هدف اصلی این پژوهش تعیین اثربخشی گذراندن مفید اوقات فراغت بر شادکامی، خود اثربخشی و سلامت روان دانش‌آموزان پسر متوسطه دوم شهرستان باغملک بود. پژوهش حاضر کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان باغملک در سال تحصیلی 97-1396 به تعداد 1456 نفر است. حجم نمونه پژوهش شامل 60 نفر (30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه کنترل) از دانش‌آموزان پسر پایه چهارم متوسطه شهر باغملک که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. در گروه آزمایش علاوه بر فعالیت‌های عادی مدرسه، هر هفته یک تا دو جلسه که معمولاً هر جلسه یک نیم‌روز به طول می‌انجامید، فعالیت‌های مورد علاقه دانش‌آموزان اجرا گردید، و پس از 50 روز از هر دو گروه پس‌آزمون بعمل آمد. در این پژوهش از پرسشنامه‌های شادکامی آکسفورد، پرسشنامه خود اثربخشی شرر (1990) و سلامت عمومی (GHQ) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۳ و از آزمون‌های لوین، گلوموگرف-اسمیرینف و تحلیل کواریانس استفاده شده است. نتایج نشان داد مقدار تأثیر نحوه گذراندن اوقات فراغت بر شادکامی (f=13/93)، 001/0P= و گذراندن اوقات فراغت 52 درصد از تغییرات شادکامی را تبیین می‌کند. میزان تأثیر گذراندن اوقات فراغت بر خود اثربخشی (f=17/64)، 001/0P= و مقدار تأثیر گذراندن اوقات فراغت بر سلامت روان(f=25/78)، 001/0P= بود. تأثیر نحوه گذراندن اوقات فراغت بر مشکلات جسمانی، اضطراب، نارسا کنش‌وری اجتماعی و افسردگی در سطح 05/0 P< معنادار بود. پرونده مقاله