Study of the allegory and its variants in the mystical system of Sierra El-E'lamad Sana'i
Subject Areas :
Research Allegory in Persian Language and Literature
Ramin Sadeghinejad
1
,
maryam mohammadzadeh
2
1 - . Department of persian language and literature, Ahar branch, Islamic Azad University، Ahar, Iran
2 - Faculty Member of Persian Language and Literature, Ahar Branch, Islamic Azad University, Iran
Received: 2018-12-28
Accepted : 2018-12-28
Published : 2018-12-22
Keywords:
Abstract :
Allegory is one of the most important elements in storytelling and the best way to express mystical and philosophical issues and is one of the effective ways in understanding the audience. The study of the Masnavi of the Qur'a al-'Abad al-Mā'ād of Sana'ī Ghaznavi shows that the senate of the element of the allegory has gained a lot of value. The main question of this article is that the Senate has benefited more from what kind of allegory is used to express its educational issues and intentions? This article deals with the descriptive-analytic method to study its allegory and its variants in this work. Senate in this poem, by introducing an archetype of allegory into the field of the expression of mystical and philosophical issues, while also facilitating the understanding of philosophical and mystical problems and making the audience into thinking in creation and creation, has created a novel and far from vulgarity. Findings of the research show that literary allegories on the works of the Qur'an and especially the Israelis are the most used form of parable in this mystical-philosophical work.
References:
قرآن مجید.
اسعد گرگانی. فخرالدین (1367)، ویس و رامین. به اهتمام محمدجعفر محجوب، تهران: اندیشه.
اکبری بیرق. حسین. الیاس بابائی (1388)، صراطهای مستقیم (مطالعة تطبیقی دو اثر عرفانی: سیرالعباد الی المعاد سنایی و کمدی الهی دانته)، ادبیات تطبیقی، سال سوم، شمارة 10، صص 100- 71.
المیدانی، ابوالفضل احمدبن محمدبن نیشابوری(2003)، مجمع الامثال، تحقیق و شرح و فهرست قصی الحسین، بیروت: دار مکتبةالهلال.
بازگیر. مهناز. امیرحسین مأحوزی. علی محمّد سجادی (1396)، تجلّی رمز و اسطورة آب در دیوان، حدیقه و سیرالعباد سنایی، بهارستان سخن، سال چهاردهم، شمارة 36، صص 134- 115.
بهنامفر. محمّد. کلثوم قربانی جویباری(1392)، نقد جایگاه عرفانی سیرالعباد بر اساس ساحتهای شخصیتی سنایی، ادبیات عرفانی، سال هفتم، شمارة 12، صص 123- 103.
پیامنی. بهناز. فاطمه فرهودیپور (1393)، بررسی تطبیقی ساختار روایی مصیبتنامة عطار و سیرالعباد سنایی به مثابة تمثیل رؤیا، مطالعات عرفانی، شمارة 19، صص 84-55.
تجلیل. جلیل (1376)، معانی و بیان، تهران: نشر دانشگاهی.
جرجانی. عبدالقادر (1366)، اسرارالبلاغه، ترجمة جلیل تجلیل، تهران: دانشگاه.
جوکار. نجف. الهام خلیلی جهرمی. شیرین رزمجوی بختیاری (1394)، بررسی تطبیقی سیرالعباد سنایی و مصیبتنامه، شعرپژوهی، سال هفتم، صص 98-75.
خائفی. عباس. فخری رسولی گروی. لیلا حرّ (1394)، مقایسة ارداویرافنامه با سیرالعباد، مطالعات ایرانی، سال چهاردهم، شمارة 28، صص 88-71.
ذوالقدری. میمنت (1373)، واژهنامة هنر شاعری، تهران: مهناز.
دهخدا، علی اکبر (1357)، امثال و حکم، 3 جلد، تهران: امیرکبیر.
........................... (1373)، لغتنامه، تهران: دانشگاه.
........................... (1384)، چرند و پرند، تهران: فرهنگ جامع.
زرینکوب. عبدالحسین (1378)، بحر در کوزه، تهران: علمی و فرهنگی.
سلطانی. منظر. کلثوم قربانی جویباری (1392)، تحلیل مقایسهای ارداویرافنامه، سیرالعباد، کمدی الهی، پژوهش زبان و ادبیات فارسی، صص 66- 39.
سنائی غزنوی، مجدود بن آدم (1360)، مثنویهای حکیم سنائی، با تصحیح و مقدمّۀ محمد تقی مدرّس رضوی، تهران: بابک. چ دوم
............................................. (1368)، حدیقةالحقیقة و شریعةالطریقة، به تصحیح محمد تقی مدرّس رضوی، تهران: دانشگاه.
......................................... (1385)، دیوان حکیم ابوالمجدود بن آدم سنائی غزنوی، با مقدمّه و فهرست و حواشی، به سعی و اهتمام محمدتقی مدرّس رضوی، چاپ ششم، تهران: سنائی.
شفیعیکدکنی. محمّدرضا (1370)، صورخیال در شعر فارسی، تهران: آگاه.
شمس قیس رازی (1327)، المعجم فی معاییر اشعارالعجم، تصحیح عبدالوهاب قزوینی، بیروت: بینا.
شمیسا، سیروس (1370)، بیان، تهران: فردوس
...................... (1374)، فرهنگ اشارات در ادبیّات فارسی، ج 1، تهران: میترا.
ضیاءالدینی. علی. مهین دخت فرخنیا (1392)، بررسی تطبیقی سیرالعباد سنایی و رسالة الغفران ابوالعلای معری از دیدگاه فرجامشناسی، جستارهای ادبی، شمارة 183، صص 60-31.
طبرسی، شیخ ابوعلی، فضل بن حسن بن فضل (1350)، ترجمۀ تفسیر مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ترجمۀ احمد بهشتی فسائی، ج 5، تهران: فراهانی.
طبری، محمد بن جریر (1362)، ترجمۀ تاریخ طبری، ج 2، ترجمۀ ابوالقاسم پاینده، تهران: اساطیر.
طوسی، محمد بن احمد (1393)، عجائب المخلوقات، به اهتمام منوچهر ستوده، تهران: علمی و فرهنگی.
عطاملک جوینی، علاءالدین (1386)، تاریخ جهانگشای جوینی، به اهتمام شاهرخ موسویان، بر اساس تصحیح علامه محمد قزوینی، تهران: دستان. چ دوم
علوی مقدم. محمّد. رضا اشرفزاده (1376)، معانی و بیان، تهران: سمت.
غیوری. معصومه (1387)، تحلیلی بر سیرالعباد الی المعاد، پژوهش زبان و ادبیات فارسی، شمارة 11، صص 29-1.
فروزانفر، بدیع الزمان (1370)، احادیث مثنوی، تهران: امیرکبیر. چ پنجم
فتوحی. محمود (1383)، تمثیل، ماهیت، اقسام آن و کارکرد، مجلة ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تربیت معلم، سال 13، شمارة 47، صص 176- 139.
قائمی. فرزاد (1388)، تحلیل سیرالعباد الی المعاد سنایی بر اساس روش نقد اسطورهای کهن الگویی، دو فصلنامة ادبیات عرفانی دانشگاه الزهرا، سال اول، شمارة 1، صص 148- 121.
قزوینی، زکریا بن محمد (1361)، عجائب المخلوقات و غرائب الموجودات، تصحیح و مقابلۀ نصرالله سبّوحی، تهران: کتابخانۀ مرکزی.
کزازی. میرجلالالدین (1375)، بیان، تهران: ماد.
کسرائیفر. مرضیه. حسن ابراهیمی (1388)، بررسی نمادگرایی در سیرالعباد و ارداویرافنامه، مجلة ادیان و عرفان، ش 1، صص 161-141.
محسنی. مرتضی. علیرضا پورشبانان (1388)، وجوه اقتباس سینمائی از سیرالعباد سنایی، ادبپژوهی، شمارة نهم، صص 149-129.
مشرف. مریم (1386)، سیرالعباد سنایی و کمدی الهی دانته، علوم ادبی، سال اول، شمارة 3، صص 56-23.
مولوی، جلال الدین محمد (1375)، مثنوی معنوی، به تصحیح رینولد نیکلسون، تهران: توس.
نظامی عروضی سمرقندی (1389)، چهار مقاله نظامی عروضی سمرقندی، به تصحیح علامّه محمد قزوینی، به تصحیح مجدّد و شرح لغات و عبارات و... محمد مُعین، تهران: جامی.
https:/ www /fa.wikipedia.org
_||_
