سیاست‌گذاری شهری به‌عنوان عامل مؤثر در همساختی معماری و رفتار دانش آموزان در محیط‌های آموزشی
محورهای موضوعی : شهرسازیفائزه خدمتگزار 1 , آزاده شاهچراغی 2 , سعید ایزدی 3
1 - دانشجوی دکتری، گروه معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - دانشیار، گروه معماری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - گروه طراحی شهری، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
کلید واژه: سیاست شهری, رفتار, ساخت مشترک, محیط های آموزشی.,
چکیده مقاله :
تحقیق پیش‌رو در بخش مقدمه به بیان مؤلفه‌های همساختی معماری و رفتار اشاره دارد. مؤلفه‌هایی مانند خلوت، ازدحام، فضای شخصی، فضای شخصی‌شده، قلمروپایی، نظام قلمروهای انسانی و تصاویر ذهنی و رفتار فضایی به‌عنوان مؤلفه‌های شکل‌دهندة همساختی معرفی شده است. طرح پرسش مربوط به‌عنوان تحقیق درباره بازتاب ساختار درونی همساختی در هنجارهای اجتماعی اشاره شده است. ماهیت و مقصود از قلمروپایی و تکرار الگوهای مشابه رفتاری به‌منزلة فرآیندی فعال از ادراک در قالب مبانی نظری تحقیق اشاره شده است. در این پژوهش، سیاست‌گذاری شهری به‌عنوان عاملی مؤثر در همساختی معماری و رفتار در محیط‌های آموزشی مورد بررسی قرار می‌گیرد. محیط‌های آموزشی نه‌تنها به‌عنوان فضاهایی برای یادگیری، بلکه به‌عنوان بخشی از زیست‌بوم شهری شناخته می‌شوند که به واسطه سیاست‌گذاری‌های شهری و معمارانه شکل می‌گیرند. این تحقیق به بررسی چگونگی تأثیر سیاست‌گذاری‌های شهری بر طراحی فضاهای آموزشی پرداخته و تأثیرات آن بر رفتار کاربران، شامل دانش‌آموزان، معلمان و کارکنان را تحلیل می‌کند. سیاست‌های مرتبط با توسعه شهری، توزیع فضایی مدارس، و استانداردهای طراحی، نقش مهمی در خلق فضاهایی دارند که رفتارهای اجتماعی، یادگیری و تعامل را در این محیط‌ها تسهیل یا محدود می‌سازند. یافته‌ها نشان می‌دهند که سیاست‌گذاری شهری هم می‌تواند معماران را در جهت طراحی فضاهایی کارآمدتر هدایت کند و هم به بهبود رفتارهای آموزشی و اجتماعی کمک نماید.
The upcoming research in the introduction section refers to the expression of the co-construction components of architecture and behavior. Components such as solitude, crowding, personal space, personalized space, territoriality, systems of human territories, and mental images and spatial behavior have been introduced as components that shape co-construction. The related question is mentioned as research about the reflection of the internal structure of co-construction in social norms. The nature and purpose of territoriality and repetition of similar behavioral patterns as an active process of perception have been mentioned in the form of theoretical foundations of research. In this research, urban policy-making is investigated as an effective factor in the co-construction of architecture and behavior in educational environments. Educational environments are recognized not only as spaces for learning but also as a part of the urban ecosystem, which is formed by urban and architectural policies. This research examines how urban policies affect the design of educational spaces and analyzes its effects on the behavior of users, including students, teachers, and staff. Policies related to urban development, spatial distribution of schools, and design standards play an important role in creating spaces that facilitate or limit social behaviors, learning, and interaction in these environments. The findings show that urban policymaking can guide architects to design more efficient spaces and help improve educational and social behaviors.
