Social Functions of Bibliomancy Based on Hafez’s Poems
Subject Areas :
Persian language and literature texts
Maryam Mahmoudi
1
,
Ebrahim Ansari
2
,
asghar mohamadi
3
1 - Associate Professor of Persian Language and Literature, Islamic Azad University, Dehaqan Branch
2 - Associate Professor of Sociology, Islamic Azad University, Dehaqan Branch
3 - -Assistant professor of the sociology Islamic Azad university Dehaghan branch
Received: 2017-06-21
Accepted : 2017-06-21
Published : 2017-05-22
Keywords:
حافظ,
جامعه,
Hafez,
social function,
کارکرد اجتماعی,
روح و روان,
فال خوانی,
soul and spirit. Society,
bibliomancy,
Abstract :
Bibliomancy from Poems of Hafez as a unique social behavior in Iranian folklore has been publicized in different times and places demonstrating the need of man for knowing his uncertain future. Recourse to Hafez’s poems as a cultural source has played an important role in purification of man’s soul in both his individual and social life. In fact, trusting in Hafez is a cultural trait that has roots in centuries of materialistic and spiritual lives of Iranians and helps them to overcome their psychological and mental stresses. The functions of bibliomancy from Hafez’s poems include: invoking tranquility, improving personal and social mentality, reducing mental distress, and foretelling the future. The research here uses a descriptive-analytical method derived from Wilhelm Dilthey and Max Weber’s hermeneutics. Data collected from documents revealed that bibliomancy from Hafez’s poems as an example of cultural, and social function plays an effective role in humans’ interaction and provides them with a better mental health.
References:
نهج البلاغه. (1372). ترجمة سید جعفر شهیدی، تهران: انتشارات آموزش انقلاب اسلامی.
اسکیدمور، ویلیام. (1372). تفکر نظری در جامعه شناسی، ترجمة محمد علی حاضری، تهران: نشر سفیر.
پوینده، محمد جعفر. (1377). درآمدی بر جامعهشناسی ادبیات، تهران: نقش جهان.
حافظ، شمسالدین محمد. (1370). دیوان، تصحیح محمد قزوینی و قاسم غنی، تهران : پژوهش.
خاقانی شروانی، افضل الدین. (1382). دیوان، تصحیح ضیاالدین سجادی، تهران: زوار.
خرمشاهی، بهاالدین. (1383). حافظ حافظه ماست، تهران: قطره.
روح الامینی، محمود. (1369). باورهای عامیانه دربارة فال حافظ، تهران: پاژنگ.
ریتزر،جورج (1374) نظریة جامعهشناسی ، ترجمه هوشنگ نایبی،تهران:نشر نی.
زرین کوب، عبدالحسین. (1379). از کوچة رندان، تهران: سخن.
سمیعی، کیوان. (1361). تحقیقات ادبی، تهران: زوار.
-------- .(1367). مجموعه مقالات حافظشناسی، گردآوری سعید نیاز کرمانی، تهران: پاژنگ.
سنایی، ابوالمجد مجدود بن آدم. (1377). حدیقهالحقیقه و شریعهالطریقه، تصحیح مدرس رضوی، تهران: دانشگاه تهران.
شفیعی کدکنی، محمد رضا. (1386). زمینههای اجتماعی شعر فارسی، تهران: اختران.
عنصری، ابوالقاسم. (1341). دیوان، تصحیح یحیی قریب، تهران: انتشارات بانک بازرگانی.
فاضلی، نعمت الله. (1374). درآمدی بر جامعهشناسی هنر و ادبیات، فصلنامه علوم اجتماعی، شماره 7و8.
فرخی سیستانی، ابوالحسن علی بن جولوغ. (1345). دیوان، تصحیح محمد دبیر سیاقی، تهران: اقبال.
فروند،ژولین (1362) آرا و نظریهها در علوم انسانی ،ترجمة علی محمد کاردان ،تهران : نشر دانشگاهی.
القرطبی، محمد بن احمد الانصاری (1417) الجامع لاحکام القرآن، لبنان، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ پنجم.
قطران تبریزی، ابو منصور. (1362). دیوان، تصحیح محمد نخجوانی، تهران: ققنوس.
گلدمن، لوسین. (1376). جامعه، فرهنگ، ادبیات، ترجمة محمد پوینده، تهران: نشر چشمه.
معزی، محمد بن عبدالملک. (1362). دیوان، تصحیح ناصر هیری، تهران: مرزبان.
معین محمد. (1370). حافظ شیرین سخن، تهران : معین.
میبدی، رشیدالدین فضل الله. (1361). کشفالاسرار و عدهالابرار، تصحیح علی اصغر حکمت، تهران: امیرکبیر.
نظامی گنجوی. (1378). کلیات، تصحیح وحید دستگردی، تهران : بهزاد.
25. نجفی، محمد حسن. (بیتا). جواهرالکلام فی شرایع الاسلام، تصحیح عباس قوچانی و علی آخوندی، بیروت: دار احیاء التراث العربی، چ هفتم.
وجدانی محمد. (1351). الهاماتی از خواجه حافظ، تهران : حیدری.
وحیدا، فریدون. (1387). جامعهشناسی در ادبیات، تهران : سمت.
هژیر، عبدالحسین. (1384). حافظ تشریح، تهران: اساطیر.
بینام. (1345). یواقیتالعلوم، تصحیح محمد تقی دانش پژوه، تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
_||_