Investigating the types of allegory in Masnavi of Kholasat-ol-Haghaiegh tract of Najib-ol-DinReza Tabrizi

Subject Areas : Research Allegory in Persian Language and Literature

Ezzat  Norouzi Sedeh ¹ (PhD Student in Persian language and literature. Islamic Azad University Najaf Abad, NajafAbad. Iran)
Ata Mohammad  Radmanesh ² (Professor of Persian Language and Literature, Najafabad Branch, Islamic Azad University, Najafabad, Iran)
Mehrdad  Chatraei ³ (Assistant Professor of Persian Language and Literature, Islamic Azad University – Najaf Abad Branch, Iran)

Received: 2020-12-08 Accepted : 2020-12-08 Published : 2020-12-21

Keywords:

Abstract :

TMystic poets recognize poetry as a means of expressing doctrinal and moral principles tolovers of the path of truth. Therefore, in order to understand the ambiguous terms ofphilosophy, logic and mysticism, they inevitably used literary industries such as simile,allusion, metaphor and allegory.Kholasat-ol-Haghaiegh Masnavi, of Najib-ol-Din Reza Tabrizi, It is one of the mystical andeducational works of the Safavid period that the poet has used high frequency allegory tofacilitate the understanding and teaching of religious, moral and mystical principles. Najib-ol-Din Reza is one of the poets of the 11th century, he believes in theDhahabiyadynasty and is a follower of Maulana Jalaluddin Balkhi.Since allegory is a literary element in the Indian style, the authors of this article try to use themethod of analyzing information and library resources to provide a variety of allegories suchas examples, Ersal-ol-masal, allegorical anecdotes and Qur'anic allegories, as well as, and Examine the cryptic anecdotes in this mystical-educational work.Studies show that this system is an allegorical work with mystical themes, which is the mostfrequent type of allegory in this work of allegorical anecdotes and proverbs, which have been used with the aim of educating man and guiding him to perfection.

References:

1. قرآن کریم.

2. آقابزرگ تهرانی (1408 ق)، الذریعه، قم: انتشارات اسماعیلیه.

3. تجلیل، جلیل (1362)، معانی و بیان، تهران: نشردانشگاهی، چ پنجم.

4. چوگانیان، داوود، (1387)،"سبع المثانی تمام ناتمام مثنوی"، فصل نامه تخصصی ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، ص (7:30).

5. خاوری، اسدالله، (1387)، ذهبیه، ج 2، تهران: نشردانشگاه تهران، چ دوم.

6. دهخدا، علی اکبر، (1339)، لغت نامه، ج 16، زیر نظر محمدمعین، تهران: نشردانشگاه تهران.

7. دیهیم، محمد، (1367)، تذکره شعرای آذربایجان، ج 2، تبریز: نشرآذرآبادگان، چ اول.

8. ذوالقدری، میمنت، (1373)، واژه نامه هنرشاعری، تهران: نشرکتاب مهناز، چ اول.

9. شفیعی کدکنی، محمدرضا، (1361)، صورخیال درشعرفارسی، تهران: انتشارات نیل، چ اول.

10. شمیسا، سیروس، (1386)، بیان ومعانی، تهران: نشرمیترا، چ دوم.

11. غلام کلیسانی، الهام ورادمنش، عطامحمد، (1394)،"شناخت نامة نجیب اصفهانی ونسخة خطی دیوان او" بهارستان سخن، ش:30، سخن، ش:30، ص (139:154).

12. منزوی، احمد، (1353)، فهرست نسخ خطی فارسی، تهران: نشردانشگاه تهران.

13. نجیب اصفهانی، محمدرضا، (1328)، خلاصه الحقایق، توسط میرزا احمد اردبیلی، شیراز: چاپ سنگی.

14. هدایت، رضاقلی، (1316)، ریاض العارفین، تهران: کتابخانة مهدیه طهران.