به منظور بررسی اثرات همزمان نسبت‌های مختلف علوفه به کنسانتره و مقادیر مختلف پروتئین‌خام خوراک بر کنترل نیتروژن اوره‌ای بازگردانده شده به شکمبه و تنظیم بیان ژن ناقل اوره (نوع ب)، از چهار رأس بره نر بلوچی (2±30 کیلوگرم) در قالب طرح مربع لاتین 4 × 4، استفاده ش More
به منظور بررسی اثرات همزمان نسبت‌های مختلف علوفه به کنسانتره و مقادیر مختلف پروتئین‌خام خوراک بر کنترل نیتروژن اوره‌ای بازگردانده شده به شکمبه و تنظیم بیان ژن ناقل اوره (نوع ب)، از چهار رأس بره نر بلوچی (2±30 کیلوگرم) در قالب طرح مربع لاتین 4 × 4، استفاده شد. مدت هر دوره آزمایشی 28 روز (21 روز عادت پذیری و 6 روز جمع‌آوری اطلاعات و نمونه برداری) بود. تیمارهای آزمایشی از ترکیب دو نسبت کنسانتره به علوفه (بر اساس ماده خشک) 45 به 55 درصد و 25 به 75 درصد و دو مقدار پروتئین خام (بر اساس ماده خشک) 14 درصد و 18 درصد تشکیل شده بودند. با افزایش نسبت کنسانتره به علوفه، مصرف ماده خشک به طور معنی داری افزایش یافت. تیمارها، مقدار پروتئین خام و نسبت کنسانتره به علوفه تأثیر معنی داری بر روی مقدار مصرف پروتئین خام داشتند. با افزایش مقدار نیتروژن خوراک، قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام و ماده آلی به طور معنی داری افزایش یافت. نسبت کنسانتره به علوفه تأثیر معنی داری بر روی قابلیت هضم فیبر نامحلول در شوینده خنثی و ماده آلی داشت. تیمارها نیز تأثیر معنی داری بر روی قابلیت هضم پروتئین خام، شوینده خنثی و ماده آلی داشتند. اثر متقابل بین سطح پروتئین‌خام و نسبت کنسانتره به علوفه تأثیر معنی داری بر روی pH، غلظت نیتروژن آمونیاکی، غلظت اسیدهای چرب فرار، نسبت استات به پروپیونات و غلظت نیتروژن اوره‌ای خون داشت. به جز pH، تمامی فاکتور‌های تخمیر شکمبه‌ای و متابولیت‌های خونی تحت تأثیر سطح پروتئین‌خام و نسبت کنسانتره به علوفه قرار گرفتند. تیمارها تأثیر معنی داری بر روی میزان دریافت نیتروژن (گرم در روز) و میزان دفع نیتروژن از طریق ادرار (گرم در روز، درصدی از نیتروژن خوراک) داشتند. همچنین هر دو عامل سطح پروتئین‌خام و نسبت کنسانتره به علوفه تأثیر معنی داری بر روی میزان دریافت نیتروژن داشتند. میزان دفع نیتروژن از طریق ادرار (گرم در روز) در بره‌های مصرف کننده تیمارهای دارای 18 درصد پروتئین خام، بیشتر بود. نسبت کنسانتره به علوفه تأثیر معنی داری بر روی میزان دفع نیتروژن از طریق ادرار (گرم در روز) داشت. میزان بیان ژن ناقل اوره (نوع ب) در بره‌های مصرف کننده تیمارهای دارای 18 درصد پروتئین خام، 56/6 بار بیشتر از بره‌های مصرف کننده تیمارهای دارای 14 درصد پروتئین خام بود. این نتایج نشان می‌دهد که می‌توان از طریق تغییر نسبت علوفه به کنسانتره و سطح پروتئین خام خوراک، میزان بیان ژن ناقل اوره و در نهایت میزان نیتروژن اوره‌ای بازگردانده شده به شکمبه را کنترل کرد. لذا تنظیم ناقل‌های اوره در دیواره شکمبه از طریق خوراک می‌تواند نقش مهمی در کنترل نیتروژن اوره‌ای وارد شده به مسیر هضمی ایفا کند.
Manuscript profile
این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات سطوح انرژی و پروتئین جیره مادری بر رشد، برخی پارامترهای خونی، سلامتی و عملکرد بزغاله­ها در ماه اول زندگی­شان انجام شد. 95 روز بعد از جفت­گیری ، 28 بز آبستن در 4 گروه تیمار قرار گرفتند و با جیره­های آزمایشی شامل 1) More
این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات سطوح انرژی و پروتئین جیره مادری بر رشد، برخی پارامترهای خونی، سلامتی و عملکرد بزغاله­ها در ماه اول زندگی­شان انجام شد. 95 روز بعد از جفت­گیری ، 28 بز آبستن در 4 گروه تیمار قرار گرفتند و با جیره­های آزمایشی شامل 1) انرژی و پروتئین پایین 2) پروتئین بالا انرژی پایین 3) پروتئین پایین و انرژی بالا، و 4) پروتئین و انرژی بالا تغذیه شدند. در همه تیمارها، وزن بدن در 1 و 28 روز بعد زایش کاهش یافت. وزن تولد بزغاله­ها بین 4 گروه مشابه بود اما تیمارهای پروتئین و انرژی پایین، پروتئین پایین انرژی بالا و پروتئین و انرژی بالا از نظر عددی وزن تولد پایین‌تری داشتند. وزن 7، 14، 21، 28 روزگی و وزن نهایی و افزایش وزن روزانه بزغاله­ها به طور معنی­داری در تیمار پروتئین بالا نسبت به گروه­های دیگر بیشتر بود. در این آزمایش، وزن بدن و افزایش وزن روزانه بزغاله­ها در 7، 14، 21 و 28 روزگی ودر کل آزمایش افزایش یافت. به هر حال غلظت انرژی اثر معنی­داری بر وزن بدن و افزایش وزن روزانه بزغاله­ها نداشت. غلظت پلاسمایی تری­گلیسرید و توتال پروتئین به طور معنی­داری در گروه پروتئین و انرژی بالا و غلظت گلوکز در گروه پروتئین بالا انرژی پایین افزایش یافت. تولید شیر در پاسخ به پروتئین خام جیره افزایش یافت. نتایج نشان داد که تغذیه مادری اثرات مثبت بر وزن و صفات بیومتریک بزغاله دارد.
Manuscript profile
به منظور بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف پروتئین در جیره غذایی تنظیم شده بر اساس اسیدهای آمینه کل و قابل هضم بر روی عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه­های گوشتی، آزمایشی با استفاده از 288 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 با وزن اولیه یکسان در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی با 6 More
به منظور بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف پروتئین در جیره غذایی تنظیم شده بر اساس اسیدهای آمینه کل و قابل هضم بر روی عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه­های گوشتی، آزمایشی با استفاده از 288 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 با وزن اولیه یکسان در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی با 6 تیمار و 3 تکرار 16 قطعه‌ای انجام شد. تیماره شامل جیرههای غذایی زیر بودند: جیره با یک سطح پایین‌تر از سطح پروتئین توصیه شده در کاتالوگ سویه کاب500 و تنظیم شده بر اساس اسیدهای آمینه قابل هضم، جیره با سطح پروتئین توصیه شده در کاتالوگ سویه کاب 500 و تنظیم شده بر اساس اسیدهای آمینه قابل هضم، جیره با پروتئین یک سطح بالا‌تر از سطح پروتئین توصیه شده در کاتالوگ سویه کاب 500 و تنظیم شده بر اساس اسیدهای آمینه قابل هضم، جیره با پروتئین یک سطح پایین‌تر از سطح پروتئین توصیه شده در کاتالوگ سویه کاب 500 و تنظیم شده بر اساس اسیدهای آمینه کل، جیره با سطح پروتئین توصیه شده در کاتالوگ سویه کاب 500 و تنظیم شده بر اساس اسیدهای آمینه کل، جیره با پروتئین یک سطح بالا‌تر از سطح پروتئین توصیه شده در کاتالوگ سویه کاب 500 و تنظیم شده بر اساس اسیدهای آمینه کل. انرژی متابولیسمی جیره‌ها ثابت در نظر گرفته شد و جیره‌ها به مدت 42 روز به جوجه‌ها داده شدند. در طول آزمایش صفات افزایش وزن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، میزان گوشت سینه و چربی محوطه بطنی اندازه‌گیری شدند. در پایان آزمایش از هر تکرار 4 جوجه (دو نر و دو ماده) به صورت تصادفی انتخاب و اجزاء لاشه آنها مورد تجزیه قرار گرفت. نتایج نشان داد که تنظیم سطح پروتئین اسیدهای آمینه کل برای جیره نویسی جوجههای گوشتی سویه کاب 500 عملکرد بهتری نسبت به اسیدهای آمینه قابل هضم دارد.
Manuscript profile
