Evaluation of Tourism Development Strategies Based on Brand Equity (a case study in Shiraz, Isfahan and Hamedan)
Subject Areas :Mansoreh Esteky 1 , Davood Mohammaditabar 2
1 - Department of Industrial Engineering, South Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
2 - Department of Industrial Engineering, South Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
Keywords: Tourism Industry, MADM, brand equity, Strategy Ranking,
Abstract :
Tourism industry plays an important role in improving employment rate and the growth of the economy. Despite considerable capacities, the tourism industry has not been developed accordingly in Iran. The aim of this research is to identify and rank the tourism development strategies of Iran based on brand equity. This research is categorized as an empirical study based on its subject while with respect to data gathering it is considered a descriptive case study. Statistical population includes well educated experts with appropriate experience on tourism industry. According to the results, brand equity, marketing strategy and travel motivation were the most important criteria. After analyzing the dependencies among criteria and identifying their weights with hybrid ANP-DEMATEL technique, initial strategies were screened and selected by Delphi method. Afterwards, selected strategies were ranked using TOPSIS method. Based on the results, the use of information technology is the first ranked tourism development strategy followed by improving of hoteling infrastructures.
- پروازی، م. 1395. تحلیل ارزش ویژه برند گردشگری شهری (مورد مطالعه شهر مرزی بانه). فصلنامه جغرافیا (برنامهریزی منطقهای)، 25(1): 49-69.
2- رحیمپور، ع.، کرباسی یزدی، ا. 1390. اولویتبندی عوامل مؤثر بـر توسـعه صـنعت گردشـگری جمهوری اسلامی ایران با استفاده از روش رمبراند. مجله گردشگری و توسعه، 1(1): 1-16.
3- رضایینیا، ح.، جعفری، ف. 1393. اولویتبندی راهبردهای مدیریت مقاصد گردشگری با استفاده از مدلهای کمی و کیفی (مطالعه موردی: شهر سلطانیه). گردشگری شهری، 1(1): 79-96.
4- سلامی، غ.، غلامی، م. 1390. سیاستگذاری اکوتوریسم پایدار کویری در ایران و امارات متحده عربی (یک مطالعه تطبیقی). فصلنامه گردشگری و توسعه، 1(1): 31-58.
5- شالچیان رابع، ن. 1395. نقش گردشگری در توسعه اقتصادی، اشتغال و محرومیتزدایی در سواحل و جزایر خلیجفارس (مطالعه موردی: منطقه آزاد قشم). مطالعات فرهنگی و سیاسی خلیجفارس، 3(8): 33-64.
6- حاجی نژاد، ع.، قدمی، م.، صحرایی، ا.، فاطمی، ج. 1392. ارزیابی عوامل مؤثر بر گسترش گردشگری در ناحیه ساحلی شهرستان جویبار با استفاده از مدل راهبردی (SWOT). نگرشهای نو در جغرافیای انسانی (جغرافیای انسانی)، 5(2): 109-128.
7- طباطبایی نسب، س.، ضرابخانه، ف. 1394. تبیین مدل ارزش ویژه برند مقصد در صنعت گردشگری (مطالعه موردی: شهر اصفهان). مطالعات4 و پژوهشهای شهری و منطقهای، 6(24): 193-216.
8- غفاری، م.، رنجبریان، ب.، فتحی، س. 1393. ارائه مدلی جهت تبیین ارزش ویژه برند مقاصد گردشگری (مطالعه موردی شهر اصفهان). مدیریت بازرگانی، 6(4): 845-866.
9- میرزایی، ر.، سام آرام، ع.، خاکساری، ع. 1389. نقش صنعت گردشگری بر اشتغال و مقایسه آن با سایر بخشهای اقتصادی (مطالعه موردی منطقه اورامانات (استان کرمانشاه)). برنامهریزی رفاه و توسعه اجتماعی، 2(4): 1-33.
_||_