بررسی پلی مورفیسم ژن VEGF405CG در جمعیت مبتلایان دیابت نوع دوم در استان مازندران
الموضوعات : فصلنامه زیست شناسی جانوریزینب نوروزی 1 , عباسعلی دهپور جویباری 2
1 - گروه زیست شناسی، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران
2 - گروه زیست شناسی، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران
الکلمات المفتاحية: پلی مورفیسم, دیابت نوع 2, ژن, جمعیت استان مازندران, VEGF405CG,
ملخص المقالة :
دیابت نوع 2 شایع ترین نوع دیابت بوده و 90 درصد موارد این بیماری را به خود اختصاص داده است. رایج ترین پلی مورفیسم ژن (VEGF405CG) درناحیه غیر قابل ترجمه 5UTR است که پلی مورفیسم 405CG احتمالا در سطح بیان پس از ترجمه ی ژن تاثیر داشته و سبب افزایش محصول ژنی میشود .VEGF یک فاکتور آندوتلیوم رگی است که به عنوان یک فاکتور قوی آنژیونیک و نفوذپذیری مویرگی ،نقش مهمی را در بیماری زایی DR بازی میکند. لذا ممکن است VEGF405CGکاندید مناسبی برای استعداد به دیابت تیپ 2 باشد. هدف از این پژوهش، تعیین ارتباط بین این ژن با بیماری هایی چون دیابت نوع 2 در جمعیت استان مازندران می باشد. نمونه های مورد آزمایش، شامل 50 فرد مبتلا و50 فرد سالم مراجعه کننده به آزمایشگاه های تخصصی آتیه و شهید بابایی می باشند. که حدود 1 سی سی خون حاوی پلاسمای EDTA (CBC) از 50 فرد مبتلا و 50 فرد سالم به عنوان کنترل پس از کسب رضایت آگاهانه گرفته شد. برای تعیین مقدار و کیفیت DNA، که مرحله بسیار مهمی در روش RFLP می باشد، از دو روش ارزیابی کمی به روش اسپکترفتومتری و ارزیابی کیفی به روش الکتروفورز استفاده شد. جهت تخمین غلظت DNA، 4 میکرولیتر از محلول پایه DNA با یک میکرولیتر بافر نمونه گذاری مخلوط و در چاهک ژل آگارز 5/1 درصد در بافر TAE یک برابر تخلیه گردید. برای ارزیابی محصول PCR روی ژل آگارز 2 درصد انجام شد. 5 میکرولیتر از محصول هر یک از واکنش ها به همراه 1 میلی لیتر رنگ به چاهک های ژل منتقل و الکتروفورز در ولتاژ 100 ولت به مدت 5/1 ساعت انجام شد. ژل در محلول اتیدیوم برماید (5/0 میلی گرم بر میلی لیتر) به مدت 20 دقیقه رنگ آمیزی شد و پس از انتقال به آب مقطر، با دستگاه ژل داک عکس‌برداری شد. این مطالعه ارتباط چندانی بین پلی مورفیسم VEGF405CGدر بین مبتلایان دیابت نوع دو نشان نمی دهد و نیاز به مطالعه بیشتر در جمعیت های مختلف برای شناخت بهتر نقشVEGF405CGمی باشد.
اسکافی ثابت ا.، 1391. آنالیز ژن MnsoD در زنان مبتلا به سقط خودبخودی، پایاننامه کارشناسیارشد، دانشگاه گیلان، دانشکده علوم پایه، 77 صفحه.
2ـ بوترابی ض.، 1381. تاریخچه دیابت، مجله دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی ـ درمانی شهید صدوقی یزد، سال دهم، ضمیمه شماره چهارم، صفحات 6ـ3.
3ـ صفرپور م.، ابراهیمی ا.، دانش پور م.س.، 1394. از ژنوم تا ژن: مروری بر ژنها و تغییرات ژنتیکی موثر بر بروز بیماری دیابت نوع 2. مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، دوره 73، شماره 9، صفحات 615-623.
4ـ عسلی سالک معلمی ف.، 1392. آنالیز ژن MnsoD و GPx1 در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، پایاننامه کارشناسیارشد، دانشگاه گیلان، 86 صفحه.
5ـ فرزدیحقیقی س.ف، 1392. بررسی پلیمورفیسم ژنهای MnsoD و VEGFدر بیماران مبتلا به رتینوپاتی دیابتی، پایاننامه کارشناسیارشد، دانشگاه گیلان، 103 صفحه.
6- قاسمی م.، حبیبیپور، ر.، کشاورز کیاسرایی پ.، 1390. پیوستگی واریانت E23K ژن KCNJ11 با گسترش دیابت نوع 2 در افراد چاق شمال ایران، مجله غدد درونریز و متابولیسم ایران. دوره 13، ضمیمه شماره 6، صفحات 673-680.
7- Jayakumar A., 2011. Greenspan's basic & clinical endocrinology, 9th ed, New York: McGraw-Hill Medical, 880 p.
8- Kumar Vinay; Fausto, Nelson; Abbas, Abul K.; Cotran, Ramzi S., Robbins Stanley L., 2005. Robbins and Cotran Pathologic Basis of Disease (7th ed.). Philadelphia, Pa.: Saunders. pp. 1194–1195.
9-Mikel Donazar-Ezcurra & Cristina López-del Burgo and Maira Bes-Rastrollo (2017) Donazar-Ezcurra et al. BMC Pregnancy and Childbirth. "Primary prevention of gestational diabetes mellitus through nutritional factors: a systematic review"
