بررسی اثربخشی ذهن آگاهی در بهبود انزواطلبی و سلامت روان ناشی از استفاده از شبکه‌های اجتماعی در بین دانش آموزان دبیرستان شهر کرج
محورهای موضوعی : علوم تربیتی
کیوان آسا
1
(گروه علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.)
مجید علی عسگری
2
(دانشیار گروه آموزش برنامه ریزی درسی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی،تهران،ایران)
کلید واژه: انزواطلبی , شبکه های اجتماعی , سلامت روان , ذهن آگاهی,
چکیده مقاله :
زمینه و هدف: اختلال انزواطلبی یکی از شایع‌ترین اختلالات رایج در میان نوجوانانی است که به‌صورت فزاینده از شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند هدف پژوهش بررسیاثربخشی ذهن آگاهی در بهبود انزواطلبی و سلامت روان ناشی از استفاده از شبکه‌های اجتماعی در بین دانش آموزان دبیرستان(دوره دوم) شهر کرج است.روش پژوهش از نوع نیمه تجربی در قالب طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری سه‌ماهه با گروه گواه بود. از بین نوجوانان دارای اختلال انزواطلبی در دبیرستان‌های شهر کرج که در سال تحصیلی 1402-1401 به مراکز مشاوره ادارات آموزش‌وپرورش مراجعه نمودند با روش نمونه‌گیری در دسترس ۴۵ نفر انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. گروه‌های آزمایش مداخله آموزشی را در ۸ جلسه دریافت کردند اما گروه گواه مداخله‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای دریافت نکرد برای جمع‌آوری داده‌‌‌‌‌‌‌ها از پرسش‌نامه‌های بهزیستی ذهنی استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌‌‌‌‌‌‌ها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه با اندازه‌گیری‌‌‌‌‌‌‌های مکرر انجام شد.یافته‌‌‌‌‌‌‌ها: نتایج حاکی از تأثیر درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش انزواطلبی در میان دانش آموزان دارای اختلال انزواطلبی است.نتیجه این تحقیق نشان میدهد که ذهن آگاهی باعث بهبود انزوطلبی و افزایش بهزیستی روانی دانش آموزان میشودو میتواند به ارتقا کیفیت زندگی آنان کمک کند.
Background and purpose: Isolation disorder is one of the most common disorders among teenagers who use social networks a lot, and the role of psychological treatment in reducing its symptoms has been confirmed. The purpose of this research is to compare the effectiveness of mindfulness in improving isolation and mental health caused by the use of social networks among Karaj high school students. Materials and methods: The research method was semi-experimental in the form of a pre-test-post-test design and a three-month follow-up with the control group. 45 people were selected from the available group of teenagers with isolation disorder in high schools of Karaj city who referred to the counseling centers of the Education Departments in the academic year of 1401-1402 and were placed in two experimental groups and one control group. The experimental groups received educational intervention in 8 sessions, but the control group did not receive any intervention. Mental well-being questionnaires were used to collect data. Data analysis was done using two-way analysis of variance with repeated measurements. Findings: The results indicate the effect of cognitive therapy based on mindfulness on reducing isolationism among students with isolationism disorder. Conclusion: The result of this research shows that mindfulness improves isolation and increases the mental well-being of students and can help improve their quality of life.
