Ironic images of Maaref - e Bahaevalad

Subject Areas :

kobra nodehi ¹ , tavagh goldi golshahi ² , ehsan-al-din rezaniya ³

1 - نویسنده (مسؤول)
2 - نویسنده
3 - نویسنده

Received: 2014-12-06 Accepted : 2015-02-04 Published : 2015-02-20

Keywords:

Abstract :

Quipped one of the modes of expression are covered, and the main elements of illustration in the book is Bha’vld Maaref. He mystical effect, using expressive and creative elements, especially irony, his prose style from ordinary prose and poetic prose scientific approach and has added to the beauty of writing. Lack of attention to prose mystical teachings and illustrations of Persian Language and Literature, has caused that this beautiful work has been forgotten. In this study, it functions as a metaphor and imagery in Maaref e Bha’vld studied and analyzed. Thus, images of Maaref e Bha’vld ironic in terms of inner meaning, based on the views of traditional rhetoric examined and then to issue a statement on Maaref e Bha’ vld irony as one of the factors to be explored. The result of this study indicates that the use Bha’ vld ironic imagery in his work, the art style of his speech, that the word of his prominence and eventually leads to its proximity to the poetic prose.

References:

منابع و مآخذ

1ـ افلاکی، شمس­الدّین احمد. مناقب العارفین، تصحیح تحسین یازیجی، تهران: دنیای کتاب، 1362.

2ـ بهاءولد، بهاءالدّین محمد بن حسین. معارف. تصحیح بدیع الزّمان فروزان‌فر. تهران: طهوری، چاپ دوم، 1352.

3ـ تجلیل، جلیل. معانی و بیان. تهران: مرکز نشر دانشگاهی، چاپ سوم، 1390.

4ـ ثروتیان، بهروز. بیان در شعر فارسی. تهران: انتشارات برگ، چاپ اول، 1369.

5ـ دهخدا، علی‌اکبر. لغت­نامه. تهران: انتشارات دانشگاه تهران، چاپ دوم از دورة جدید، 1377.

6ـ زرین‌کوب، عبدالحسین. ارزش میراث صوفیه. تهران: امیرکبیر، چاپ هشتم، 1377.

7ـ شفیعی کدکنی، محمدرضا. صورخیال در شعر فارسی. تهران: نشر آگاه، چاپ چهارم، 1370.

8ـ شمیسا، سیروس. بیان. تهران: نشر میترا، چاپ دوم، 1374.

9ـ ـــــ، ـــــــ. سبک‌شناسی نثر. تهران: نشر میترا، چاپ دوم، 1377.

10ـ صفا، ذبیح الله. تاریخ ادبیات در ایران. تهران: فردوس، جلد دوم، چاپ سیزدهم، 1373.

11ـ صفوی، کوروش. از زبان‌شناسی به ادبیات. تهران: سوره مهر، جلد اول، 1383.

12ـ ــــــ، ـــــــ. از زبان‌شناسی به ادبیات. تهران: سوره مهر، جلد دوم، 1380.

13ـ کزّازی، میرجلال‌الدین. بیان (زیباشناسی سخن پارسی)، تهران: نشر مرکز، چاپ هفتم، 1385.

14ـ وحیدیان کامکار، تقی. «زبان چگونه شعر می‌شود؟»، فصل‌نامة تخصصی ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، سال 4، شماره 13، 1386.

15ـ همایی، جلال‌الدّین. معانی و بیان. به کوشش ماهدخت همایی. تهران: نشر هما، چاپ سوم، 1374.

---

[1]- Irony

[2]ـ غیشه: خزۀ سر دیوار را گویند. (دهخدا، 1377: ذیل واژۀ غیشه)

[3]ـ دوغ ترش سخت نشده. دوغ شتر باشد و هر چیزی که از دوغ ترش سازند. (همان: ذیل واژۀ رخپین).