بررسی حرف «واو» و بعضی از معانی آن در اشعار سعدی و حافظ

محورهای موضوعی : فصلنامه بهارستان سخن

مرضیه رنگساز ¹ , محمدرضا شریفی ²

1 - دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه زبان و ادبیّات فارسی، واحد نراق، دانشگاه آزاد اسلامی، نراق، ایران.
2 - استادیار گروه زبان و ادبیّات فارسی واحد نراق، دانشگاه آزاد اسلامی، نراق، ایران.

تاریخ دریافت : 1395/05/16 تاریخ پذیرش : 1395/10/04 تاریخ انتشار : 1397/12/01

کلید واژه: سعدی, حافظ, معانی, حروف, کلید واژه‌ها: دستور زبان فارسی, حرف واو,

چکیده مقاله :

چکیده بی‌گمان حروف ویژگی‌هایی دارند که تا به حال مغفول مانده‌اند. یکی از ویژگی‌ها آن است که حروف، کلماتی هستند که به تنهایی معنی مستقلی ندارند از این روی برای یک ذهن خلاّق غنیمتی محسوب می‌شوند و شاعر یا هنرمند می‌تواند از این ویژگی بهره برده و باعث ایجاد و خلق معانی مختلف شود ویژگی دیگر این است که حروف از لحاظ هجایی کوتاه هستند و در وزن و موسیقی کلام مشکلی ایجاد نمی‌کنند و حتّی می‌توان از تکرار آن موسیقی آفرید و همچنین با تکرار، جابجایی و ترکیب آن‌ها می‌توان صنایع ادبی بوجود آورد پس حروف دنیای شگفت انگیز و ظرفیّت بالای هنرسازی را دارند که شاعران و نویسندگان به جز چند نفر چون سعدی و حافظ نتوانسته‌اند آن را دریافته و مورد استفاده قرار دهند در این مقاله یکی از این حروف به نام واو مورد بررسی قرار گرفته و از نظر معانی در شعر سعدی و حافظ با هم مقابله شده است.

چکیده انگلیسی:

Abstract         Surely, letters have characteristics which have been ignored so far. One of them is that the letters are words that do not have meanings independently. Therefore, they are considered boodles for the creative minds and the poets or artists can take advantage of this trait and create different meanings. The other characteristics of the letters are that they are of short syllables and don't create difficulty in rhythm and melody and even one can compose music by their repetition and by replacing them one can make out figures of speech. There are the letters which have wonderful and high capacity to make the art which only Sa'di and Hafez have utilized them in their works. We have studied one of the letters " wow " and compared its implications in Sa'di and Hafez's poetry.

منابع و مأخذ:

فهرست منابع و مآخذ

• ابوالقاسمی، محسن، (1383)، دستور تاریخی زبان فارسی، تهران، سمت.


• انوری، حسن- گیوی، حسن، (1392)، دستور زبان فارسی، تهران، انتشارات فاطمی.


• آذرنوش، آذرتاش، (1383)، تاریخ زبان و فرهنگ عربی، تهران، سمت.


• __________ ، (1364) ، فرهنگ عربی فارسی معاصر، تهران، نشر نی.


• حافظ، شمس‌الدّین، (1385)، شرح دیوان حافظ، محمّد قزوینی و دکتر قاسم غنی، چاپخانه بزرگ قرآن کریم، انتشارات اسوه.


• خطیب رهبر، خلیل، (1367)، حرف ربط و اضافه، تهران، انتشارات سعدی.


• سعدی، مصلح‌الدّین، (1392)، شرح غزلیّات سعدی، محمّدرضا برزگر خالقی – تورج عقدایی، تهران، انتشارات زوّار.