلید واژه: ژئوتوریسم, ژئومورفوسایت, روش پریرا, منطقه ویژه پارس جنوبی,

چکیده مقاله :

منطقه ویژه پارس جنوبی در استان بوشهر و در سواحل خلیج فارس واقع شده است که دارای مناظر ارزشمند زمین شناسی و ژئومورفولوژیکی و زیست محیطی می باشد. پژوهش حاضر با هدف ظرفیت سنجی ژئوتوریسمی منطقه ویژه پارس جنوبی با روش پریرا تدوین شده است. بر اساس روش پریرا، ژئومورفوسایت های خلیج نایبند با امتیاز 73/12، دماغه نایبند با امتیاز 89/10، کوه پردیس با امتیاز 51/9، منطقه بنو با امتیاز 88/8، خور عسلویه با امتیاز 5/8، خور بساتین با امتیاز 23/8، ساحل جزر و مدی گلی کنگان با امتیاز 09/8، آبشار بیدخون با امتیاز 77/7، آبشار درزو با امتیاز 92/6 و آبشار کلات با امتیاز 84/6 به ترتیب دارای بالاترین تا کمترین ارزش بوده اند. بنابراین خلیج نایبند دارای بالاترین ارزش ژئوتوریسمی از نظر جذب گردشگر در منطقه است. این خلیج به دلیل داشتن چشم‌انداز طبیعی با ارزش از جمله خورهای متعدد، جنگلهای حرا، سواحل ماسه‌ای، گونه های گیاهی و جانوری, اشکال زمین شناختی و ژئومورفیک دارای ارزش ژئومورفولوژیکی بالا (62/5) و به دلیل جاده دسترسی و قابلیت دید مناسب، جاذبه های طبیعی و فرهنگی، حفاظت قانونی و دسترسی به مراکز خدماتی، دارای ارزش مدیریتی بالا (11/7) در میان سایر ژئومورفوسایت های منطقه است. بنابراین از دیدگاه ژئوتوریسم، جذب گردشگر در منطقه ویژه پارس جنوبی نیازمند مطالعه جامع جهت شناسایی اشکال و فرآیندهای شکل‌گیری ژئومورفوسایت‌ها، ایجاد تسهیلات جهت رفع محدودیت‌های دسترسی و ارائه خدمات گردشگری و حفاظت از ژئومورفوسایت‌ها و کاهش آلودگی های زیست محیطی از جمله آلودگی هوا و آب در منطقه است.

چکیده انگلیسی:

The South Pars Special Zone is located in Bushehr Province, on the coast of the Persian Gulf, which has valuable geological and geomorphological and environmental landscapes. The present study was designed with the aim of geotourism capacity evaluation of the South Pars special zone with the Pereira method. According to the Pereira method, geomorphosites of Nayband Bay (12.73), Naiband headland (10.89), Pardis Mount (9.51), Banou area (8.88), Assalouyeh estuary (8.5), Bassatin estuary (8.23), Kangan tidal mud falt (8.09), Bidkhoun waterfall (7.77), Dorzu waterfall (6.92) and Kalat waterfall (6.84) had the highest to the lowest value respectively. Therefore, the Naiband Bay has the highest geotourism value in terms of tourism attraction in this region. This Bay has a high geomorphologic value (5.62) due to its valuable natural scenery including different estuaries, mangrove forests, sandy beaches, plant and animal species, geological and geomorphic forms and it has high management value (7.11) among other geomorphosites of this region due to accessibility to road and visibility, natural and cultural attractions, legal protection and access to service centers. Therefore, in terms of geotourism, attracting tourists to the South Pars special zone requires a comprehensive study to identify the forms and processes of geomorphosites formation, create facilities for removing access restrictions and providing tourism services and protecting geomorphosites and reducing environmental pollution such as Air and water pollution in this rigion.