جایگاه اخلاق در هرمنوتیک گادامر

محورهای موضوعی : فلسفه

زهرا زینلی مهرآباد ¹

1 - ندارد

تاریخ دریافت : 1393/07/28 تاریخ پذیرش : 1393/07/28 تاریخ انتشار : 1387/01/01

کلید واژه: گادامر, اخلاق, خیر, ایده های متعالی, دیالوگ,

چکیده مقاله :

مقاله به جایگاه اخلاق در هرمنوتیکِ گادامر می پردازد. پرسش اصلی این است که آیا هرمنوتیکگادامر می تواند نقشی در راهیابی انسان به چگونه زیستن اش داشته باشد یا نه؟ با توجه به تفسیرهایدگر از حقیقت نزد افلاطون، چنین به نظر می رسد که اخلاق جایگاه پیشین خود در تفکر را ازدست می دهد. کوشش گادامر بر این است که با ارائه ى تفسیری از حقیقت و خیر در اندیشه ىافلاطون، پیوند منطقی میان تفکر فلسفی و اخلاق را معلوم سازد . از این روی، مقاله نخست بهوارسی نگرش هایدگر به مفهوم حقیقت نزد افلاطون که به فراموشیِ وجود و در نتیجه نیهیلیسماخلاقی منتهی می شود، می پردازد و سپس نشان می دهد که چگونه گادامر در پی رفع این بحراناست. تلاش گادامر حول دو محور است: اول بازیابی دغدغه ى افلاطون در روی آوردن به ایده هایمتعالی (به ویژه ایده ى خیر) و نسبت درونی وجود با آنها و در نتیجه نسبی کردن اختلاف میانوجود و موجودات. دوم نقش محوری دیالوگ اصیل در شک لدهی به تصمیم اخلاقی و به اجرا آوردناین تصمیم به دلیل مقاومت در بررسی دقیق و نقادانه. نتیجه ی این تلاش آن است که ملاحظاتاخلاقی نه تنها از هست یشناسی قابل تفکیک نیست بلکه در کانون آن قرار م یگیرد.

چکیده انگلیسی:

This essay deals with ethics in Gadamer's hermeneutics. Mainquestion is whether Gadamer's hermeneutics can play an importantrule in finding the way, how-to-live human beings or not. In thelight of Heidegger's interpretation of plato's aletheia, it seems thatethics has lost his early status philosophizing. By means ofinterpreting truth [Wahrheit] and good [agathon] in Plato'sphilosophy, Gadamer intends to illustrate rational connectionbetween speculative philosophy and ethics. First of all, Heidegger'saccount of Plato's aletheia must be exposed, which is conveyed todisclosedness and forgottenness of the being [Sein], in his turn,consequently, leads to ethical nihilism. It would be, then, discussedthat how Gadamer tries to obviate this crisis/situation. Gadamer'sendeavour is concentrated on two issues: (1) Reconstructing ofPlato's care in [contemplating and] intending on transcendentalIdeas, specially Idea of goodness, and their relation with the beingwhich leads him to relitivization of distinction between the beingand entities. (2) The canonical rule of authentic dialogue at formingethical decision and performing this decision in virtue of persistanceof exact and critical investigation. Saying the main consequence inshort: ethical considerations not only are not distinctable fromontology but also they are situated in its focal center.