بررسی پلی مورفیسم ژن VEGF405CG در جمعیت مبتلایان دیابت نوع دوم در استان مازندران
محورهای موضوعی : فصلنامه زیست شناسی جانوریزینب نوروزی 1 , عباسعلی دهپور جویباری 2
1 - گروه زیست شناسی، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران
2 - گروه زیست شناسی، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران
کلید واژه: پلی مورفیسم, دیابت نوع 2, ژن, جمعیت استان مازندران, VEGF405CG,
چکیده مقاله :
دیابت نوع 2 شایع ترین نوع دیابت بوده و 90 درصد موارد این بیماری را به خود اختصاص داده است. رایج ترین پلی مورفیسم ژن (VEGF405CG) درناحیه غیر قابل ترجمه 5UTR است که پلی مورفیسم 405CG احتمالا در سطح بیان پس از ترجمه ی ژن تاثیر داشته و سبب افزایش محصول ژنی میشود .VEGF یک فاکتور آندوتلیوم رگی است که به عنوان یک فاکتور قوی آنژیونیک و نفوذپذیری مویرگی ،نقش مهمی را در بیماری زایی DR بازی میکند. لذا ممکن است VEGF405CGکاندید مناسبی برای استعداد به دیابت تیپ 2 باشد. هدف از این پژوهش، تعیین ارتباط بین این ژن با بیماری هایی چون دیابت نوع 2 در جمعیت استان مازندران می باشد. نمونه های مورد آزمایش، شامل 50 فرد مبتلا و50 فرد سالم مراجعه کننده به آزمایشگاه های تخصصی آتیه و شهید بابایی می باشند. که حدود 1 سی سی خون حاوی پلاسمای EDTA (CBC) از 50 فرد مبتلا و 50 فرد سالم به عنوان کنترل پس از کسب رضایت آگاهانه گرفته شد. برای تعیین مقدار و کیفیت DNA، که مرحله بسیار مهمی در روش RFLP می باشد، از دو روش ارزیابی کمی به روش اسپکترفتومتری و ارزیابی کیفی به روش الکتروفورز استفاده شد. جهت تخمین غلظت DNA، 4 میکرولیتر از محلول پایه DNA با یک میکرولیتر بافر نمونه گذاری مخلوط و در چاهک ژل آگارز 5/1 درصد در بافر TAE یک برابر تخلیه گردید. برای ارزیابی محصول PCR روی ژل آگارز 2 درصد انجام شد. 5 میکرولیتر از محصول هر یک از واکنش ها به همراه 1 میلی لیتر رنگ به چاهک های ژل منتقل و الکتروفورز در ولتاژ 100 ولت به مدت 5/1 ساعت انجام شد. ژل در محلول اتیدیوم برماید (5/0 میلی گرم بر میلی لیتر) به مدت 20 دقیقه رنگ آمیزی شد و پس از انتقال به آب مقطر، با دستگاه ژل داک عکس‌برداری شد. این مطالعه ارتباط چندانی بین پلی مورفیسم VEGF405CGدر بین مبتلایان دیابت نوع دو نشان نمی دهد و نیاز به مطالعه بیشتر در جمعیت های مختلف برای شناخت بهتر نقشVEGF405CGمی باشد.
Type 2 diabetes is the most common diabetes and includes about 90% of all diabetic cases in the world. The most common gene polymorphism (VEGF405CG) is in the untranslated region of 5UTR, 405CG polymorphism probably has an effect on the level of expression after the gene translation and increases the gene products. VEGF is a vascular endothelium factor that plays an important role in DR pathogenicity as an angiogenic and capillary permeability factor. Therefore, VEGF405CG may be a good candidate for potential of catching diabetes type 2. The purpose of this study was to determine the relationship between this gene and diseases such as type 2 diabetes in the population of Mazandaran province. The tested specimens consisted of 50 patient and 50 healthy people referring to the Atieh and Shahid Babaei laboratories. About 1 ml of blood containing EDTA (CBC) from 50 patient and 50 healthy individual was taken as a control after obtaining informed consent. In order to determine the amount and quality of DNA, which is a very important step in the RFLP method, spectrophotometric and electrophoresis method were used for quantitative and qualitative evaluation, respectively. To estimate the concentration of DNA, 4 μl of the base DNA solution was mixed with 1 μl of the sampler buffer and in a well, 1.5% agarose gel was evacuated in TAE buffer. A PCR product was evaluated on an2 % agarose gel. 5 μl of product of each reaction with 1 ml of color transferred to gel wells and electrophoresis was performed at a voltage of 100 V for 1.5 hours. The gel was stained in ethidium bromide solution (0.5 mg/ml) for 20 minutes and after transferred to distilled water was photographed with gel dock. This study does not show any association between VEGF405CG polymorphism among type II diabetic patients and further study is needed in different populations to better understanding the role of VEGF405CG.
اسکافی ثابت ا.، 1391. آنالیز ژن MnsoD در زنان مبتلا به سقط خودبخودی، پایاننامه کارشناسیارشد، دانشگاه گیلان، دانشکده علوم پایه، 77 صفحه.
2ـ بوترابی ض.، 1381. تاریخچه دیابت، مجله دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی ـ درمانی شهید صدوقی یزد، سال دهم، ضمیمه شماره چهارم، صفحات 6ـ3.
3ـ صفرپور م.، ابراهیمی ا.، دانش پور م.س.، 1394. از ژنوم تا ژن: مروری بر ژنها و تغییرات ژنتیکی موثر بر بروز بیماری دیابت نوع 2. مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، دوره 73، شماره 9، صفحات 615-623.
4ـ عسلی سالک معلمی ف.، 1392. آنالیز ژن MnsoD و GPx1 در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، پایاننامه کارشناسیارشد، دانشگاه گیلان، 86 صفحه.
5ـ فرزدیحقیقی س.ف، 1392. بررسی پلیمورفیسم ژنهای MnsoD و VEGFدر بیماران مبتلا به رتینوپاتی دیابتی، پایاننامه کارشناسیارشد، دانشگاه گیلان، 103 صفحه.
6- قاسمی م.، حبیبیپور، ر.، کشاورز کیاسرایی پ.، 1390. پیوستگی واریانت E23K ژن KCNJ11 با گسترش دیابت نوع 2 در افراد چاق شمال ایران، مجله غدد درونریز و متابولیسم ایران. دوره 13، ضمیمه شماره 6، صفحات 673-680.
7- Jayakumar A., 2011. Greenspan's basic & clinical endocrinology, 9th ed, New York: McGraw-Hill Medical, 880 p.
8- Kumar Vinay; Fausto, Nelson; Abbas, Abul K.; Cotran, Ramzi S., Robbins Stanley L., 2005. Robbins and Cotran Pathologic Basis of Disease (7th ed.). Philadelphia, Pa.: Saunders. pp. 1194–1195.
9-Mikel Donazar-Ezcurra & Cristina López-del Burgo and Maira Bes-Rastrollo (2017) Donazar-Ezcurra et al. BMC Pregnancy and Childbirth. "Primary prevention of gestational diabetes mellitus through nutritional factors: a systematic review"
