بررسی تغییرات عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا سفید تحت شرایط کاربرد کودهای بیولوژیک
محورهای موضوعی : زراعت
1 - استادیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران
2 - استاد، گروه اصلاح نباتات و بیوتکنولوژی، دانشکده تولیدات گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
کلید واژه: کود زیستی, عملکرد دانه, لوبیا سفید, نیتروکسین,
چکیده مقاله :
به منظور بررسی اثر کاربرد کودهای زیستی نیتروژنه و فسفره بر عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا سفید مطالعه ای در سال 1402 اجرا گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل چهار سطح کود زیستی نیتروکسین و فسفات بارور 2 و هر کدام در چهار سطح (0، 80، 100 و 120 درصد مقدار توصیه شده) بودند. نتایج نشان داد اثر تیمارهای کود نیتروژنه و فسفره بر همه صفات معنی دار بود. اثر متقابل کاربرد کودهای نیتروژنه و فسفره بر تعداد غلاف در بوته، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت معنی دار بود. مقایسه میانگین داده های آزمایش نشان داد که افزایش میزان کاربرد دو کود نیتروکسین و فسفات بارور 2 تا 120 درصد منجر به افزایش رشد و درنتیجه افزایش خصوصیات مورفولوژیکی گیاه از قبیل ارتفاع بوته و تعداد شاخه فرعی در بوته شده است. از طرف دیگر با افزایش میزان کاربرد هر دو کود، اجزای عملکرد دانه نیز افزایش یافته به طوری که منجر به افزایش عملکرد نهایی دانه شده است. در سطح هر دو نوع کود نیتروکسین و فسفات بارور 2 کاربرد 120 درصد منجر به حصول بالاترین میزان وزن صد دانه به ترتیب به مقادیر 30 و 83/28 گرم گردید. بالاترین میزان عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک به ترتیب به میزان 1824 و 5450 کیلوگرم در هکتار در تیمار کاربرد 120 درصد از کودهای نیتروکسین و فسفات بارور 2 به دست آمد و به دنبال آن منجر به حصول بالاترین میزان شاخص برداشت نیز گردید. براین اساس مشخص شد که جهت حصول بالاترین میزان عملکرد دانه در گیاه لوبیا سفید بایستی از مقادیر 120 درصد از دو کود نیتروکسین و فسفات بارور 2 استفاده نمود.
In order to investigate the effect of application nitrogen and phosphorus biofertilizers on the yield and yield components of white beans, a study was conducted at Yasouj University during 2022. The experiment was conducted as a factorial based on a completely randomized block design with three replications. The experimental treatments included four levels of nitroxin and phosphate barvar 2 biofertilizers, and each at four levels (0, 80, 100, and 120% of the recommended amount). The results showed that the effect of nitrogen and phosphorus fertilizer treatments was significant on all traits. The interaction effect of nitrogen and phosphorus fertilizers on the number of pods per plant, seed yield, biological yield and harvest index was significant. The mean comparison showed that the increase in the application rate of nitroxin and phosphate barvar 2 to 120% led to an increase in growth and, as a result, an increase in the morphological characteristics of the plant, such as the plant height and number of sub-branches in plant. On the other hand, with the increase in the application rate of both fertilizers, the grain yield components have also increased, which has led to an increase in the final grain yield. At the level of both types of nitroxin fertilizer and phosphate barvar 2, the application of 120% led to the highest amount of 100 seed weight of 30 and 28.83 grams, respectively. The highest amount of seed yield and biological yield of 1824 and 5450 kg.ha-1, respectively, were obtained in the application of 120% of Nitroxin and Phosphate barvar 2 treatments, and after that, it led to the highest harvest index as well. Therefore, it was determined that in order to obtain the highest seed yield in white bean, 120% of Nitroxin and Phosphate barvar 2 should be applied.
