A Comparative Analysis of Love in the Khamsa of Nizami and the Masnavi of Rumi
Subject Areas : Persian Language & Literature
narges
khani
1
(دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، واحد سیرجان، دانشگاه آزاد اسلامی، سیرجان، ایران)
Enayatollah
Sharifpour
2
(Associate Professor at Shahid Bahonar University of Kerman,)
Aliasghar
Babasafari
3
(دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه اصفهان)
Keywords: love, Masnavi, Nizami Ganjavi, Rumi, Khamseh,
Abstract :
Love is the motive of the universe and the foundation and basis of creation, while being present in all the particles of the universe, through which all creatures are moving towards God. Love has different forms, manifesting in the universe in two ways: real and virtual. True love is just for God, and sufficient for Him who is the origin of all manifestations of the universe, and virtual love is for what is non-God, i.e., love for manifestations of existence and the universe. In the works of Nizami and Rumi, love is a key element that should be given certain attention. This study is aimed at explaining true love in Khamsa of Nizami and Masnavi of Rumi and to do so, content analysis method has been used to investigate the types of love, the difference between true and virtual love, as well as the relationship between virtual love and true love. Based on the results, there are some commonalities between the attributes considered by these two poets for love. The importance of this research is that it expresses the viewpoints of these two valuable lecturers (poets) on love and shows that both Rumi and Nizami believe in love as a current and sublime truth in the universe and the unity factor of the universe. They believe that the true love belongs to God and that virtual love is a means of reaching true love.
1. آلندی، رنه (1378)، عشق، ترجمه جلال ستاری، توس: تهران.
2. اتونی، بهناز (1390)، «عشق از منظر مولانا و ملاصدرا (با تکیه بر اسفار اربعه)»، ش9، صص41-56.
3. الهی قمشه‌ای، حسین (1381)، مجموعه مقالات، ج. نهم، تهران: روزنه.
4. ثروت، منصور (1370)، گنجینه حکمت در آثار نظامی، تهران: امیرکبیر.
5. چراغ چشم، عباس(1386)، «عشق حقیقی یا مجازی»، ش 43 صص225-240.
6. دشتی، علی (1393)، سیری در دیوان شمس، تهران: زوار، چاپ ششم.
7. رضایی حمزه کندی، علی، حجاجی کهجوق، عزیز (1398)، «عشق و سیمای رهروان حقیقی آن در منظومه غنایی خسرو و شیرین و لیلی و مجنون نظامی»، نشریۀ بهارستان سخن، ش 43، صص171-190.
8. زارع جیرهنده، سارا (1388) «عشق در خمسۀ نظامی»، مجلۀ رشد و آموزش زبان و ادب فارسی، ش89، صص36-39.
9. زرینکوب، عبدالحسین (1383)، پیر گنجه در جستجوی ناکجاآباد، تهران: سخن.
10. سجادی، سیدجعفر (1339)، فرهنگ مصطلحات عرفا و متصوفه، تهران: مصطفوی.
11. ستاری، جلال (1375)، عشق صوفیانه، تهران: مرکز.
12. سرّامی و خراسانی(1394)، «بررسی گونه‌های عشق حقیقی و تجلّی آن در آثار حکیم نظامی گنجوی»، فصلنامه مطالعات زبان و ادبیات غنایی، سال پنجم، ش 15، صص21-32.
13. سعیدی، گل بابا (1383)، فرهنگ اصطلاحات عرفانی ابن عربی، تهران: شفیعی.
14. شعبانزاده، مریم (1389)، «شور شیرین (جستاری در تلقّی عرفانی نظامی از عشق)»، پژوهش‌نامه ادب غنایی، ش14، صص72-94.
15. شیمل، آن ماری (1382)، شکوه شمس (سیری در آثار و احکام مولانا)، تهران: علمی و فرهنگی، چاپ چهارم.
16. صابری، علی محمد (1389)حدیث عشق از دیدگاه چهار متفکر، تهران: علم.
17. صفا، ذبیحالله (1385)، تاریخ ادبیات ایران، جلد اول، تهران: فردوس، چاپ نهم.
18. ضیاءالدینی دشتخاکی، علی، محمدصادق بصیری (1395)، «تحلیل تطبیقی داستان ضیافت افلاطون و کنیزک و پادشاه مولانا» نشریۀ ادبیات عرفانی، ش. 14، صص 51-72
19. فروم، اریک (1393)، هنر عشق ورزیدن، ترجمۀ ابوذر کرمی، تهران: نسل نو اندیش.
20. موتمن، زین العابدین (1364)، شعر و ادب فارسی، تهران: زرّین، چاپ دوم.
21. مولوی، جلالالدین (1392)، مثنوی معنوی، شرح جامع کریم زمانی، تهران: اطلاعات، چاپ چهل و دوم.
22. نظامی، الیاس‌بن‌یوسف (1392)، خسرو وشیرین، به کوشش سعید حمیدیان، تهران: قطره، چاپ چهاردهم.
23. --------------- (1392)، لیلی و مجنون، به کوشش سعید حمیدیان، تهران: قطره، چاپ چهاردهم.
24. --------------- (1387)، هفت پیکر، به کوشش سعید حمیدیان، تهران: قطره، چاپ هفتم،
25. وحید دستگردی، حسن (1384)، کلیات نظامی گنجوی، تهران: نگاه.
26. همایی، جلالالدین(1393)، مولوی چه می‌گوید؟، جلد اول، تهران: زوّار.
_||_