Analysis of the Impact of Rational Action Indicators on Citizens' Participation in Informal Settlement Empowerment Plans
(A Case Study of Informal Settlements of Vakil Abad and Islamabad 2 in Urmia)
Subject Areas :
Leila Rahimi
1
,
Hadis Bordbar
2
,
Ronak Jamshidi
3
1 - Assistant Professor, Architecture Department, Faculty of Civil Engineering, University of Tabriz, Tabriz, Iran
2 - Ph.D. student in Geography and Urban planning, Department of Planning and Environmental Science, University of Tabriz, Tabriz, Iran
3 - Ph.D. Student in Architecture student, Department of Architecture, Department of Engineering, Islamic Azad University of Tabriz, Tabriz, Iran
Received: 2019-06-25
Accepted : 2019-09-22
Published : 2022-05-22
Keywords:
Urmia,
Informal settlement,
Enabling,
rational action,
Abstract :
The rapid growth of the city and the consequent increase in urbanization has led to major problems, including the increase of informal settlements in developing countries such as Iran. Accordingly, the type and nature of dealing with the phenomenon of informal housing are the issues that have a special place in urban planning and management. In the past, various approaches to the problem of informal settlements have become commonplace and widely used in different countries. But the ineffectiveness of the plans forced the government to adopt a new approach to enable residents in the late 1980s. In general, considering a multidimensional and more comprehensive enabling approach somewhat covers the previous weaknesses. Also, the use of participatory practices in the empowerment of informal settlements is one of the strategies that are now underlined by urban scholars. The necessity of using the rational indicators in promoting the participation of people in implementing the plans of informal settlement enabling becomes more and more important. The present article attempts to investigate the effect of the scale of rational action (assessment of cost and benefit) on improving the participation of people in implementing various plans for the enabling of informal settlements. The statistical population of the study includes residents of informal settlements of Vakil Abad and Islamabad 2 in Urmia and the sample size covers 150 households. The research method in this study is descriptive-comparative and is based on documentary and questionnaire. Cronbach's alpha, statistical methods, Pearson, and linear regression tests in Spss were used to obtain the necessary data. The research results have been used to gain a better understanding of the location to examine the physical, social and environmental aspects of the location. The results indicate that, by promoting the level of rational action indicators, the level of participation of residents in the implementation of enabling plans increases. Also, the results of the Path model analysis demonstrate that the effectiveness of government recommendations in enabling plans with a score of 0.490 and the effectiveness of enabling plans with a score of 0.445 has the highest effect. The utility index of demolition of residential units and their aggregation with a score of 0.128 and also a timely performance of the projects by the municipality with a score of 0.292 had the least effect on popular participation.
References:
افشاری آزاد، س.، عثمانی، آ.، پیری، سعید.، خسروبیگی، ب. 1394. ادراک ساکنان در سکونتگاه‌های غیررسمی و ارزیابی شاخص‌های کمی و کیفی آن، نمونه مورد مطالعه: حصار امام خمینی (ره) شهر همدان. نشریه آمایش محیط، 37 (10): 9-36.
پیری،ع.، رضاییان،م. 1393. امکان سنجی توانمندسازی سکونتگاه‌های غیررسمی بر بنیان سیاست‌های دارایی مبنای توسعه اجتماعی محلی مطاله موردی: سکونتگاه‌های غیررسمی کلانشهر تبریز. فصلنامه مطالعات شهری،10 (3): 72-63.
جمشیدی، ع.، جمینی، د.، جمشیدی، م.، چراغی، ر. 1392. اسکان غیررسمی، اولویت‌بندی چالش‌های محله جعفرآباد شهر کرمانشاه. مجله پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 4 (45): 242-221.
حسین زاده دلیر، ک.1381. حاشیه نشینان تبریز. چاپ سوم. دانشگاه تبریز.
حیدری نوشهر، م.، نظریان، ا. 1390. بررسی عوامل مؤثر بر حاشیه نشینی و بازتاب‌های آن با تأکید بر کاربری خدمات شهری نمونه مورد مطالعه: شهر یزد. فصلنامه جغرافیایی سرزمین، 31 (8): 49-31.
داداش پور، ه.، علیزاده، ب. 1390. اسکان غیررسمی و امنیت تصرف زمین. آذرخش. تهران.
رجایی، س.ع.، عباسی فلاح، و.، نجفی، ا. 1396. ارزیابی تطبیقی شاخص‌های عینی و ذهنی کیفیت زندگی در سکونتگاه‌های غیررسمی شهر ورامین، نشریه آمایش محیط، 46 (12): 149-176.
رستم زاده، ی. 1391. ساماندهی و توانمندسازی سکونتگاه‌های غیررسمی در محلات شهری با بررسی نگرش ساکنین محلی؛ مورد پژوهی: محله توحید بندرعباس. مجله مدیریت شهری، 23 (6): 336-321.
زالی، ن.، رحمتی، ی.، چاره، ن. 1394. ارزیابی و نقدی بر طرح ساماندهی و توانمندسازی سکونتگاه‌های غیررسمی شیراز نمونه مورد مطالعه: محله مهدی آباد (کتس بس). نشریه پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، 23 (6): 132-115.
زیاری، ک.، سالاروندیان، ف.، قنبری نسب، ع.، حبیبی، ل. 1392. بررسی و تحلیل تطبیقی تفاوت‌های سکونتگاه غیررسمی شیراز موارد مطالعه شهرک بهار، مهدی آباد، سهل آباد. فصلنامه آمایش محیط، 21 (6): 64-39.
سرگلزایی جوان، ط.،هادیانی، ز. 1395. امکان‌سنجی توانمندسازی محله‌های اسکان غیررسمی از طریق افزایش سرمایه اجتماعی در محله شیرآباد شهر زاهدان. فصلنامه رفاه اجتماعی، 63 (16): 213-185.
شکویی، ح. 1392. دیدگاه‌های نو در جغرافیای شهری. سمت. تهران.
مسعود، م.، حق وردیان، ف. 1391. نقش سرمایه اجتماعی بر توانمندسازی سکونتگاه‌های غیررسمی مطالعه موردی: پیرامون محله استخر عینک رشت. نشریه چشم‌انداز جغرافیایی (مطالعات انسانی)، 18 (7): 140-128.
Abbot, J. 2002. An Analysis of Informal settlements Upgrading, an Critique of Existing Mythological Approaches. Journal of Habitat international, 26 (11): 303-315.
Arimah, B.C. 2010. the face of urban poverty, explaining the prevalence of slums in developing countries. UNU-WIDER.
Aziz, N. N. A., Hassan, W. H. A. W., Saud, N. A. 2014. The effects of urbanization towards social and cultural changes among Malaysian settlers in the federal land development schemes (FELDA). Journal of Johor Procedia-Social and Behavioral Sciences, 68 (13): 910-920.
Dubovyk, O., Sliuzas, R., Flacke, J. 2016. Spatio-temporal modelling of informal settlement development in Sancaktepe district, Istanbul, Turkey. Journal of Photogrammetry and Remote Sensing, 66 (2): 235-246.
Güzey, Ö. 2016. The last round in restructuring the city: Urban regeneration becomes a state policy of disaster prevention in Turkey. Journal of Cities, 50 (32): 40–53.
Khalifa, M. 2016. Evolution of informal settlements upgrading strategies in Egypt: From negligence to participatory development. Journal of Ain Shams Engineering Journal, 6 (4):1151–1159.
Mukhija, V. 2009. Upgrading Housing Settlrment in developing countries. Journal of Cities, 36 (4): 213-222.
Njoh, A. J. 2015. An OLS analysis of the impact of colonialism on inter-country differentials in slum incidence in Africa. Journal of Cities, 44 (12): 104–111.
Pugh, C. 2011. the theory and practice of housing sector development for developing countries. Journal of Housing Studies, 20 (31): 4-16.
Rapoport, A. 2003. Cultura, Arquitectura Y Diseño. Barcelona: Univ. Politèc. de Catalunya 28.
F. 2006. dictionary of Urban planning and regional. Aeej, First Edition, tehran.
The Housing Development Agency. 2012. South Africa: Informal settlements status. Killarney. Johannesburg: The Housing Development Agency.
Todes, A. 2012. Urban growth and strategic spatial planning in Johannesburg. Journal of South Africa Cities, 29 (8): 158–165.
UN Habitat, 2012. urban planning for leaders. UN habitat for a better urban future.
UN Habitat. 2010. The challenge of slums; global report on human settlements and metropolitanisation.
UN Habitat .2003. the challenge of slums; global report on human settlements and metropolitanisation.
2001. Municipal and Management in Asia: A comparative study. In: United Nation Economic and Social Commission for Asia and the specific.
UN-Habitat. 2010. Global urban indicators–selected statistics: Global report on human settlements. Gateshead, England: Earthscan.
Wekesa, B.W. S., Mukhija, G.S., Otieno, F.A.O. F. 2012, A review of physical and socio-economic characteristics and intervention approaches of informal settlements. Journal of Habit International, 35 (2): 238-245.
_||_
