Medicine as Reflected in Naghšabi’s tuti-nāma
Subject Areas :
Persian language and literature texts
hamidreza farzi
1
,
Hosein Soltani Ghadim
2
1 - daneshiar
2 - University Islamic Azad of Tabriz
Received: 2018-04-23
Accepted : 2018-04-23
Published : 2017-12-22
Keywords:
درمان,
Treatment,
طوطی نامه,
ضیاءالدّین نخشبی,
اصطلاحات طبّی,
نثر فنّی,
tuti-nāma,
Nakhshabi,
medical terms,
ornate prose,
Żiāʾ-al-Din Naghšabi,
Abstract :
Żiāʾ-al-Din Naghšabi, writer of tuti-nāma, was a well-known mystic and writer who lived a reclusive life in 8th century. tuti-nāma is a collection of interweaving folk tales. Naghšabi in writing his book involved all types of knowledge he had been familiar with including Quranic verses, prophetic traditions, Persian and Arabic poetry and parables, various sciences such as medicine, astrology, jewelry, music and religion. His knowledge in those different fields of science is not facile, however. He had learned them professionally and not just as a hobby. His acquaintance with medicine comprised three categories of diseases, drugs, and medical literature. This paper is an attempt to study his experience in medicine as he has applied it in writing tuti-nāma.
References:
ابن سینا، حسینبن عبدالله. (1370-1367).قانون در طب، ترجمۀ عبدالرحمن شرفکندی، تهران:سروش.
ابوریحان بیرونی، محمدبن احمد. (1358).صَیدَنه، ترجمۀ فارسی از ابوبکربن علیبن عثمان کاسانی؛ به کوشش منوچهر ستوده و ایرج افشار، تهران: شرکت افست سهامی عام.
تفضّلی، احمد.(1378). تاریخ ادبیّات ایران پیش از اسلام، به کوشش ژالۀ آموزگار، تهران: سخن.
جرجانی، اسماعیلبن حسن.(1345).الأغراضالطّبیّه و المباحثالعلاییّه، تهران:بنیاد فرهنگ ایران.
ــــــــــــــــــــــــــ(1381). یادگار در دانش پزشکى و داروسازى، به اهتمام مهدی محقق، تهران: دانشگاه تهران، مؤسسۀ مطالعات اسلامى.
ـــــــــــــــــــــــــ(1384-1380). ذخیرۀ خوارزمشاهی، تصحیح و تحشیۀ دکتر محمدرضا محرری، تهران: فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران.
حکیم مؤمن، محمد مؤمن بن محمدزمان.(1390).تحفه المؤمنین مشهور به تحفۀ حکیم مؤمن، تصحیح و تحقیق مؤسسۀ احیای طبّ طبیعی، قم: نور وحی.
خوارزمی، محمد.(1362). مفاتیحالعلوم، ترجمۀ حسین خدیوجم، تهران: مرکز انتشارات علمی و فرهنگی.
دهخدا، علی اکبر.(1377).لغتنامه، تهران: دانشگاه تهران، مؤسسۀ انتشارات و چاپ.
رامپوری، غیاثالدّین. [بیتا]. غیاثاللغات، به کوشش محمّد دبیرسیاقی، تهران: کانون معرفت.
سقّاباشی، علی اکبر.(1370). راهنمای نجات از مرگ مصنوعی، تهران: شرکت سهامی طبع کتاب.
صفا، ذبیحالله. (1370). تاریخ ادبیات در ایران، تهران: فردوس.
عقیلی علوی شیرازی، محمدحسین بن محمدهادی. [بیتا]، قرابادین کبیر، تهران: مؤسسۀ مطالعات تاریخ پزشکی، طبّ اسلامی و مکمل.
ــــــــــــــــــ(1380). مخزنالادویه، دایرة‌المعارف خوردنیها و داروهای پزشکی سنتی ایران، تهران: باورداران.
ــــــــــــــــــ(1385).خلاصهالحکمه، تصحیح، تحقیق، ویرایش اسماعیل ناظم، قم: مؤسسۀ اسماعیلیان.
مراغی، عبدالهادیبن محمد. (1388). منافع حیوان، به کوشش محمّد روشن، تهران: بنیاد موقوفات دکترمحمود افشار.
مصاحب، غلامحسین.(1345).دایره‌المعارف فارسی، تهران: شرکت سهامی کتاب‌های جیبی.
نخشبی، ضیاءالدّین. (1372). طوطینامه، تصحیح دکتر فتحالله مجتبایی و دکتر غلامعلی آریا، تهران: منوچهری.
نصیرالدّین طوسی، محمدبن محمد. (1363). تنسوخنامۀ ایلخانی، مقدّمه و تعلیقات از محمّدتقی مدرّس رضوی، تهران: اطّلاعات.
نفیسی، علی اکبر. (2535). فرهنگ نفیسی، تهران: خیّام.
هروی، موفقبن علی.(1346). الأبنیه عن حقایق الأدویه، به تصحیح احمد بهمنیار، تهران: دانشگاه تهران، مؤسسۀ انتشارات.
همایی، جلالالدین.(1331).کنوزالمعزمّین، تصنیف ابوعلی سینا؛ با مقدمه و حواشی و تصحیح جلالالدین همایی، تهران: انجمن آثار ملی.
یوسفی هروی، یوسفبن محمد. (1391).ریاضالادویه، با مقدمه و تصحیح سیدمحمّد نظری، تهران: انتشارات المعی.
_||_
