موانع و فرصت های همگرایی با نظام جهانی براساس نظریه آشوب ( مطالعه موردی؛ حکمرانی در جمهوری اسلامی ایران )
محورهای موضوعی : مجله پژوهش های سیاسی و بین المللیرضا فضلعلی 1 , حسینعلی نوذری 2 , رضا شیرزادی 3
1 - دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
2 - استادیارگروه علوم سیاسی و هیات علمی تمام وقت، دانشگاه آزاد اسلامی کرج.
3 - استادیار گروه علوم سیاسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
کلید واژه: آشوب, ایدئولوژی, ایران, حاکمیت, توسعه و سیاست.,
چکیده مقاله :
نقش دولت در توسعه، بستگی به کارآمدی یا ناکارآمدی آن دارد. ملت ایران به دلیل اعتقادی، ارتباطی عمیق با کارگزاران سیاسی خود دارند. زیرا برای جلوگیری از آسیب و استمرار این نقش، نیازمند پویايي است. با اين فرضيه که ایران بدنبال همگرایی با همسایگان در محیط بین‌المللی و در جغرافیای خاص منطقه با منابع فراوان قرار دارد. سوال اصلی این است که رفتار بازیگران چه تأثیری در کشور و دیدگاه دیگر بازیگران و ملت‌ها داشته و میزان موفقیت و توانایی آن چه مقدار بوده است؟ در سطح نظري با کمک از نظریه آشوب جیمز روزنا، به نظر می رسد جامعه ایران با ملاحظه متغیرهای کارآمدی نهادی، افزایش جمعیت، فاصله طبقاتی، اگر تا به امروز نتوانسته به عنوان حکمران خوب در جایگاه واقعی خود قرار بگیرد، بایستی با ایجاد نهادها و احزاب قوی، مدیریت پاسخگو، شفافیت و برنامه‌ریزی کارآمد، بدنبال اتحاد و انسجام ملی و در جهت منافع ملی و تقویت قدرت ملی قدم بردارد.
Undoubtedly, the government's role in development depends on its efficiency or inefficiency, Iranian people have a deep relationship with their political agents because of their belief. Because this role requires dynamism to prevent damage and continuity. With the hypothesis that despite having many resources, Iran seeks convergence with its neighbors in the international space and in the specific geography of the region. The main question is, what effect did the actors' behavior have on the country and the views of other actors and nations, and what was their level of success and ability? At the theoretical level, with the help of James Rosena's theory of chaos, it seems that the Iranian society has not been able to achieve its real position as a good ruler due to the variables of institutional efficiency, population growth and class distance. Based on this, political actors in Iran should seek national unity and cohesion by creating strong institutions and parties, responsible management, transparency and efficient planning,and take steps in line with national interests and strengthening national power.
