Improving the value co-creation model in virtual learning environments with emphasis on ethical behavior and cooperative behavior
Subject Areas : EducationSeyed Nuredin Mahmoudi 1 * , donya gandomkar 2
1 - Assistant Professor of Philosophy of Education, Faculty of Ethics and Education, Institute of Humanities and Cultural Studies, Tehran, Iran
2 - PhD in Curriculum Planning and university teacher & Education employee
Keywords: Using artificial intelligence, Dynamic capabilities, Co-creation of value in virtual, learning environments, Ethical behavior,
Abstract :
Introduction: In virtual learning environments, value creation is the basis of interaction. The aim of the current research is to improve the model of value co-creation in virtual learning environments with an emphasis on ethical behavior and cooperative behavior.
research methodology: The method of conducting the research was a correlational research design of the structural equation type using the partial least squares method. that the relationships between the variables were investigated in the form of a causal model. The statistical population of the research includes primary school teachers in the 1st, 2nd and 6th districts of Tehran who have used the Shad system for teaching. The survey was conducted in person and through an electronic questionnaire. The respondents were selected using simple random sampling method. Based on Cochran's formula, 200 people were selected as the statistical sample of the research using simple random sampling.
Findings: The findings showed that the relationship between the use of artificial intelligence (β=0.23), dynamic capabilities (β=0.47), ethical behavior (β = 0.37) and cooperative behavior (β = 0.42) with co-creation of value in virtual learning environments is positive and significant at the level (P < 0.01). Also, the moderator role of moral behavior in relation to the use of artificial intelligence and dynamic capabilities of value co-creation in virtual learning environments is significant at the level of (0.01). Also, the moderating role of cooperative behavior in relation to the use of artificial intelligence and dynamic capabilities of value co-creation in virtual learning environments is significant at the level of (0.01). The results showed that the proposed model has a relatively good fit with the data of this research and can explain 64% of value co-creation in virtual learning environments.
Conclusion: This study shows that the use of dynamic capabilities and the use of artificial intelligence in virtual learning environments can help teachers in active learning.
Title
ISSN (Print): 2008-6369- ISSN (Online): 2423-723X
Improving the value co-creation model in virtual learning environments with emphasis on ethical behavior and cooperative behavior
Received: Accepted: PP:
DOI:
Keywords: Using artificial intelligence, Dynamic capabilities, Co-creation of value in virtual, learning environments, Ethical behavior, Collaborative behavior. |
Corresponding author: Address: Tell: Email:
|
Abstract Introduction: In virtual learning environments, value creation is the basis of interaction. The aim of the current research is to improve the model of value co-creation in virtual learning environments with an emphasis on ethical behavior and cooperative behavior. research methodology: The method of conducting the research was a correlational research design of the structural equation type using the partial least squares method. that the relationships between the variables were investigated in the form of a causal model. The statistical population of the research includes primary school teachers in the 1st, 2nd and 6th districts of Tehran who have used the Shad system for teaching. The survey was conducted in person and through an electronic questionnaire. The respondents were selected using simple random sampling method. Based on Cochran's formula, 200 people were selected as the statistical sample of the research using simple random sampling. Findings: The findings showed that the relationship between the use of artificial intelligence (β=0.23), dynamic capabilities (β=0.47), ethical behavior (β = 0.37) and cooperative behavior (β = 0.42) with co-creation of value in virtual learning environments is positive and significant at the level (P < 0.01). Also, the moderator role of moral behavior in relation to the use of artificial intelligence and dynamic capabilities of value co-creation in virtual learning environments is significant at the level of (0.01). Also, the moderating role of cooperative behavior in relation to the use of artificial intelligence and dynamic capabilities of value co-creation in virtual learning environments is significant at the level of (0.01). The results showed that the proposed model has a relatively good fit with the data of this research and can explain 64% of value co-creation in virtual learning environments. Conclusion: This study shows that the use of dynamic capabilities and the use of artificial intelligence in virtual learning environments can help teachers in active learning.
|
Citation:
|
Extended Abstract
Introduction:
The key to learning is interaction between students and teachers with each other, students with each other and participation in learning. Most researchers and educational experts have emphasized the value of interaction. Among others, Chickering and Gamson have stated the interaction of learners with each other, the teacher with the learner and the learner with the educational content as important indicators of quality in universities. Communication based on information and communication technology, especially asynchronous communication, encourages cognitive or social interaction between the teacher and the learner, encourages self-directed, individual and independent learning and develops the knowledge of the participants. Considering the importance of value co-creation in virtual learning environments, this research helps to understand the theoretical perspectives and requirements for designing the process of value co-creation in virtual learning environments, from this point of view, a clear and clear consensus about the literature There are related; Then, on the same basis, a conceptual model is extracted from the subject literature, and in this model, co-creation of value in virtual learning environments will be considered as a whole. The implications of the current research is that it is useful and effective in understanding the value co-creation process in virtual learning environments. The present study has an effective role in expanding the concept of value co-creation in virtual learning environments and completing the models and discussions raised in relation to this issue. The main issue of this article is that artificial intelligence and dynamic capabilities are effective in co-creating value in virtual learning environments with the role of moderating ethical behavior and cooperative behavior?
Context:
According to the theoretical and research literature, the conceptual model of the research has been drawn. As you can see. In this knowledge model, using artificial intelligence and dynamic capabilities as an independent variable; Ethical behavior and cooperative behavior are considered as moderator variables and value co-creation in virtual learning environments as dependent variables.
Goal:
The aim of the current research is to improve the model of value co-creation in virtual learning environments with an emphasis on ethical behavior and cooperative behavior.
Method:
The correlation implementation method was of the structural equation type using the partial least squares method; that the relationships between the variables are examined in the form of a causal pattern. Standard questionnaires were used to collect data. The statistical population of the research includes primary school teachers in the 1st, 2nd and 6th districts of Tehran who have used the Shad system for teaching. The survey was conducted in person and through an electronic questionnaire.
To measure the acceptance of using artificial intelligence from Davis questionnaire (1986) and to measure dynamic capabilities from Ferreira et al. questionnaire (2020), to measure cooperative behavior and value co-creation in virtual learning environments from Rodríguez-López questionnaire (2021) and Deshpande and Joseph's questionnaire in 2009 was used to measure ethical behavior. The research questionnaires include 30 items that measure 5 items of knowledge of using artificial intelligence, 5 items of using artificial intelligence, 5 items of dynamic capabilities, 5 items of value co-creation in virtual learning environments, 5 items of ethical behavior and 5 items of cooperative behavior. . Questionnaire questions are graded on a five-point Likert scale (strongly disagree (1) to strongly agree (5)).
Findings:
The findings showed that the relationship between the use of artificial intelligence (β=0.23), dynamic capabilities (β=0.47), ethical behavior (β = 0.37) and cooperative behavior (β = 0.42) with co-creation of value in virtual learning environments is positive and significant at the level (P < 0.01). Also, the moderator role of moral behavior in relation to the use of artificial intelligence and dynamic capabilities of value co-creation in virtual learning environments is significant at the level of (0.01). Also, the moderating role of cooperative behavior in relation to the use of artificial intelligence and dynamic capabilities of value co-creation in virtual learning environments is significant at the level of (0.01).
Results:
The results show that the use of artificial intelligence brings depth in learning, which co-creation of value in virtual learning environments depends on. In addition, the results prove that dynamic capabilities also contribute to the success of e-services. From the above discussion, it can be concluded that according to the results, ethical behavior and collaborative behavior can be a significant moderator between artificial intelligence and dynamic capabilities with value co-creation in virtual learning environments because it makes their mutual relationship stronger. Therefore, it is suggested to the managers and teachers of educational centers to use the combination of artificial intelligence and dynamic capabilities in virtual environments for the success and academic progress of students.
|
|
شاپا چاپی: 2008-6369- شاپا الکترونیکی: x2423-723
مقاله پژوهشی
بهبود الگوی همآفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی با تأکید بر رفتار اخلاقی و رفتار مشارکتی
تاریخ دریافت: تاریخ پذیرش: شماره صفحات:
DOI: واژههای کلیدی: بکارگیری هوش مصنوعی، قابلیتهای پویا، هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی، رفتار اخلاقی، رفتار مشارکتی.
|
چکیده مقدمه و هدف: در محیطهای یادگیری مجازی، خلق ارزش اساس تعامل است. هدف پژوهش حاضر بهبود الگوی هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی با تاکید بر رفتار اخلاقی و رفتار مشارکتی است. روش شناسی پژوهش: روش اجرای پژوهش طرح پژوهشی همبستگی از نوع معادلات ساختاری به روش کمترین مجذورات جزئی بود؛ که روابط بین متغیرها در قالب الگوی علّی مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری تحقیق شامل معلمان دوره ابتدایی منطقه 1، 2 و 6 تهران که از سامانه شاد جهت تدریس استفاده کرده اند، می شود. نظرسنجی از طریق حضوری و از طریق پرسشنامه الکترونیکی انجام شد. پاسخ دهندگان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. براساس فرمول کوکران 200 نفر به عنوان نمونه آماری تحقیق با استفاده نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که رابطه بکارگیری هوش مصنوعی ( 21/0 =β)، قابلیتهای پویا (47/0 =β)، رفتار اخلاقی (37/0 =β) و رفتار مشارکتی ( 42/0 =β) با هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی در سطح (01/0>P) مثبت و معنادار است. همچنین نقش تعدیلگر رفتار اخلاقی در ارتباط بکارگیری هوش مصنوعی و قابلیتهای پویا بر هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی در سطح (01/0) معنی دار است. همچنین نقش تعدیلگر رفتار مشارکتی در ارتباط بکارگیری هوش مصنوعی و قابلیتهای پویا بر هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی در سطح (01/0) معنی دار است. نتایج نشان داد که الگوی پیشنهادی با دادههای این پژوهش برازش نسبتاً خوبی دارد و میتواند 64 درصد هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی را تبیین کند. بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان میدهد استفاده از قابلیتهای پویا و بکارگیری هوش مصنوعی در محیطهای یادگیری مجازی می تواند به معلمان در یادگیری فعال یاری رساند.
|
استناد:
مقدمه
اخیراً از زمان شیوع بیماری همه گیر کووید 19 در جهان، فناوری آموزش الکترونیکی تقاضای زیادی داشته است و به رسمیت شناخته شده است که یادگیری مجازی نقش تعیینکنندهای در حمایت و تعامل آموزش و یادگیری در میان کاربران آن ایفا میکند. دانشآموزان و معلمان در ابتدا یادگیری حضوری را به عنوان روش نهایی آموزش و یادگیری درک میکردند، اما از آنجایی که دستور محدودیت اعمال میشود، باید جایگزینهایی را بیابند. هدف سیستمهای آموزش الکترونیکی بهبود سیستم آموزشی، تقویت یادگیری دانشآموزان و معلمان، تقویت سیستم آموزشی و بهبود عملکرد دانشآموزان است. معلمان و دانشآموزان، به عنوان کاربران اصلی سیستم آموزشی، باید برای بقای خود در محیط فناوری در حال تغییر، سازگار شوند. آنها باید برای سازگاری، پاسخگویی، و در کار با هم چابک باشند و یادگیری عملی برای خود بیابند. نهادها با همکاری برای توسعه اطلاعات، کاربران برای تبدیل اطلاعات به دانش و در نهایت به دست آوردن ارزشها تبلیغ میکنند (Thangaiah et al, 2021).
از دیدگاه یادگیری مشارکتی، یادگیری را میتوان به عنوان یک رفتار همآفرینی ارزشی دو طرف: مربیان و دانشآموزان در نظر گرفت که بهویژه در زمینه یادگیری آنلاین صادق بود. هم مربیان و هم فراگیران با چالش جدیدی روبرو بودند. مربیان باید تلاش کنند و مواد آموزشی سنتی را دیجیتالی کنند. فراگیران باید با تکیه بر میل و استقلال قوی، مایل به مشارکت در فرآیند یادگیری باشند (Cavallone et al, 2021, Awidi et al, 2019 ). مسأله اصلی در آموزش امروز دسترسی به اطلاعات بیشتر نیست در حقیقت یکی از چالشهای دانشآموزان، معنی بخشیدن به حجم محتوایی است که با آن روبه رو میشوند و جذب هدفمند تمام اطلاعات است. به خاطر انفجار اطلاعات و پیشرفتهای همراه با آن در ارتباطات به رویکردهای جدید نیاز است. ایجاد همآفرینی ارزش کلیدی برای ایجاد ارزش با ادغام ارزشهای فرد با دیگران و ایجاد ارزش جدید است. با هم آفرینی ارزش، همه کاربران بخشی از ارزش آفرینان هنگام استفاده از سیستم هستند. به مفهوم همآفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی کمتر توجه شده است. برای تبدیل مدلهای سنتی معلم و دانشآموز، که در آن معلمان منابع یادگیری را تعیین میکنند، میتوانند در فرآیندهای آموزشی هم آفرینی ارزش به یک ساختار انعطافپذیر و یک محیط یادگیری فعال شرکت کنند (Zhang et al, 2019).
یکی از عواملی که در هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی نقش دارد، هوش مصنوعی و قابلیتهای پویا1 است. مفهوم قابلیتهای پویا به عنوان منبع مزیت رقابتی، موجی از پژوهشها را به همراه داشته است. دیدگاه قابلیتهای پویا به دنبال تشریح موفقیت مراکز آموزشی در دستیابی به اثربخشی و کارآیی در محیط متغیر میباشد. زولو و وینتر2 ( 2002 ) قابلیتهای پویا را به صورت یک الگوی اکتسابی و ثابت از فعالیت جمعی تعریف میکنند که مراکز آموزشی از طریق آن به طور نظاممند به ایجاد و تعدیل فعالیتهای عملیاتی روزمره میپردازد تا به اثربخشی بالاتری دست یابد. به عبارت دیگر، قابلیتهای پویا تکاملی هستند و از طریق یادگیری توسعه مییابند. هلفات3 و همکارانش (2007) در تعریفی مفهومی، قابلیت پویا را ظرفیت یک سازمان برای خلق، گسترش و اصلاح هدفمند بنیان منابعاش تعریف کردهاند (Canhoto et al, 2021). سازمانهای امروزی در جهت جهانی شدن رقابت میکنند که این رقابت به سطوح بیسابقهای منجر شده است. بازارهای رقابت جهانی و سازمانها به یافتن راه حلهای کاری بهتر با ساختارهای انعطافپذیر و قابل اطمینانی نیاز دارند. بسیاری از زیر ساختارهای سازمانی و تشکیلاتی توسط سیستمهای اطلاعاتی توانمندتر شدهاند (De Bruyn et al, 2020). با اداره مؤثرتر این فرایندها مزایای رقابتی میتوانند از طریق کاهش هزینه، افزایش تولید و بهبود سرویس دهی یادگیرندگان حاصل شوند. هوش مصنوعی به تکنیکهای بر پایه کامپیوتر که در زمینه شناسایی استخراج و تجزیه و تحلیل دادههای تجاری میپردازد و با هدف حمایت از از آموزش الکترونیکی به یادگیری فعال کمک مینماید (Capatina et al, 2020, Leilei & Ke, 2019 ).
شبکههای عصبی از عناصر عملیاتی سادهای ساخته میشوند که به صورت موازی در کنار هم عمل میکنند و عملکردشان از طریق نحوه اتصال بین اجزا تعیین میشود. بنابراین ما میتوانیم یک ساختار مصنوعی به تبعیت از شبکههای طبیعی بسازیم و با تنظیم مقادیر هر اتصال، تحت عنوان وزن اتصال، نحوه ارتباط بین اجزای آن را تعیین نماییم. پس از تنظیم یا همان آموزش شبکه عصبی، اعمال یک ورودی خاص به آن منجر به دریافت پاسخ خاصی میشود. شبکه بر مبنای تطابق بین ورودی و هدف سازگار میشود تا اینکه خروجی شبکه و خروجی مورد نظر (هدف) بر هم منطبق گردند (Sharma et al, 2019).
کلید یادگیری، تعامل میان دانشآموزان و میان معلمان با یکدیگر، دانشآموزان با یکدیگر و مشارکت در یادگیری است. اکثر محققان و صاحبنظران آموزشی به ارزش کنش متقابل تأکید کردهاند. از جمله چیکرینگ4 و گامسون5 تعامل یادگیرندگان با یکدیگر، مدرس با یادگیرنده و یادگیرنده با محتوای آموزشی را از شاخصهای مهم کیفیت در دانشگاهها بیان نمودهاند. ارتباط مبتنی بر فناوری اطلاعات و ارتباطات بهخصوص ارتباط ناهمزمان، تعامل شناختی یا اجتماعی را بین یاددهنده و یادگیرنده، یادگیری خود راهبر، فردی و مستقل را تشویق و دانش شرکتکنندگان را توسعه میدهد. با در نظر گرفتن اهمیت هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی این پژوهش در ابتدا، به درک و فهم دیدگاههای نظری و الزامات برای طراحی فرآیند هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی کمک میکند، از این منظر، اجماع روشن و واضحی درباره ادبیات مرتبط وجود دارد؛ سپس بر همین اساس از ادبیات موضوع، الگوی مفهومی استخراج شده و همچنین در این الگو، هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی به عنوان یک کل در نظر گرفته خواهد شد. پیامدهای تحقیق حاضر این است که در درک فرایندی هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی مفید و مؤثر است. مطالعه حاضر در گسترش مفهومی هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی و تکمیل مدلها و بحثهای مطرحشده در رابطه با این موضوع نقش مؤثری را داراست. سؤالات مقاله حاضر به شرح زیر است:
1- بکارگیری هوش مصنوعی با هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی رابطه معنی دار دارد؟
2- قابلیتهای پویا با هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی رابطه معنی دار دارد؟
3- رفتار اخلاقی در ارتباط بین بکارگیری هوش مصنوعی با هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی نقش تعدیلگر دارد؟
4- رفتار مشارکتی در ارتباط بین بکارگیری هوش مصنوعی با هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی نقش تعدیلگر دارد؟
ادبیات تحقیق
یادگیری مجازی قابلیتهای منحصر به فردی در پشتیبانی از ارتباطات ناهمزمان و مشارکتی در یک محیط آموزشی پویا و سازگار دارد. ایجاد یک جامعه یادگیری انتقادی و مشارکتی بخشی جدایی ناپذیر از آموزش عالی است. شایستگی یادگیری مجازی شامل توانایی برقراری ارتباط بین افراد به صورت فردی و گروهی است. فعالیتهای هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی نیز محرک اصلی عمق یادگیری و تقویت کارگروهی در دانشآموزان محسوب میشود (Bovill, 2020). با توجه به بررسی مبانی نظری و مدلهای ارائه شده در زمینه هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی عوامل مؤثر و شاخصهای آن احصاء شدند.
جدول 1: عوامل مؤثر بر هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی
ردیف | مؤلف | شاخص |
| Zamora-Ramos et al (2023) | · آموزش مجازی · مشارکت گروهی · خلق ارزش |
1 | Wang & Sun (2021) | · مشارکت · محیط مجازی · هوش جمعی |
| Bovill (2020) | · یادگیری مجازی · رفتار مشارکتی · رفتار شهروندی |
2 | Wharrad et al (2020) | · هم آفرینی ارزش · پویایی محیط · خودراهبری |
3 | Yu et al (2020) | · سرعت نوآوری · کیفیت فنی · هوش مصنوعی |
4 | Liu et al (2020) | · تازگی تکنولوژی · آشفتگی تکنولوژی · هوش مصنوعی |
5 | Rubera et al (2016) | · رفتار مشارکتی · کیفیت اطلاعات · تازگی |
آموزشهای الکترونیکی عرصه مناسبی برای ظهور و بروز استعدادها، خلاقیت و نوآوریها بوده و موجب افزایش کارایی فرآیندهای آموزش میشوند. از این رو، موج رو به گسترشی از آموزش الکترونیکی در ایران در حال شکلگیری است و مراکز و مؤسسات آموزشی به ویژه دانشگاهها در تلاشاند تا هر چه سریعتر آموزشها را با ساختاری استاندارد و متناسب با توانمندیهای سازمانی ارائه دهند. یادگیری مجازی ترکیبی از محتوا و روشهای آموزشی از طریق کامپیوتر است که بهمنظور تسهیل ایجاد دانش و مهارت کاربرد دارد و به کسب و درک دانش از طریق تکنولوژی تعاملی، آفلاین یا آنلاین کمک میکند. روشهای متعددی برای یادگیری مجازی وجود دارد. از جمله آموزش آنلاین یا آموزش مبتنی بر وب، آموزش به کمک رایانه و کلاسهای درس الکترونیکی (Marquis et al, 2016). شیوه ارتباطی مبتنی بر فاوا در آموزش قابلیت تشویق گفتگوی فعال را دارد. این گفتگو به همکاری دانشآموزان با یکدیگر برای اهداف مشترک و موفقیت فردی و گروهی اشاره میکند. در شیوه همیاری، با تجدید ساختار شناختی، یادگیری به سطح بالاتری برده شده و راههای جدید درک محتوای آموزشی در نتیجه تماس با دیدگاههای متفاوت شکل میگیرد. بنابراین، همکاری با مفاهیم حل مسأله و نظریه شناختی پیوند دارد، هم یاد گیرنده و هم یاددهنده در فرایند یادگیری مشارکت فعال دارند و دانش به دانشجو ارائه نمیشود بلکه از راه گفتگوی فعال بین جستجوگران دانش و کاربرد مفاهیم و تکنیکها ایجاد میشود (Bron et al, 2018). در این زمینه میتوان فرضیه زیر را توسعه داد:
فرضیه اول: بکارگیری هوش مصنوعی با هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی رابطه معنی دار دارد.
قابلیتهای پویا به عنوان یک رویکرد در کیفیت آموزش در نظر گرفته میشود که متضمن استفاده از مجموعهای از قابلیتهای اصلی با هدف اثربخشی آموزش است. این قابلیتها بیش از یک مهارت یا فنآوری مجرد است، بلکه با شبکهای از مهارتهای فردی و واحدهای سازمانی مشخص میشود. قابلیتها ریشه در دانش جمعی سازمان دارند و جلوهای از منابع بنگاه اقتصادی هستند. این نوع قابلیتها بر ارتباط میان یادگیری، رقابتپذیری، ایجاد و پرورش توانمندیهای داخلی مشخص میشوند اما کلید اصلی دستیابی به مزیت رقابت به شمارمیروند (Steedman et al, 2022). بنابراین، بر اساس این ادبیات، فرضیه زیر توسط پژوهش حاضر ایجاد شده است:
فرضیه دوم: قابلیتهای پویا با هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی رابطه معنی دار دارد.
چارچوب محرک، ارگانیسم و پاسخ (S-O-R)6 فرض میکرد که عوامل محیطی مختلف بهعنوان محرکهایی عمل میکنند که به طور مشترک بر حالات درونی افراد تأثیر میگذارند و واکنشهای رفتاری آنها را تحریک میکنند. کل فرآیند شامل فعالیتهای نگرشی و رفتاری متفاوتی بود. این چارچوب فرآیند را به محرک، ارگانیسم و پاسخ تقسیم کرد. در این مطالعه، انگیزه یادگیری خودراهبر یادگیرنده به عنوان محرک، دریافت مزایای درک شده آنها از سیستم آموزش الکترونیکی به عنوان ارگانیسم و رفتار همآفرینی ارزش مطلوب به عنوان پاسخ در نظر گرفته میشود (Bovill, 2020).
یادگیری مشارکتی به عنوان فعالیتهای گروهی کوچک تعریف میشود که دانشآموزان برای خود و همسالان خود تلاش میکنند تا به بالاترین سطوح یادگیری برسند. بنابراین، یادگیری مشارکتی ماهیت هم آفرینی دارد. رفتار همآفرینی ارزش شامل رفتار مشارکت دانشآموز و رفتار شهروندی دانشآموز است. ماهیت درون نقشی رفتار مشارکت دانشآموز یک جزء ضروری برای رسیدن به یک خلق مشترک ارزش موفق است. در مقابل، ماهیت فرا نقشی رفتار شهروندی دانشآموز داوطلبانه است و سهم فوقالعادهای در ایجاد هم آفرینی ارزش دارد (Cavallone et al, 2021).
به گفته یی و گونگ، جستجوی اطلاعات، به اشتراکگذاری اطلاعات، رفتار مسئولانه و تعامل شخصی اجزای مهمی در رفتار مشارکت هستند. بازخورد، حمایت، کمک و تحمل در رفتار شهروندی ضروری است. محققان همچنین مقیاسی را برای این سازهها ایجاد و اعتبارسنجی کردند (Bovill, 2020). از آنجایی که مقیاس در زمینه برخوردهای خدمات فیزیکی ایجاد شده است، این مطالعه ساختارهای مربوطه را برای مطابقت با پیشینه یادگیری اصلاح میکند و در زیر توضیح داده میشود.
شکل 1: ابعاد هم آفرینی ارزش
اولین بعد رفتار مشارکت، جستجوی اطلاعات است که توسط جانسون به عنوان دسترسی هدفمند به اطلاعات از حاملان اطلاعات انتخاب شده، تعریف شده است. به تبعیت از یی و گونگ، جستجوی اطلاعات دو هدف اصلی داشت. اول، عدم اطمینان را کاهش میدهد و محیط ایجاد مشترک را بهتر درک و کنترل میکند. دوم، توانایی دانشآموزان را برای ایفای نقش کافی در فرآیند هم آفرینی ارزش افزایش داد. دانشآموزان میتوانند با پرسش مستقیم یا مشاهده رفتار سایر همسالان آگاه یا با تجربه به دنبال اطلاعات باشند. اولین بعد رفتار اخلاقی، اشتراک دانش، شامل تجربه، ارزشها، اطلاعات زمینهای و بینشهای به دست آمده از طریق تجربه است. از آنجا که دانش مزیت متمایز شخصی ایجاد میکند، به اشتراک گذاشتن آن با دیگران منجر به تعمیق یادگیری میشود. بنابراین تسهیم دانش به عنوان یک رفتار اخلاقی خاموش در نظر گرفته میشود. بعد دوم رفتار شهروندی، موافقت با آرای دیگران است. موافقت ماهیتی فرا نقشی دارد زیرا رفتاری خودجوش بود و در یادگیری هیچ نیروی خارجی یا درخواستی آن را هدایت نمیکند. بعد سوم رفتار شهروندی کمک و همدلی است. کمک کردن داوطلبانه بود و این رفتاری است که هدف آن حمایت از همسالان بود. مشتریان در فرآیند کمک و همدلی خود را با همسالانشان شخصیت خود را گسترش میدهند (Rodríguez-López, 2021). بعد چهارم رفتار شهروندی، قصد مستمر تعامل است. از آنجایی که بیشتر افراد به صورت خودجوش و داوطلبانه با دیگران همدلی میکنند و ماهیت آن فرا نقشی و داوطلبانه است. این اعضای مجازی داوطلب اغلب مایل به حفظ پیوند عاطفی با اعضای کندوکاو هستند.
فرضیه سوم: رفتار اخلاقی در ارتباط بین بکارگیری هوش مصنوعی با هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی نقش تعدیلگر دارد.
فرضیه چهارم: رفتار مشارکتی در ارتباط بین بکارگیری هوش مصنوعی با هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی نقش تعدیلگر دارد.
با توجه به ادبیات نظری و پژوهشی مدل مفهومی پژوهش در شکل 2 ترسیم شده است. همانطور که ملاحظه میشود. در این مدل رابطه دانش بکارگیری هوش مصنوعی و قابلیتهای پویا با رفتار اخلاقی و رفتار مشارکتی به عنوان متغیر تعدیلگر و هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی مورد بررسی قرار میگیرد.
شکل 2: مدل مفهومی پژوهش
روششناسی پژوهش
روش اجرای همبستگی از نوع معادلات ساختاری به روش کمترین مجذورات جزئی بود؛ که روابط بین متغیرها در قالب الگوی علّی مورد بررسی قرار میگیرد. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای استاندارد استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق شامل معلمان دوره ابتدایی شهر تهران که از سامانه شاد جهت تدریس استفاده کردهاند، میشود. علت انتخاب معلمان در این تحقیق این بود که با توجه به همهگیری کووید 19 و استفاده معلمان از سامانههای الکترونیکی منجر به جالشهایی در یادگیری شد، همچنین معلمان بیشترین استفاده را از یادگیری مجازی داشتند. نظرسنجی از طریق حضوری و از طریق پرسشنامه الکترونیکی انجام شد. پاسخدهندگان با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدهاند. براساس فرمول کوکران 200 نفر به عنوان نمونه آماری تحقیق با استفاده نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند. 200 پرسشنامه در بین آنان توزیع شد که از این تعداد به 184 پرسشنامه پاسخ داده شد که از این تعداد 16 پرسشنامه به دلیل اینکه به تعداد زیادی از سؤالات پاسخ نداده بودند از تحلیل حذف شدند. در نهایت 184 پرسشنامه وارد تحلیل شدند.
پرسشنامه هوش مصنوعی
برای اندازهگیری پذیرش بکارگیری هوش مصنوعی از پرسشنامه دیویس (1986) استفاده شد، از 10 گویه برای سنجش بکارگیری هوش مصنوعی استفاده شد. سؤالات پرسشنامه بر اساس مقیاس پنج نقطهای لیکرت (خیلی مخالفم(1) تا خیلی موافقم (5)) درجهبندی شده است. پایایی و روایی پرسشنامه در تحقیق دیویس (1986) به ترتیب 82/0 و 86/0 به دست آمده است.
پرسشنامه قابلیتهای پویا
برای اندازهگیری قابلیتهای پویا از پرسشنامه فریرا و همکاران (2020) بهره گرفته شد، از 5 گویه برای سنجش قابلیتهای پویا استفاده شد. سؤالات پرسشنامه بر اساس مقیاس پنج نقطهای لیکرت (خیلی مخالفم(1) تا خیلی موافقم (5)) درجهبندی شده است. پایایی و روایی پرسشنامه در تحقیق فریرا و همکاران (2020) به ترتیب 79/0 و 81/0 به دست آمده است.
پرسشنامه رفتار مشارکتی و هم آفرینی ارزش
برای اندازهگیری رفتار مشارکتی و هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی از پرسشنامه رودریگز-لوپز (2021) استفاده شد، از 10 گویه برای سنجش رفتار مشارکتی و هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی بهره گرفته شد. سؤالات پرسشنامه بر اساس مقیاس پنج نقطهای لیکرت (خیلی مخالفم(1) تا خیلی موافقم (5)) درجهبندی شده است. پایایی و روایی پرسشنامه در تحقیق رودریگز-لوپز (2021) برای رفتار مشارکتی به ترتیب 80/0 و 84/0 به دست آمده است و برای پرسشنامه هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی پایایی 82/0 و روایی 75/0 گزارش شده است.
پرسشنامه رفتار اخلاقی
و برای سنجش رفتار اخلاقی از پرسشنامه و دشپاند و جوزف در سال 2009 استفاده شد، ، از 5 گویه برای سنجش قابلیتهای پویا استفاده شد. سؤالات پرسشنامه بر اساس مقیاس پنج نقطهای لیکرت (خیلی مخالفم(1) تا خیلی موافقم (5)) درجهبندی شده است. پایایی و روایی پرسشنامه در تحقیق دشپاند و جوزف (2009) به ترتیب 82/0 و 78/0 به دست آمده است.
آزمون الگوی اندازهگیری شامل بررسی پایایی (همسانی درونی7) و روایی (روایی واگرا8) سازهها و ابزارهای پژوهش میشود. برای بررسی پایایی سازهها فرنل و لاکر (1981) دو ملاک را پیشنهاد میکنند که شامل: 1- پایایی هریک از گویهها، 2- پایایی ترکیبی9 میشود. مقادیر این جدولها نشاندهنده پایایی کافی و مناسب سازهها هستند.
جدول2: پایایی پرسشنامه تحقیق
Pc | A | متغیرها |
80/0 | 84/0 | بکارگیری هوش مصنوعی |
82/0 | 88/0 | قابلیتهای پویا |
79/0 | 85/0 | رفتار اخلاقی |
81/0 | 86/0 | رفتار مشارکتی |
88/0 | 83/0 | هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی |
برای بررسی روایی یا روایی واگرای سازهها، چین (1988) دو ملاک را توصیه میکند که، 1- گویههای یک سازه باید بیشترین بار عاملی را بر سازه خود داشته باشند. یعنی بار مقطعی کمی بر سازههای دیگر داشته باشند. گیفن و اشتراب (2005) پیشنهاد میکنند که بار عاملی هر گویه بر روی سازه مربوط به خود باید حداقل 1/0 بیشتر از بار عاملی همان گویه بر سازههای دیگر باشد. ملاک دوم اینکه جذر AVE یک سازه باید بیشتر از همبستگی آن سازه با سازههای دیگر باشد. این امر نشانگر آن است که همبستگی آن سازه با نشانگرهای خود بیشتر از همبستگیاش با سازههای دیگر است. در جدول 3 بار مقطعی گویهها بر سازههای پژوهش گزارش شدهاند.
جدول3: بارهای عاملی متقاطع برای بررسی روایی پرسشنامهها
سؤال/ متغیر | بکارگیری هوش مصنوعی | قابلیتهای پویا | رفتار اخلاقی | رفتار مشارکتی | هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی |
Q1 | 0.68 | 0.22 | 0.27 | 0.21 | 0.21 |
Q2 | 0.72 | 0.24 | 0.25 | 0.23 | 0.23 |
Q3 | 0.61 | 0.16 | 0.22 | 0.22 | 0.22 |
Q4 | 0.59 | 0.19 | 0.22 | 0.24 | 0.14 |
Q5 | 0.60 | 0.20 | 0.22 | 0.26 | 0.16 |
Q6 | 0.71 | 0.24 | 0.24 | 0.14 | 0.14 |
Q7 | 0.78 | 0.17 | 0.28 | 0.18 | 0.18 |
Q8 | 0.86 | 0.15 | 0.36 | 0.11 | 0.22 |
Q9 | 0.69 | 0.11 | 0.23 | 0.10 | 0.24 |
Q10 | 0.67 | 0.12 | 0.27 | 0.12 | 0.28 |
Q1 | 0.36 | 0.78 | 0.19 | 0.13 | 0.36 |
Q2 | 0.36 | 0.82 | 0.22 | 0.10 | 0.33 |
Q3 | 0.31 | 0.80 | 0.19 | 0.16 | 0.25 |
Q4 | 0.31 | 0.90 | 0.24 | 0.12 | 0.32 |
Q5 | 0.26 | 0.85 | 0.27 | 0.14 | 0.29 |
Q1 | 0.32 | 0.33 | 0.69 | 0.17 | 0.19 |
Q2 | 0.36 | 0.31 | 0.57 | 0.19 | 0.15 |
Q3 | 0.24 | 0.20 | 0.72 | 0.12 | 0.15 |
Q4 | 0.38 | 0.28 | 0.61 | 0.15 | 0.22 |
Q5 | 0.12 | 0.33 | 0.68 | 0.14 | 0.29 |
Q1 | 0.18 | 0.22 | 0.19 | 0.56 | 0.28 |
Q2 | 0.18 | 0.22 | 0.12 | 0.63 | 0.18 |
Q3 | 0.11 | 0.24 | 0.19 | 0.49 | 0.11 |
Q4 | 0.16 | 0.28 | 0.31 | 0.71 | 0.19 |
Q5 | 0.16 | 0.36 | 0.26 | 0.78 | 0.24 |
Q1 | 0.23 | 0.26 | 0.21 | 0.19 | 0.57 |
Q2 | 0.25 | 0.34 | 0.23 | 0.11 | 0.69 |
Q3 | 0.18 | 0.18 | 0.22 | 0.16 | 0.72 |
Q4 | 0.19 | 0.11 | 0.24 | 0.19 | 0.61 |
Q5 | 0.22 | 0.10 | 0.26 | 0.20 | 0.57 |
با توجه به جدول 4 تمامی ابعاد بیشترین بار عاملی را بر سازه خودشان دارند و حداقل فاصله بین بارعاملی مربوط به سازه خودشان بیش از 1/0 میباشد که نشان میدهد سازههای پژوهش از روایی مناسبی برخوردار هستند.
یافتهها
یافتههای جمعیت شناختی نشان داد که همچنین نتایج نشان داد که حدود 34/48 درصد افراد شرکتکننده لیسانس، 02/45 درصد فوق لیسانس و 64/6 درصد دارای مدرک دکتری میباشند براساس یافتههای توصیفی 87/47 درصد شرکتکنندگان دارای سابقه کار 10-15 سال بودهاند. همچنین اکثر شرکتکنندگان 35– 45 سال سن داشتند. در جدول 4 نتایج مربوط به بررسی همبستگی و ملاک دوم روایی یعنی جذر متوسط واریانس استخراج شده گزارش شدهاند.
جدول4: ماتریس همبستگی و جذر میانگین واریانس استخراج شده متغیرهای پژوهش
متغیرها | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
1- بکارگیری هوش مصنوعی | 1 |
|
|
|
|
2- قابلیتهای پویا | **30/0 | 79/0 |
|
|
|
3- رفتار اخلاقی | **28/0 | **32/0 | 80/0 |
|
|
4- رفتار مشارکتی | **31/0 | **36/0 | **34/0 | 80/0 |
|
5- هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی | **29/0 | **31/0 | **34/0 | **37/0 | 79/0 |
با توجه به جدول 4 جذر میانگین واریانس استخراج شده تمامی متغیرهای پژوهش بیشتر از همبستگی آنها با متغیرهای دیگر است. بنابراین ملاک دوم بررسی روایی واگرا متغیرهای پژوهش برقرار است. علاوه بر این اعداد زیر قطر ماتریس همبستگی برای بررسی رابطه بین متغیرها گزارش شده است. همانطور که ملاحظه میشود ضریب همبستگی بین متغیرها مثبت و معنادار است.
آزمون مدل معادلات ساختاری
برای پیشبینی هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی، الگوی مفهومی پیشنهاد شده از طریق روش الگویابی معادلات ساختاری بررسی و با توجه به فرضیههای پژوهش، از روش حداقل مجذورات جزئی برای برآورد الگو استفاده شد. همچنین از روش بوت استراپ (با 500 زیر نمونه) برای محاسبه مقادیر آماره T جهت تعیین معنیداری ضرایب مسیر استفاده شد. در شکل 3 مدل آزمون شده رابطه بین متغیرهای پژوهش نشان داده شده است.
شکل 3: الگوی آزمون شده پژوهش در حالت استاندارد
در جدول 5: برآورد ضرایب مسیر و واریانس تبیین شده متغیرهای پژوهش گزارش شده است. ضرایب مسیر همه ارتباطها در جدول گزارش شده است.
جدول 5: خلاصه نتایج مدل ساختاری تحقیق
مسیر | ضریب مسیر | آماره تی | سطح معناداری |
بکارگیری هوش مصنوعی ← هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی | 23/0 | 57/3 | 01/0 |
قابلیتهای پویا ← هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی | 47/0 | 63/6 | 01/0 |
رفتار اخلاقی ← هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی | 37/0 | 57/4 | 01/0 |
رفتار مشارکتی ← هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی | 42/0 | 63/5 | 01/0 |
نقش تعدیلگر رفتار اخلاقی در بکارگیری هوش مصنوعی ← هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی | 31/0 | 12/4 | 01/0 |
نقش تعدیلگر رفتار اخلاقی در قابلیتهای پویا ← هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی | 25/0 | 752/3 | 01/0 |
نقش تعدیلگر رفتار مشارکتی در بکارگیری هوش مصنوعی ← هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی | 27/0 | 12/3 | 01/0 |
نقش تعدیلگر رفتار مشارکتی در قابلیتهای پویا ← هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی | 20/0 | 93/2 | 01/0 |
*p<0.05, **p<0.01
همانطور که در جدول 5 مشاهده میشود رابطه بکارگیری هوش مصنوعی ( 23/0 =β)، قابلیتهای پویا ( 47/0 =β)، رفتار اخلاقی (37/0 =β) و رفتار مشارکتی ( 42/0 =β) با هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی در سطح (01/0>P) مثبت و معنادار است. همچنین نقش تعدیلگر رفتار اخلاقی در ارتباط بکارگیری هوش مصنوعی و قابلیتهای پویا بر هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی در سطح (01/0) معنی دار است. همچنین نقش تعدیلگر رفتار مشارکتی در ارتباط بکارگیری هوش مصنوعی و قابلیتهای پویا بر هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی در سطح (01/0) معنی دار است.
روشهایی برای بررسی اعتبار مدل در PLS وجود دارد. این روشها که به آن بررسی اعتبار10 میگویند شامل شاخص بررسی اعتبار اشتراک11 و شاخص بررسی اعتبار حشو یا افزونگی12 میشوند. شاخص اشتراک کیفیت مدل اندازهگیری هر بلوک را میسنجد. شاخص حشو نیز که به آن Q2 استون- گیسر نیز میگویند، با در نظر گرفتن مدل اندازهگیری، کیفیت مدل ساختاری را برای هر بلوک درون زاد اندازهگیری میکند. مقادیر مثبت این شاخصها نشانگر کیفیت مناسب و قابل قبول مدل اندازهگیری و ساختاری میباشند. همانطور که در جدول 6 مشاهده میشود مثبت بودن مقادیر اعتبار اشتراک و اعتبار حشو برای تمامی متغیرها در پژوهش حاضر نشانگر کیفیت مناسب و قابل قبول مدل اندازهگیری و ساختاری میباشد.
جدول6: اعتبار اشتراک و حشو متغیرها
متغیرهای پژوهش | CV-Redundancy | CV- Communality |
1- بکارگیری هوش مصنوعی | - | 357/0 |
2- قابلیتهای پویا | - | 369/0 |
3- رفتار اخلاقی | - | 328/0 |
4- رفتار مشارکتی | - | 329/0 |
5- هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی | 316/0 | 371/0 |
علاوه بر شاخصهای جدول 6 شاخص برازش کلی الگو در PLS شاخص 13GOF میباشد و از آن میتوان برای بررسی اعتبار یا کیفیت الگوی PLS به صورت کلی استفاده کرد. این شاخص توانایی پیشبینی کلی مدل را مورد بررسی قرار میدهد و اینکه آیا مدل آزمون شده در پیشبینی متغیرهای مکنون درونزا موفق بوده است یا نه. در پژوهش حاضر برای الگوی آزمون شده شاخص برازش مطلق GOF مقدار 52/0 به دست آمده برای این شاخص نشانگر برازش مناسب الگوی آزمون شده است.
بحث و نتیجهگیری
نتایج معادلات ساختاری نشان داد که رابطه بکارگیری هوش مصنوعی، قابلیتهای پویا، رفتار اخلاقی و رفتار مشارکتی بر هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی در سطح (01/0>P) مثبت و معنادار است. همچنین نقش تعدیلگر رفتار اخلاقی در ارتباط بکارگیری هوش مصنوعی و قابلیتهای پویا بر هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی در سطح (01/0) معنی دار است. همچنین نقش تعدیلگر رفتار مشارکتی در ارتباط بکارگیری هوش مصنوعی و قابلیتهای پویا بر هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی در سطح (01/0) معنی دار است. در تبیین این یافته میتوان گفت که نقطه شروع بکارگیری هوش مصنوعی، توانایی کامپیوتر در دستکاری اصطلاحات سمبلیکی است که میتوانند تمام رفتارهای اشیا را نشان دهند، از جمله دانش در مورد ساختار اشیا، کارکرد آنها و مردم جهان و عقاید و اهداف، تئوریهای علمی و برنامههای عمل خود کامپیوتر. آموزش الکترونیکی از زمان ظهور تا به حال فرآیندهای سازگاری مختلفی را برای تقویت فرآیند پیادهسازی و تکنولوژی در حال تکامل طی کرده است. کاربران میتوانند بدون توجه به محدودیتهای مکان فیزیکی به مواد آموزشی، جستجوی اطلاعات، همکاری و تجربه آموزشی دسترسی داشته باشند. علاوه بر این، فناوری به مربیان کمک میکند تا دانشآموزان را برای درسهای زندگی قرن 21 آماده کنند، یکی از آنها استفاده از فضای مجازی و جستجوی اطلاعات در آن است. اتکینسون14 (2016) معتقد است که احتمال موفقیت تصمیماتی که بر پایه فرضیات صریح، و تئوریها و تحقیقات اثبات شده شکل گرفتهاند، بیش از تصمیماتی است که فقط بر پایه الهامات و باورهای ضمنی اتخاذ میشوند. زمانیکه دانشآموزان از هوش مصنوعی بهعنوان ابزار یا وسیله ارتباطی استفاده میکنند، نقش فعالتری نسبت به قبل (آموزشهای سنتی) ایفا میکنند. در آموزشهای سنتی آنها دارای تحرک کمتری بوده و تنها دریافتکننده اطلاعات از طریق معلمان، کتابهای درسی و یا رسانهها هستند. همچنین نظامهای جدید آموزشی، نقش معلمان و مربیان را نیز به کلی دگرگون ساخته است. هنگامی که دانشآموزان از فناوریهای جدید استفاده میکنند، معلمان تنها نقش مربی را به عهده دارند. آنها در کلاس درس در حرکت میباشند و دانشآموزان را در حال استفاده از برنامهها و نرمافزارهای رایانهای نظاره میکنند. درباره دلایل انتخاب طرحهای مختلف، سؤال میکنند و منابع مورد نیاز را پیشنهاد میکنند.
همچنین نتایج نشان داد که رفتار اخلاقی و رفتار مشارکتی نقش تعدیلگر در هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی است. در تبیین این یافته میتوان گفت که انقلاب انفورماتیک شاخصه اساسی زندگی بشر در آغاز هزاره سوم است و این دگرگونی حوزههای مختلف را تحت تأثیر قرار داده است. سرعت این تحول آن قدر زیاد است که هنوز بشر به عنوان مبدع آن نتوانسته ارکان مختلف حیاتش را با این تغییر شگرف هماهنگ سازد. اینترنت به عنوان مظهر تبادل رودرو، بستری برای تسریع مبادله و کاتولیزوری برای معرفی محصول، قیمتگذاری رقابتی آن و توزیع الکترونیکی و بیواسطه به وجود آورده است. در این راستا بازاریابی نیز به عنوان بازوی کارآمد تجارت، متأثر از این تغییرات گردیده، به طوری که انتخابهای گذشته بازاریان، کاربرد خود را از دست داده و لازم میآید تا برای کسب اعتبار مجدد، بازسازی فکری در نگرش به بازار الکترونیکی و بازاریابی آن صورت پذیرد. یکی از جدیدترین نوآوریها در عرصه تجارت و کسب و کار، به کارگیری شبکههای کامپیوتری و بویژه اینترنت میباشد. در ابتدای بکارگیری کامپیوتر در فعالیتهای اقتصادی و تجاری، هزینههای مربوط بسیار بالا بودند و مشکلات متعددی وجود داشت، لذا فقط شرکتهای محدودی که از توان مالی مناسبی برخوردار بودند از این تکنولوژی استفاده میکردند. به مرور زمان و در نتیجه پیشرفت علوم رایانه، علاوه بر پیشرفتها و اختراعات جدید در این حوزه، کاهش چشمگیر هزینههای بکارگیری این فنآوری از یک سو و مزایای متعدد ناشی از آن از سوی دیگر باعث شده که در همه حوزهها از جمله علم تعلیم و تربیت ورود پیدا کند.
بیشتر توسعهدهندگان برای توسعه پلتفرمها یا وبسایتهای یادگیری مجازی روی موارد ملموس تمرکز میکنند، در حالی که در یادگیری مجازی خلق ارزش از همیت بیشتری برخوردار است (موتاماری15، 2017). اگرچه پلتفرمهای آنلاین به شدت در حال افزایش هستند، اما مشارکتکنندگان فعال کافی و ورودی مداوم مطالب یا اطلاعات ناکافی هستند. اویدی و همکاران (2019) گزارش کردهاند که دانشآموزان در استفاده از یادگیری مجازی بیان کردند که آموزش الکترونیکی ویژگیهای مطلوب را ندارد و همچنین استفاده از آن در مقایسه با شبکههای اجتماعی سختتر است. بنابراین، خدمات تنها در صورتی ارزشمند هستند که مورد استفاده قرار گیرند و بر اساس آنچه ارائه میشود نباشند و از این رو مشارکت کاربر در توسعه سیستم است که یک سیستم موفق را رقم میزند. ارزش سیستم و فضای مجازی در فضای شناختی مخاطبان وجود دارد. ارزشها در بین افراد منحصر به فرد هستند و میتوانند با رفتار کاربر در استفاده از آموزش الکترونیکی رابطه داشته باشد. یافتههای تحقیق در این زمینه با نتایج پژوهشهای زامورا-راموس (2023)، بویل (2020)، مودگیل و همکاران (2021)، یوو و همکاران (2020)، لیو و همکاران (2020) و کاپاتینا و همکاران (2020) همخوانی دارد.
در پایان با توجه به یافتههای تحقیق حاضر میتوان نتیجهگیری کرد که الگوی پیشنهادی با دادههای این پژوهش برازش نسبتاً خوبی دارد و میتواند 64 درصد هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی را تبیین کند. نتایج نشان میدهد که بکارگیری هوش مصنوعی عمق در یادگیری به ارمغان میآورد که هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی به آن وابسته است. علاوه بر این، نتایج ثابت میکند که قابلیتهای پویا نیز به موفقیت خدمات الکترونیکی کمک میکند. از بحث فوق میتوان نتیجه گرفت با توجه به نتایج، رفتار اخلاقی و رفتار مشارکتی میتواند تعدیلکننده قابل توجهی بین هوش مصنوعی و قابلیتهای پویا با هم آفرینی ارزش در محیطهای یادگیری مجازی باشد زیرا ارتباط متقابل آنها را قویتر میکند. بنابراین به مدیران و معلمان مراکز آموزشی و پرورشی استفاده ترکیب هوش مصنوعی و قابلیتهای پویا را در محیطهای مجازی برای موفقیت و پیشرفت تحصیلی دانشآموزان پیشنهاد میکند.
پیشنهادهای کاربردی پژوهش
1- پیشنهاد میشود که در فضای مجازی محیطی فراهم شود دانشآموزان و معلمان به راحتی و آزادانه در مورد مسائل و مشکلات صحبت کنند و معلمان به دانشآموزان فرصت اظهار نظر و ارائه ایدههای خود را بدهند.
2- پیشنهاد میشود که مطالب درسی ای را که دانشآموزان ترجیح میدهند و باعث برانگیختن کنجکاوی دانشآموزان میشود توسط معلمان در فضای مجازی ارائه شود.
3- پیشنهاد میشود که موضوعاتی در اتاقهای بحث و گفتگوی مجازی مطرح شود که دانشآموزان را به چالش میکشد و آنها را به پژوهش وا میدارد.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
در مطالعه حاضر فرمهای رضایت نامه آگاهانه توسط تمامی آزمودنیها تکمیل شد.
حامی مالی
هزینههای مطالعه حاضر توسط نویسندگان مقاله تأمین شد.
تعارض منافع
بنابر اظهار نویسندگان مقاله حاضر فاقد هرگونه تعارض منافع بوده است.
References
1. Awidi, I. T. Paynter, M. & Vujosevic, T. (2019). Facebook group in the learning design of a higher education course: An analysis of factors influencing positive learning experience for students. Computers & Education, 129, 106-121.
2. Bovill, C. (2020). Co-creation in learning and teaching: the case for a whole-class approach in higher education. Higher education, 79(6), 1023-1037.
3. Bron, J. Bovill, C. & Veugelers, W. (2018). Distributed curriculum leadership: how negotiation between student and teacher improves the curriculum. Journal of Ethical Educational Leadership, Special Issue 1 March, 74–95
4. Canhoto, A. I. Quinton, S. Pera, R. Molinillo, S. & Simkin, L. (2021). Digital strategy aligning in SMEs: A dynamic capabilities perspective. The Journal of Strategic Information Systems, 30(3), 101682.
5. Capatina, A. Kachour, M. Lichy, J. Micu, A. Micu, A. E. & Codignola, F. (2020). Matching the future capabilities of an artificial intelligence-based software for social media marketing wit
6. Cavallone, M. Ciasullo, M. V. Douglas, J. & Palumbo, R. (2021). Framing higher education quality from a business perspective: setting the conditions for value co-creation. Studies in Higher Education, 46(6), 1099-1111.
7. De Bruyn, A. Viswanathan, V. Beh, Y. S. Brock, J. K. U. & von Wangenheim, F. (2020). Artificial intelligence and marketing: Pitfalls and opportunities. Journal of Interactive Marketing, 51, 91-105.
8. Helfat, C. E. Finkelstein, S. Mitchell, W. Peteraf, M. Singh, H. Teece, D. & Winter, S. G. (2007). Dynamic capabilities: Understanding strategic change in organizations. John Wiley & Sons
9. Hou, C. K. (2013). Investigating factors influencing the adoption of business intelligence systems: an empirical examination of two competing models. International Journal of Technology, Policy and Management, 13(4), 328-353.
10. Leilei, J. & Ke, D. (2019, June). Analysis of E-commerce Customer Consumption Model Based on Artificial Intelligence and Computer Aided. In International Conference on Applications and Techniques in Cyber Security and Intelligence (pp. 1915-1922). Springer, Cham.
11. Liu, Q. Du, Q. Hong, Y. Fan, W. & Wu, S. (2020). User idea implementation in open innovation communities: Evidence from a new product development crowdsourcing community. Information Systems Journal.
12. Marquis, E. Jayaratnam, A. Mishra, A. & Rybkina, K. (2018). BI feel like some students are better connected^: students’ perspectives on applying for extracurricular partnership opportunities. International Journal for Students as Partners, 2(1), 64–81.
13. Motamarri, S. (2017). Consumer co-creation of value in mHealth (Mobile Health) service. Journal of Creating Value, 3(1), 63-76.
14. Park, C. Khater, M. M. Abdel-Aty, A. H. Attia, R. A. Rezazadeh, H. Zidan, A. M. & Mohamed, A. B. (2020). Dynamical analysis of the nonlinear complex fractional emerging telecommunication model with higher–order dispersive cubic–quintic. Alexandria Engineering Journal, 59(3), 1425-1433.
15. Rodríguez-López, N. (2021). Understanding value co-creation in virtual communities: The key role of complementarities and trade-offs. Information & Management, 58(5), 103487.
16. Sharma, S. K. Cownden, D. Parks, J. Lavender, M. & Tian, J. W. (2020). U. S. Patent No. 10,755,291. Washington, DC: U. S. Patent and Trademark Office.
17. Steedman, R. Alacovska, A. Langevang, T. & Resario, R. (2022). Imaginaries of platform entrepreneurship in the creative industries: techno-optimism and subversion in Ghanaian filmmaking. Information, Communication & Society, 1-17.
18. Sun, H. Yau, H. K. & Ming Suen, E. K. (2010). The simultaneous impact of supplier and customer involvement on new product performance. Journal of technology management & innovation, 5(4), 70-82.
19. Thangaiah, E. A. Jenal, R. & Yahaya, J. (2021). Integration of Value Co-creation into the e-Learning Platform. Integration, 12(9).
20. Wang, C. Mirzaei, T. Xu, T. & Lin, H. (2022). How learner engagement impacts non-formal online learning outcomes through value co-creation: an empirical analysis. International Journal of Educational Technology in Higher Education, 19(1), 1-26.
21. Wang, H. Y. & Sun, J. C. Y. (2021). Real-time virtual reality co-creation: collective intelligence and consciousness for student engagement and focused attention within online communities. Interactive Learning Environments, 1-14.
22. Wang, Z. & Srinivasan, R. S. (2017). A review of artificial intelligence based building energy use prediction: Contrasting the capabilities of single and ensemble prediction models. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 75, 796-808.
23. Wharrad, H. Konstantinidis, S. Lee, P. Chen, P. Y. V. Taylor, M. Teo, C. H. ... & Kassim, P. J. (2020). Sharing Expertise In Digital Co-Creation And Pedagogy: Acord-A Capacity Building Project Between Europe And Malaysia In Higher Education E-Learning. In INTED2020 Proceedings (pp. 5840-5846). IATED.
24. Yu, L. Duan, Y. & Fan, T. (2020). Innovation performance of new products in China's high-technology industry. International Journal of Production Economics, 219, 204-215.
25. Zamora-Ramos, M. R. Díaz-Méndez, M. & Chamorro-Mera, A. (2023). Higher education student complaint behavior in a complex service ecosystem: A value co-creation perspective. Innovar, 33(87), 27-41.
26. Zhang, Y. Zhang, M. Luo, N. Wang, Y. & Niu, T. (2019). Understanding the formation mechanism of high-quality knowledge in social question and answer communities: A knowledge co-creation perspective. International Journal of Information Management, 48, 72-84.
27. Zollo, M. & Winter, S. G. (2002). Deliberate learning and the evolution of dynamic capabilities. Organization science, 13(3), 339-351.
Journal of New Approaches in Educational Adminstration , 1
[1] . Dynamic capabilities
[2] . Zollo & Winter
[3] . Helfat
[4] - Chickering
[5] - Gamson
[6] . Stimulus, organism and response
[7] Internal Consistency
[8] Discriminant Validity
[9] Composite Reliability
[10] Cross-validation
[11] CV- Communality
[12] CV-Redundancy
[13] Goodness Of Fit
[14] . Atkinson
[15] . Motamarri