رابطه برونگرایی، روان نژندگرایی، بخشودگی و راهبردهای مقابله اسلامی با شادکامی در دانشجویان دانشگاههای اهواز در سال 1387
محورهای موضوعی : تربیتی
پروین احتشام‌زاده
1
(
)
حسن احدی
2
(
)
میرصلاح‌الدین عنایتی
3
(
)
محمدمهدی مظاهری
4
(
)
علیرضا حیدری
5
(
)
کلید واژه: بخشودگی, روان‌نژندگرایی, راهبردهای مقابله اسلامی, شادکامی, برونگرایی,
چکیده مقاله :
هدف این پژوهش بررسی رابطه برونگرایی، روان‌نژندگرایی، بخشودگی و راهبردهای مقابله اسلامی با شادکامی بود. جامعه پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاههای آزاد اسلامی و دانشگاه شهید چمران اهواز بود که از بین آنها 400 دانشجو (206 نفر از دانشگاه آزاد و 194 از دانشگاه چمران) به‌عنوان نمونه، با روش تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه شادکامی آکسفورد، فرم کوتاه نئو، مقیاس بخشودگی بین‌فردی، و مقیاس راهبردهای مقابله اسلامی. داده‌ها با روش رگرسیون چندگانه و نتایج با روش تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند و مشخص گردید که بین هر چهار متغیر پیش‌بین (برونگرایی، روان‌نژندگرایی، بخشودگی و راهبردهای مقابله اسلامی) با متغیر ملاک همبستگی چندگانه وجود داشت (000/0P < ) و این متغیرها در ترکیب با هم 4/43 درصد از واریانس شادکامی را تبیین نمودند. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از بین متغیرهای پیش‌بین در این مطالعه، روان‌نژندگرایی و پس از آن برونگرایی، قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌های شادکامی بودند.
The purpose of this study was investingation of relationship between extraversion, neuroticisim, forgiveness and Islamic coping straegies with happiness.Statistical universe was college students of Islamic Azad University of Ahvaz (16750 person), and Chamran University(12921 person). Subjects were 400 college students who selected randomly therought stratisied sampling from these universities. Instrumentes of this research were Oxford Happiness Questionair, NEO-FFI, Interpersonal forgivenes Inventory (P < 0/000 – P < 0/01) and Islamic coping strategies scale (P < 0/000-P < 0/01).Method of this research was descriptive and correlation. Data analyzad with multiple regression analysis. Results of multiple regression method indicated that there was a multiple significant correlation between four variables of predictor and dependent variable (P < 0/000), and these four variables, accounted 43/4 percent of happiness variance. Results of stepwise regression showed that intotal, among four predictors variables, neuroticism, and then extraversion,were the most strong predictors for happiness. These findings emphasized the important role of these four variables that studied in this research as effective factors to improve feeling of happiness.
