تاثیر تمرینات بادی‌ویت بر فعالیت الکترومایوگرافی کودکان دارای فلج مغزی هایپوتونیک
محورهای موضوعی : فعالیت بدنی و تندرستی
لیلا اکبری فرد دستگیر
1
(
دانشجوی دکتری گروه تربیت بدنی ، دانشکده علوم انسانی ، واحد تبریز ، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
)
فرزاد زهساز
2
(
دانشیار گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، واحد تبریز ،دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
)
سجاد انوشیروانی
3
(
استادیار گروه تربیت بدنی ، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
)
اکبر معین
4
(
استادیار گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، مرکز سردرود،دانشگاه آزاد اسلامی، سردرود، ایران.
)
کلید واژه: فلج‌مغزی هایپوتونیک, تمرین بادی‌ویت, الکترومایوگرافی,
چکیده مقاله :
هدف: فلج‌مغزی، اختلال‌حرکتی ناشی از ضایعة نورون حرکتی فوقانی (UMNL) در مغز در حال رشد است و شایعترین اختلال‌حرکتی در دوران کودکی می‌باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو نوع تمرین اسپارک و بادی‌ویت بر فعالیت الکترومایوگرافی کودکان دارای فلج مغزی هایپوتونیک بود. روش: 30 نفر از کودکان فلج‌مغزی هایپوتونیک با میانگین سنی 8 تا 12سال انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه تمرین بادی‌ویت و کنترل قرار گرفتند. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات ذوزنقه‌ای‌فوقانی و تحتانی قبل و بعد از دوره تمرین اندازه‌گیری شد. گروه تمرینی 12 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 45 دقیقه فعالیت نمودند. در گروه تمرین بادی‌ویت، تمریناتی که شامل قدرت پایه، قدرت بیشینه و تمرینات اینتروال با شدت بالا بود، انجام شد. فرضیه‌های پژوهش به کمک روش‌های آماری تی‌مستقل و t همبسته مورد بررسی قرار گرفت. محاسبات آماری در سطح معنی‌داری 0.05 با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی 23 انجام گرفت.یافته ها: فعالیت الکترومایوگرافی عضلات ذوزنقه‌ای فوقانی و تحتانی آزمودنی‌ها در گروه تمرین در مرحله پس‌آزمون نسبت به مرحله پیش‌آزمون افزایش معنی‌داری داشت (p<0.05). نتیجه گیری: با توجه به بهبود شاخص‌های الکترومایوگرافی به دنبال تمرین بادی‌ویت در پژوهش حاضر می‌توان بیان کرد، این تمرینات به دلیل ساختاری که دارند به‌راحتی می‌توانند توسط کودکان دارای فلج مغزی هایپوتونیک به‌کار گرفته شوند و موجب ارتقای سلامت این بیماران شوند.
Cerebral palsy is a movement disorder caused by upper motor neuron damage (UMNL) in the developing brain and is the most common movement disorder in childhood. The aim of the present study was to investigate the effect of body-weight training on the electromyographic activity of children with hypotonic cerebral palsy. 30 children with hypotonic cerebral palsy with an average age of 8 to 12 years were selected and randomly assigned to two groups of body weight training and control. Electromyographic activity of upper and lower trapezius muscles was measured before and after the training period. The training group worked for 12 weeks, 3 sessions per week and each session lasted 45 minutes. bodyweight training included basic strength, maximum strength and high-intensity interval exercises. The research hypotheses were investigated with the help of independent t and correlated t statistical methods. Statistical calculations were performed at a significance level of 0.05 using SPSS version 23 software. The electromyographic activity of the upper and lower trapezius muscles of the subjects in the training group increased significantly in the post-test phase compared to the pre-test phase (p<0.05). Considering the improvement of electromyography indicators following bodyweight training in the present study, it can be stated that these exercises can be easily used by children with hypotonic cerebral palsy due to their structure and improve the health of these patients.
