نگرانی و حمایت اجتماعی در نوجوانی
محورهای موضوعی : روان درمانگری
آسیه اناری
1
(
مربی جهاد دانشگاهی واحد تربیت معلم
)
کارینه طهماسیان
2
(
استادیار پژوهشکده خانواده دانشگاه شهید بهشتی
)
محبوبه فتح‌آبادی
3
(
کارشناس ارشد خانواده درمانی
)
کلید واژه: حمایت اجتماعی, نگرانی, نوجوانی,
چکیده مقاله :
این پژوهش با هدف شناخت رابطة نگرانی و حمایت اجتماعی در دورة نوجوانی انجام شد. گروه نمونه شامل 570 دانش‌آموز (292 دختر، 278 پسر؛ میانگین سنی= 85/16) بود. شرکت‌کنندگان، پرسشنامة حمایت اجتماعی کودکان و نوجوانان (طهماسیان، 1384) و پرسشنامة نگرانی پن‌ـ‌‌استیت (مایر و دیگران، 1990) را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی و رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که بین احساس نگرانی و حمایت اجتماعی در دختران و پسران و پایه¬های مختلف تحصیلی رابطة معنادارِ منفی وجود دارد. با افزایش حمایت اجتماعی، نگرانی در نوجوانان کاهش می‌یابد و با کاهش حمایت اجتماعی، نگرانی افزایش می‌یابد. همچنین، حمایت اجتماعی می‌تواند 14٪ از واریانس نگرانی را در نوجوانان تبیین کند. این یافته‌ها حاکی از آنند که حمایت اجتماعی می‌تواند عامل حفاظت‌کننده‌ای در مقابل نگرانی در سنین نوجوانی باشد. افزون بر این، خانواده و همسالان می‌تـوانند در برنامه‌های پیشگیرانه و درمانی برای کاهش و درمان نگرانی، تأثیرگذار باشند.
The purpose of this research was to investigate the relationship between worry and social support in adolescence. The sample consisted of 570 students (292 females, 278 males; Mean age =16.85).The participants completed the Children and Adolescence Social Support Questionnaire (Tahmasian, 2005) and the Penn-State Worry Questionnaire (Meyer et al. 1990). Data were analyzed using correlation coefficient and regression. The results indicated that the relationship between social support and worry was significantly negative in both sexes as well as across different grades As social support increases, worry decreases and by decreasing social support, worry increases. Also, social support accounted for 14% of the variance in worry. These findings suggest that the social support can be a protective factor against worry in adolescence. In addition, family and peer groups can be influential in prevention and therapeutic programs that focus on decreasing and treating worry.
