Examining the Influence of Soft Power in Sports Diplomacy on Iran-U.S. Relations: A Case Study of Volleyball Diplomacy

Subject Areas : Iranian Political Research

Mohammad Bidgoli ^{1 *}

1 - Assistant Professor, Department of Law, Varamin-Pishva Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

Received: 2024-06-07 Accepted : 2024-12-18 Published : 2024-12-18

Keywords: United States, Islamic Republic of Iran, Sports Diplomacy, Soft Power, Volleyball.,

Abstract :

The use of sports and sports diplomacy has been well-documented in the history of global diplomatic practices. In recent years, sports have served as a diplomatic tool, with sports diplomacy regarded as one of the most pivotal methods for fostering soft power. Nations have employed such strategies to mitigate tensions in various social, political, economic, and cultural domains with other actors. Over the past few decades, the relationship between the Islamic Republic of Iran and the United States has faced numerous challenges. The participation of Iran's national teams, particularly the volleyball team, in international events such as the Volleyball World League and the Olympic Games has created opportunities to enhance Iran's standing and even reduce tensions with its long-standing adversary, the United States. This raises the question: how does the soft power of sports diplomacy influence Iran-U.S. relations? This study hypothesizes that the soft power generated by sports diplomacy leads to a relative improvement in cultural and sports relations between Iran and the United States. Employing a descriptive-analytical method, the findings reveal that sports, even amid heightened tensions between the two nations, have maintained minimal levels of interaction and provided a platform for implicit political objectives for both Iran and the United States. While sports diplomacy has the potential to improve Iran-U.S. relations, it faces distinct limitations due to the entrenched mistrust between Washington and Tehran. At critical junctures and with minimal costs, sports have contributed to temporary improvements in Iran-U.S. relations. It is recommended that greater emphasis be placed on hosting major international volleyball events, which can project
a different image of the Islamic Republic of Iran by leveraging the soft power of sports. Additionally, targeted investment in sports diplomacy, particularly volleyball, should be pursued to neutralize anti-Iranian propaganda and combat media-driven Iranophobia.

References:

انتصار، نادر (1395). محدودیت دیپلماسی ورزشی در روابط ایران و آمریکا. دیپلماسی ایرانی. قابل دسترس در:
http://www.irdiplomacy.ir
بخشی‌چناری، امین‌رضا؛ گودرزی، محمود؛ سجادی، سید نصرالله؛ جلالی فراهانی، مجید (۱۳۹۸). ارائه راهکارهایی برای توانمندسازی و ارتقای دیپلماسی ورزشی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. رویکردهای نوین در مدیریت ورزشی، 7(21)، ص36-21.
بیگی، مهدی (1388). قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع).
پلونده، حسین؛ رستمی، فرزاد (1401). سنجش ارتباط بین دیپلماسی ورزشی و پرستیژ بین‌المللی کشورها؛ مطالعه موردی میزبانی قطر برای جام جهانی فوتبال 2022. سازمان‌های بین‌المللی، 5(15)، ص369-346.
پیرانی، شهره؛ سعیدی‌راد، آرش (1400). افول سیاسی ایالات متحده آمریکا؛ زمینه‌ها و دلایل. مطالعات راهبردی آمریکا، 1(4)، ص167-149.
تهذیبی، خادم‌علی (1400). بررسی نقش و تاثیر دیپلماسی ورزشی در روابط بین‌الملل. پژوهش ملل، شماره 69، ص46-25.
جمشیدی‌ها، غلامرضا؛ قربی، سید محمدجواد (1400). افول قدرت نرم آمریکا؛ دیدگاه‌ها و زمینه‌ها. مطالعات راهبردی آمریکا، 1(4)، ص88-63.
جوادی‌پور، محمد؛ راسخ، نازنین (۱۳۹۶). نقش ورزش و توسعۀ دیپلماسی ورزشی در پیشبرد سیاست‌های فرهنگی- اجتماعی و روابط خارجی جمهوری اسلامی ایران. مدیریت ورزشی، 11(2)، ص234-219.
دهشیار، حسین (1387). جهانی شدن: تک هنجاری‌طلبی ایالات متحده آمریکا. سیاست خارجی، 4(2)، ص437.
زرگر، افشین (1394). ورزش و روابط بین‌الملل، جنبه‌های مفهومی و تئوریک. علوم سیاسی، 11(3)، ص48-7.
ساروخانی، باقر (1389). روش‌های تحقیق در علوم اجتماعی (اصول و مبانی). تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
سبزی، زهره؛ شریعتی فیض‌آبادی، مهدی؛ صابونچی، رضا (1400). دیپلماسی ورزش در توسعۀ روابط با کشورهای غربی. پژوهش‌های فیزیولوژی و مدیریت در ورزش، 13(3)، ص27-9.
شاه‌رضایی، فاطمه؛ شیرزادی، فاطمه (1395). نقش ورزش در گسترش مناسبات بین‏المللی جمهوری اسلامی ایران (1392-1376). مطالعات راهبردی ورزش و جوانان، 15(32)، ص60-35.
شریعتی فیض‌آبادی، مهدی (1398). مطالعه تطبیقی دیپلماسی ورزش در توسعه روابط خارجی ایران و کشورهای منتخب. دانش سیاسی، 15(1)، ص148-125.
شریعتی فیض‌آبادی، مهدی؛ گودرزی، محمود (1394). جایگاه دیپلماسی ورزش در روابط بین‌الملل جمهوری اسلامی ایران؛ رویکرد کیفی مبتنی بر تحلیل محتوا. دانش سیاسی، 11(2)، ص127-95.
شریعتی فیض‌آبادی، مهدی؛ ناظمی، مازیار (1396). طراحی مفاهیم فرهنگ صلح‌ساز ورزش در توسعه روابط بین‌الملل. راهبرد اجتماعی فرهنگی، 6(24)، ص188-164.
شهابی، هوشنگ (1388). دیپلماسی ورزشی بین ایالات متحده و ایران. گفتگو، شماره 42، ص26-7.
صالحی امیری، سید رضا؛ محمدی، سعید (1389). دیپلماسی فرهنگی. تهران: انتشارات ققنوس.
صباغیان، علی (1394). دیپلماسی ورزشی. مطالعات فرهنگ-ارتباطات، 16(31)، ص155-135.
عراقی، عبدالله؛ بیدگلی، محمد؛ رجبی‌ده برزوئی، اصغر (1401). دیپلماسی ورزشی استراتژی بهبود روابط سیاسی با عربستان سعودی. علوم سیاسی، 18(61)، ص38-21.
گلشن‌پژوه، محمودرضا (1387). جمهوری اسلامی ایران و قدرت نرم. تهران: نشر دانشگاه آزاد اسلامی.
مختاری، سودابه؛ کشیشیان سیرکی، گارینه (1399). نقش دیپلماسی مسیر دوم در مناسبات ایران و آمریکا؛ مطالعه موردی دیپلماسی ورزشی (2019-1998). پژوهش‌های روابط بین‌الملل، 10(39)، ص290-269.
مختاری، سودابه؛ کشیشیان سیرکی، گارینه (1401). تأثیر قدرت نرم دیپلماسی ورزشی بر روابط ایران و آمریکا: مطالعه موردی دیپلماسی کشتی (1998-2013). تحقیقات سیاسی و بین‌المللی، شماره 51، ص100-89.
نای، جوزف (1389). قدرت نرم، ابزارهای موفقیت در سیاست بین‌الملل. سید محسن روحانی و مهدی ذوالفقاری. تهران: دانشگاه امام صادق(ع).
نکولعل آزاد، فاطمه (24/10/1399). دیپلماسی ورزشی؛ ضرورت‌ها، اهداف و پیامدها. سایت دیپلماسی ایرانی، قابل دسترس در: http://irdiplomacy.ir
هادیان، ناصر؛ احدی، افسانه (1388). جایگاه مفهومی دیپلماسی عمومی. روابط خارجی، شماره 3، ص117-86.
Jackson, S.J. (2013). The contested terrain of sport diplomacy in a globalizing world. International Area Studies Review, 16(3).
Mare, U. & Tatjana, P. (2015). Sports diplomacy: development and practice. Research in Kinesiology.
Murray, S. (2012). Sports-Diplomacy: a Hybrid of Two Halves.
URL= http://www.culturaldiplomacy.org
Nye, J. (2004). Soft Power and Leadership. Compass: A Journal of Leadership.
Nygard, H.M. & Gates, S. (2013). Soft power at home and abroad: Sport diplomacy, politics and peace-building. International Area Studies Review, 16(3).
Pigman, G.A. & Rofe, J.S. (2014). Sport and Diplomacy: An Introduction. Sport in Society, 17(9).