Linguistic and Literary Study of Darius' Inscription in Naqsh-e-Rustam

Subject Areas : Research Allegory in Persian Language and Literature

faraj Hajiani ¹

1 - Shiraz University

Received: 2010-11-26 Accepted : 2011-03-01 Published : 2011-05-22

Keywords:

Abstract :

Old Persian is the name applied to a language variety used in the cuneiform inscription of the Achaemenian kings (6th to 4th century BC). This language actually represents a language variety spoken in Persia. that can be localized as the language of southwestern Persia. Old Persian has some characteristic features of a stylistic and literary language. In the inscription called the Inscription of Tomb which is written beside the entrance door of the tomb of Darius and also known as DNb inscription, Darius tries to introduce himself in terms of utopian king. The DNb has talken the form of royal custom. Darius likes to reflect himself in that way and by means of this sends a message to the people throughout the world. If one compares other writings of Darius with the tomb inscription, which is considered as Darius' last words, he/she may imagine that this inscription may be a kind of will (testament). The last part of Darius' inscription includes ten lines denoting a sort of advise to a young who will probably join the immortal soldiers and future commanders. In addition, Darius emphasized largely on other features like ethical issues and subjects in this inscription.

References:

الف) فارسی:

- ابوالقاسمی، محسن (1373)، تاریخ زبان فارسی، تهران: سمت.

- اشمیت، رودیگر (1382)، «فارسی باستان» در راهنمای زبان­های ایرانی، ترجمه­ی فارسی زیر نظر حسن رضایی­ باغ­بیدی، ج ا ، تهران: ققنوس.

- تفضل، احمد (1376). تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام، تهران: سخن.

- راشد محصّل، محمدتقی (1380). کتیبه­های ایران باستان. تهران: دفتر پژوهش­های فرهنگی.

- رضایی باغ­بیدی، حسن (2009). تاریخ زبان­های ایرانی. ژاپن: مرکز پژوهش­ زبان­های دنیا، دانشگاه اوساکا.

- شارپ، رلف نارمن (1364). فرمان­های شاهنشاهان هخامنشی. شیراز: دانشگاه شیراز.

- قریب، بدرالزمان (1347). کتیبه­ی تازه یافته­ی خط میخی منسوب به خشایارشاه. مجله­ی دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، شماره 1و2 سال 96، بهمن­ماه 1347، ص1-28.

-  قریب‌، بدرالزمان (1387). وصیت­نامه­ی داریوش در سنگ­نوشته­ی نقش رستم. مجله­ی فارسی شناخت بنیاد فارسی­شناسی، دوره جدید، شماره­ی 1، بهار 1387 ص 107-114.

- مولایی، چنگیز (1384). راهنمای زبان فارسی باستان، تهران، مهر نامگ.

 

ب) آلمانی، انگلیسی و فرانسوی:

- Bailey, H.W. (1979). Dictionary of khotan saka, Cambridge.

- Bartholomae, ch (1961) Altiranisches wörterbuch, Berlin.

- Brandstein, W. und M. Mayrhofer. (1964) Handbuch des Altpersischen, Wiesbaden.

- Hoffmann, K. (1976). Aufsätze zur Indo-iranistik, Bd. 2, Wiesbaden.

- Kent, R.G. (1953) old Persian, Grammar, Texts, Lexicon, New Haeven.

- Locoq, P. (1997) Les inscriptions de La Perse achéménide, Gallimard.

- Mackenzie, D. N. (1990) A Concise Pahhavi Dictionary, London.

- Mayrhofer, M. (1986-2001). Etymologisches wörterbuch des Altindoarischen, I-III, Heidelberg.

- Schmitt. R. (1991). The Bisitun Inscriptions of Darius the Great, old Persian Text, London.

- Schmitt. R. (2000). The old Persian Inscriptions of Naqsh-i Rustam and Persepolis, London.

- Schmitt. R. (2009). Die altPersischen Inschriften der Achaimeniden, Wiesbaden.

- Sims-Williams, N. (1981). The final paragraph of The Tomb-Inscription of Darius I (DNb, 50-60): The old Persian Text in The light of an Aramaic versian, BSOAS, XLIV, 1, 1981 , pp.1-7.