اثر بخشی گذراندن اوقات فراغت بر شادکامی، خود اثربخشی و سلامت روان دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهرستان باغملک در سال تحصیلی 1397-1396
محورهای موضوعی : علوم تربیتی
جهانبخش اورک
1
(عضو هیات علمی گروه علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایذه)
فریبرز مرادی
2
(گروه علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ایذه)
یارعلی ممبینی
3
(hafez jonobi st)
کلید واژه: سلامت روان, شادکامی, دانش آموزان, اوقات فراغت, خود اثربخشی,
چکیده مقاله :
هدف اصلی این پژوهش تعیین اثربخشی گذراندن مفید اوقات فراغت بر شادکامی، خود اثربخشی و سلامت روان دانش‌آموزان پسر متوسطه دوم شهرستان باغملک بود. پژوهش حاضر کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان باغملک در سال تحصیلی 97-1396 به تعداد 1456 نفر است. حجم نمونه پژوهش شامل 60 نفر (30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه کنترل) از دانش‌آموزان پسر پایه چهارم متوسطه شهر باغملک که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. در گروه آزمایش علاوه بر فعالیت‌های عادی مدرسه، هر هفته یک تا دو جلسه که معمولاً هر جلسه یک نیم‌روز به طول می‌انجامید، فعالیت‌های مورد علاقه دانش‌آموزان اجرا گردید، و پس از 50 روز از هر دو گروه پس‌آزمون بعمل آمد. در این پژوهش از پرسشنامه‌های شادکامی آکسفورد، پرسشنامه خود اثربخشی شرر (1990) و سلامت عمومی (GHQ) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۳ و از آزمون‌های لوین، گلوموگرف-اسمیرینف و تحلیل کواریانس استفاده شده است. نتایج نشان داد مقدار تأثیر نحوه گذراندن اوقات فراغت بر شادکامی (f=13/93)، 001/0P= و گذراندن اوقات فراغت 52 درصد از تغییرات شادکامی را تبیین می‌کند. میزان تأثیر گذراندن اوقات فراغت بر خود اثربخشی (f=17/64)، 001/0P= و مقدار تأثیر گذراندن اوقات فراغت بر سلامت روان(f=25/78)، 001/0P= بود. تأثیر نحوه گذراندن اوقات فراغت بر مشکلات جسمانی، اضطراب، نارسا کنش‌وری اجتماعی و افسردگی در سطح 05/0 P< معنادار بود.
The main purpose of this study was to determine the effectiveness of leisure time usefulness on happiness, self-efficacy and mental health of secondary school students in Baghmalek city. The present study is a quasi-experimental one. The statistical population of this study included all high school male students in Baghmalek city in the academic year 2017-18 with 1456 students. The sample size of the study consisted of 60 students (30 experimental and 30 control group) from fourth grade high school students in Baghmalek city who were selected by cluster random sampling. In the experimental group, in addition to the normal school activities, one to two sessions per week, which usually lasted one half-day each week, were performed by the students' favorite activities, followed by 50 days of post-test in both groups. The Oxford Happiness Questionnaire, Scherrer Self-Efficacy Questionnaire (GHQ) and General Health Questionnaire (GHQ) were used in this study. Data were analyzed using SPSS software version 23 and Levin, Glomogorov-Smirnov and covariance tests. The results showed that the effect of leisure time on happiness (f = 13.93), P = 0.001 and leisure time accounted for 52% of happiness changes. The effect of leisure time on self-efficacy (f = 17.64) was P = 0.001 and the effect of leisure time on mental health (f = 25.78) was P = 0.001. The effect of leisure time on physical problems, anxiety, social dysfunction and depression was significant at P <0.05.
_||_
