بررسی مقایسه ای جاذبهای زیستی و معدنی در کاهش شوری آب
محورهای موضوعی : مدیریت منابع آبفاطمه شکریان 1 , کریم سلیمانی 2 , قربانعلی نعمت زاده 3 , پوریا بی پروا 4
1 - استادیار گروه مهندسی آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران. *(مسئول مکاتبات)
2 - استاد گروه مهندسی آبخیزداری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران.
3 - استاد پژوهشکده ژنتیک و زیست فناوری طبرستان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران.
4 - استادیار گروه علوم پایه، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران.
کلید واژه: مدل لانگمویر و فروندلیچ, آب شور, مواد زیستی و معدنی, جاذب,
چکیده مقاله :
زمینه و هدف:با توجه به محدود بودن منابع آب در دسترس، استفاده از آب های شور می تواند ضمن حفاظت از منابع آبی، بخشی از کمبود آب را نیز جبران نماید. از آنجایی که آب های شور نمی توانند مستقیما مورد مصرف واقع شوند به همین دلیل در تحقیق حاضر، ظرفیت جذب نمک جاذب های معدنی زئولیت و پرلیت، و زیستی پوسته برنج و پوسته صدف در محلول های آبی مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی:ذرات در 5 اندازه 841 ، 400، 177، 125 و 74 میکرومتر، با الک های استاندارد ASTM دانه بندی شدند. محلول های آب نمک با غلظت های 25، 50، 100، 200،300،500، 750، 1000، 3000، 5000، 7000 و 10000 میلی گرم بر لیتر تهیه گردیدند. تاثیر پارامترهای اندازه و مقدار ذرات جاذب، زمان تماس و سرعت بهم خوردن محلول بر حذف نمک سدیم کلراید طبق آزمایش ناپیوسته در دمای ٢٥ درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفتند. در این روش محلول سدیم کلراید با مقادیر مشخصی از جاذبها روی دستگاه شیکر با سرعت ثابت rpm 200 و در فواصل زمانی 10، 15، 25، 35، 45، 60 و 120 دقیقه مخلوط شدند. نمونه ها در دستگاه سانتریفیوژ با سرعت rpm 10000 به مدت 10 دقیقه سانتریفیوژ شده و برای تیتراسیون کلر سنجی مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: تاثیر مقادیر مختلف جاذب ها بر میزان جذب نمک نشان داد که برای تمامی نمونه ها در مقدار 2 گرم بیش ترین جذب صورت گرفته است. بررسی اثر اندازه ذرات جاذب بر میزان نمک جذب شده، نشان داد اندازه 74 میکرون بیش ترین کارایی را در جذب نمک دارد. زمان تماس برای زئولیت در 25، پرلیت 15، پوسته برنج 25 و صدف 15 دقیقه اول به طور تقریبی ثابت و به تعادل رسیده است. طبق مدل های ایزوترمی، پرلیت و پوسته برنج از مدل لانگمویر و زئولیت و پوسته صدف از مدل فروندلیچ تبعیت کردند. بحث و نتیجه گیری:جاذب های زیستی و معدنی در اندازه های مختلف قابلیت جذب یون های نمکی را دارا می باشند. از بین جاذب های مورد استفاده برای جذب نمک زئولیت بیش ترین کارایی جذب را به خود اختصاص داد.
Background and Objective: Available water resources are limited, thus use of saline water can protect water resources and compensated water scarcity. Since saline water cannot be used directly, this study investigated the adsorption capacity of Zeolite, Perlite as minerals and rice husk and seashell as bio compounds in water solution. Methods: Particles were classified in five different sizes of 841, 400, 177, 125 and 74 µm which based on ASTM sieves. Sodium chloride solution was prepared in different concentration of 25, 50, 100, 200, 300, 500, 750, 1000, 3000, 5000, 7000 and 10000 ppm. The effects of the sizes, dosage, contact time, rate of mixing with duration of 10, 15, 25, 35, 45, 60 and 120 minutes for the salt removal done with batch experiments in 25oC. In this method the sodium chloride solution with certain amounts of adsorbent put on a shaker device with constant speed of 200 rpm and were mixed at intervals of 10, 15, 25, 35, 45, 60 and 120 minutes. Then the samples in centrifuged with 10000 rpm in 10 minute and the upper solution used for chloride titration. Findings: The effects of different amount of absorbent on salt absorbance showed that for all samples the highest absorbance is related to the range of 2 grams. Among the used sizes of particles, the most efficiency was related to the size of 74 µm in salt absorption. The optimum time of used samples was identified as 25, 15, 25 and 15 min for zeolite, perlite, rice husk and sea shell respectively. Based on isotherm model, perlite and rice husk followed Langmuir model, while zeolite and seashell followed Freundlich. Conclusion: Mineral and bio sorbents in different micron sizes have able to absorb salt ions. Among the use of different adsorbents, zeolite showed highest efficiency to salt adsorption.
12. Erdem E. Colgecen G. and Donat R. 2005. The removal of textile dyes by diatomite earth. Journal of Colloid and Interface Science 282: 314-319.
13. Wang X. Zhu N. and Yin B. 2008. Preparation of sludge-based activated carbon and its application in dye wastewater treatment. Journal of Hazardous Materials153: 22–27.
15. Kang E.T. Neoh K.G. and Tan K.L. 1998. Polyaniline: A polymer with many interesting intrinsic redox states. Journal of Progress in Polymer Science 23: 277–324.
29. Freundlish H.1906. Over the adsorption in solution. The Journal of Physical Chemistry. 57(4):385-470.
31. Langmuir I. 1916. The constitution and fundamental properties of solids and liquids. Journal of the American Chemical Society38:2221–2295.
_||_