Studying allegory and symbol in poems of Simin Behbahani

Subject Areas : Research Allegory in Persian Language and Literature

Masoud  Pakdel ¹ (Professor of Persian language and literature, Islamic Azad University of Bushehr Branch-Iran)
Azadeh  Sotoodeh ² (Ph. D student in Persian language and literature department, Ramhormoz branch, Islamic Azad University, Ramhormoz, Iran)

Received: 2017-06-07 Accepted : 2017-10-27 Published : 2018-01-21

Keywords:

Abstract :

Allegory refers to a rational simile –compound- and lexically synonyms to allegory simile and proverbs that it is considered in rhetoric as allegory simile, allegory and proverb. In other words, some state that the base of Indian style is on the allegory, and symbol is a term associated to allegory. The scholars have studied imaginations in two forms, in fact they have considered it incompletely and didn't attempt to separate it from other elements or they only have studied details of imagination elements scientifically-unlike poem-. The aim of present study is to state allegory and symbol elements and consider them in poems of Simin Behbahani. It seems that poet used natural elements and her lifestyle emotions and body organs in allegories.   

References:

1. احمدی، بابک، (1370)، ساختار و تأویل متن.


2. افراسیاب‌پور، علی اکبر، (1391)، تمثیل حیوانات در مثنوی هفت اورنگ، فصل نامۀ علمی پژوهشی زبان و ادب فارسی «ادب و عرفان»، شمارۀ ص (103-118).


3. بهبهانی، مرضیه، (1387)، تمثیل، آیینه‌ی اجتماع (سیری در تمثیل‌های عرفانی در آثار عطار و مولانا)، فصلنامه‌ی ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی، شماره سیزدهم، سال چهارم، شمارۀ ص (43-75).


4. بهبهانی، سیمین، (1377)، مجموعه اشعار جای پا تا آزادی، تهران: انتشارات نیلوفر، ص625.


5. پورنامداریان، تقی، (1393)، رمز و داستانهای رمزی در ادب فارسی: تحلیلی از داستان های عرفانی - فلسفی ابن سینا و سهروردی: انتشارات، علمی و فرهنگی 624 ص.


6. پورنامداریان، تقی، (1375)، رمز و داستان‌های رمزی، تهران: انتشارات، علمی و فرهنگی، چ چهارم.


7. حاجی علیلو، حسین، (1392)، اسلوب و مقاصد بکارگیری تمثیل در دیوان حسان العجم، بهارستان سخن (فصلنامه‌ی علمی-پژوهشی ادبیات فارسی)، شماره 23، سال نهم.


8. ستاری، جلال، (1392)، مدخلی بر رمزشناسی عرفانی، تهران: انتشارات مرکز.


9. شمس الدین محمد بن قیس رازی، (1324 ش)، المعجم فی معائیر اشعار العجم، مصحح: محمد بن عبدالوهاب قزوینی.


10. فروم، اریک، (1349)، زبان از یاد رفته، ترجمۀ ابراهیم امانت، تهران: انتشارات مروارید.


11. کارل گوستاو یونگ، ماری لویزفون فرانتس، (1395) انسان و سمبولهایش، تهران: انتشارات جامی، 498 ص.


12. گلچین، میترا، تمثیل و ساختارهای مختلف آن در مثنوی مولانا، فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب) علمی –پژوهشی ، سال ششم، شماره سوم، پاییز 1392، شماره‌ی پیاپی 21. ص 385-369.


13. نظری، ماه، (1393) نقش تمثیل در داستان‌های مثنوی معنوی، فنون ادبی (علمی-پژوهشی) دانشگاه اصفهان، ، شماره 2 (پیاپی 11)، سال ششم، شمارۀ ص ( 146-133).


14. همایی، جلال الدین، (1359)، فنون بلاغت و صناعات ادبی، تهران: انتشارات نشر هما، ویرایش اوّل از چاپ سی‌ویکم.