ساخت و هنجاریابی آزمون سازشیافتگی تحصیلی برای دانشجویان
محورهای موضوعی : روانشناسی بالینیثریا حمیلی 1 , عبدالجواد احمدی 2 , سید علی محمد موسوی 3 , مریم غفوریان 4
1 - کارشناس ارشد روان شناسی عمومی
2 - استادیار دانشگاه بین المللی امام خمینی
3 - استادیار دانشگاه بین المللی امام خمینی
4 - دانشجوی دکتری دانشگاه بین المللی امام خمینی
کلید واژه: ساخت, هنجاریابی, آزمون سازشیافتگی تحصیلی,
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر به منظور ساخت آزمون سنجش سازشیافتگی تحصیلی دانشجویان انجام شد. مجموعهای با 152 مادّه در شش زیرمقیاس شامل سازشیافتگی با دانشگاه، سازشیافتگی با رشته تحصیلی، سازشیافتگی اجتماعی و بین فردی، سازشیافتگی عاطفی، سازشیافتگی با مهارتهای تحصیلی، و خودیابی و هدفمندی تهیه شد. از بین دانشجویان شهر قزوین، 411 نفر با روش نمونهبرداری طبقهای انتخاب شدند و به این آزمون پاسخ دادند. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی، مادّههای مربوط به زیرمقیاسها را تأییدکرد. افزون بر آن مشخص شد که بین مادّههای یک عامل با مادّههای عاملهای دیگر، همبستگی بالایی وجود ندارد و این عوامل تا حدّ زیادی مستقل از یکدیگر هستند. اعتبار آزمون با استفاده از روش آلفای کرونباخ 948/0 به دست آمد. پس از حذف برخی از مادّهها، نسخه نهایی این آزمون با 138 مادّه تهیه شد.
The present study aimed to construct a test to assess students’academic adjustment. A set of 152 items were generated with six subscales including type of university, field of study, social and interpersonal skills, emotional and academic adjustments, self-discovery, and objective oriented. Four hundred and eleven college students were selected by stratified sampling from city of Ghazvin. The participants completed the 152 items questionnaire. The results of exploratory and confirmatory factor analysis indicated that items within each subscale were highly correlated with each other. Additionally, the items within each subscale had low correlation with items of other subscales which indicated high independence of subscales.The reliability of the test using Cronbach’s Alpha was 0.94. The final version of the test consisted of 138 items after removing items with low and double loading.
رجبی، م.، صارمی، ع. و بیانی، م. (1391). ارتباط بین الگوهای مقابله دینی با سلامت روانی و شادکامی. فصلنامه روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی، 8 (32)، 65-45.
سپهری، ص. و مظاهری، م. (1388). الگوی ارتباطی خانواده و متغیرهای شخصیتی در دانشجویان. فصلنامه روانشناسیتحولی: روانشناسان ایرانی، 6 (22)، 65-55.
عسکری، س.، زکییی، ع. و علیخانی، ع.(1391). رابطه سبکهای دلبستگی و سازشیافتگی اجتماعی با اختلال شخصیتی وسواس ناخودداری. نشریه علوم روانشناختی، 11(1)، 85-72 .
گنجه، ز. (1389). بررسی تأثیر فضاهای آموزشی بر سازگاری اجتماعی، سلامت عمومی و انگیزش تحصیلی دانشآموزان دختر. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی رودهن.
فرحبخش، ک. (1390). تهیه آزمون سازشیافتگی دانشجویان (اسد) و تعیین اعتبار، روایی و تعیین هنجار آن. فصلنامه اندازهگیری تربیتی، 6 (2)، 46-23.
موسوی، ع.م.، کافیماسوله، م. و امیرپورتالش، ف. (1377). تهیه و تدوین آزمون سازشیافتگی تحصیلی دانشجویان. طرح پژوهشی، دفتر مشاوره دانشجویی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر.
نیکدل، ا. (1385). بررسی و مقایسه خودتنظیمی یادگیری و سازشیافتگی (عاطفی، اجتماعی، آموزشی) در دانشآموزان کاربر اینترنت و دانشآموزان غیرکاربر در دبیرستان پسرانه شهر تهران در سال تحصیلی 85-84. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم انسانی دانشگاه تربیت معلم.
ولیزاده، ش. (1390). سبکهای والدگری و پیشرفت تحصیلی: نقش واسطهگر خودپنداشت یا حرمت خود. فصلنامه روانشناسی تحولی: روانشناسان ایرانی، 1(3)، 96-87.
Aderi, M., Jdaitawi, M., Ishak, N. A., & Jdaitawi, F. (2013). The influence of demographic variables on university students adjustment in North Jordan. International Education Studies, 6, 172-178.
Anton, W. D., & Reed, J. R. (1991). College Adjustment Scales: Professional manual. Odessa, FL: Psychological Assessment Resources.
Baker, R. W., & Sirky, B. (1994). Measuring adjust-ment to college. Journal of Counseling Psychology, 31, 179-189.
Baker, W., & Siryky, B. (1984). Student Adaptation to CollegeQuestionnaire Manual. Los Angeles, CA: Westen Psychological Services.
Chaplin, J. P. (1985). Dictionary of psychology (2nd ed.). New York: Dell.
Holly, H. H., & Maureen, K. (2002). Attachment, social support, and college adjustment among blackstudents at predominantly white universities. Journal of College Student Development, 43, 327-341.
Jou, Y. H., & Fukada, H. (1995). Effects of social support on adjustment of Chinese students in Japan.Journal of Social Psychology, 135, 39-47.
Lydia, K., & Carole, M. (2003). College adjustment in a multiethnic sample: Attachment separation indivi-duation and ethnic identity. Journal of College Student Development, 44, 92-109.
Nafziger, M. A., Couillard, S., & Wiswell, D. K. (1998).Normative data on the college adjustment scales from a University counseling center. Journal of College student Development, 39, 283-299.
Reed-Victor, E. (2003). Individual differences and early school adjustment: Teacher appraisals ofyoung children with special needs. Early Child Development and Care, 174, 59-79.
Quick, C. L. (2002). Measuring change in university counseling center clients: Using symptom reduction and satisfaction with services to propose a model for effectiveoutcome research. PhD dissertation, University of North Texas.
Tinto, V. (1993). Leaving college: Rethinking the causes and cures of student attrition. Chicago: The Univer-sity of Chicago.
Weiten, W., & Lioyd, M. A. (1997). Psychology applied to modern life: Adjustment in the 90's. Pacific Grove, CA: Brook/Cole.
Wiswell, D. K. (1997). Establishing the validity of the College Adjustment Scales (CAS) as outcome measures in a university counseling center: A test of construct and convergent validity. PhD dissertation, Utah State University.
Walton, E. A., & Thurber, C. A. (2012). Homesickness and adjustment in university students. Journal of American College Health, 60,58-85